Loading AI tools
polski historyk wojskowości Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Dąbrowski[uwaga 1] (ur. 23 grudnia 1888 w Wołokitynie[2][uwaga 2], zm. 1 czerwca 1933 w Kamieniu Koszyrskim) – major piechoty Wojska Polskiego, historyk wojskowości[4].
major piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
23 grudnia 1888 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1 czerwca 1933 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
284 Węgrowski Pułk Piechoty |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Był synem Stefana Henryka oraz Łucji z domu Łapieszkiewicz. Od 1901 do 1905 uczył się w szkole realnej w miejscowości Sumy, która położona była w guberni charkowskiej. W 1908 ukończył szkołę realną w Kijowie i otrzymał świadectwo maturalne[5]. W Tambowie uczęszczał do Szkoły Geometrycznej, po której ukończeniu pracował od 13 kwietnia 1910 do 5 grudnia 1912 na etacie pomocnika geometry przy urzędzie ziemskim[6]. Później w Archangielsku był topografem w urzędzie lasów.
19 lutego 1912 wstąpił do armii rosyjskiej. W okresie od 15 października 1914 do 15 lutego 1915 służył w I Szkole Chorążych w Peterhofie, a od 15 lutego do 16 marca w III Brygadzie Rezerwowej. Walczył na froncie od 17 marca w 284 Węgrowskim Pułku Piechoty na stanowisku dowódcy kompanii. W lutym 1917 awansował na porucznika[5]. Był dwa razy ranny[5]. W okresie od 15 marca do 30 maja 1918 pełnił służbę w III Korpusie Wschodnim jako porucznik Legii Oficerskiej. Brał z nią udział podczas bitwy pod Tywrowem i Hniwaniem[7].
Od 19 lutego 1919 w Wojsku Polskim, gdzie otrzymał przydział jako oficer ds. zleceń w Wojskowym Biurze Werbunkowym w Wołkowysku. Następnie złożył prośbę o skierowanie do 81 pułk strzelców Grodzieńskich, a po jego otrzymaniu został 18 marca 1919 skierowany na front. W pułku pełnił obowiązki adiutanta, a następnie od 29 kwietnia objął obowiązki dowódcy kompanii i od 19 września p.o. dowódcy I batalionu. 5 listopada 1919 uczestniczył w bitwie pod Leplem[7]. Od 11 sierpnia 1920 dowodził w pułku kompanią, z którą walczył podczas trwającej bitwy warszawskiej. Od 20 września biorąc udział w bitwie nad Niemnem pełnił obowiązki dowódcy batalionu w Nowogródzkim pułku strzelców, aż do zakończenia działań wojennych[7].
Po zakończonych działaniach wojennych pozostał na zajmowanym stanowisku. W 1921 na trzy miesiące został oddelegowany do Kobrynia na odbywający się tam kurs dla dowódców batalionów. Od 1 maja 1924 dowodził kompanią w 74 pułku piechoty, a od 20 listopada w 45 pułku piechoty[7]. W lutym 1927 został przeniesiony służbowo do Biura Historycznego Sztabu Generalnego w Warszawie na trzy miesiące[8][uwaga 3]. W czerwcu przedłużono mu przeniesienie służbowe do 10 sierpnia[10]. W sierpniu 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do Wojskowego Biura Historycznego na stanowisko referenta[11][12][13]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 194. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. Zmarł 1 czerwca 1933 w Kamieniu Koszyrskim „po długich i ciężkich cierpieniach, związanych z odnowieniem się ran, otrzymanych w czasie wojny”. Dwa dni później został pochowany na tamtejszym cmentarzu[7][15][16][2].
Jego żoną od 23 kwietnia 1924 była Wanda z domu Gaworowska. Mieli córkę Marię urodzoną 14 lutego 1925, która zmarła w Warszawie 19 kwietnia 1933[17].
Był autorem szeregu prac specjalistycznych z dziedziny historyczno-taktycznej wojny 1920 i taktyki piechoty, drukowanych w Bellonie i Przeglądzie Piechoty[5].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.