Kamień Koszyrski

Kamień Koszyrski
Камінь-Каширський
	; Kaplica dominikańska i kościół Archanioła Michała
Herb	flaga Kamienia Koszyrskiego↗
Państwo	Ukraina
Obwód	wołyński
Rejon	kamieński
Data założenia	1196
Prawa miejskie	1430
Burmistrz	Wiktor Paś
Powierzchnia	14,73 km²
Populacja (2023); • liczba ludności	; 11 713
Kod pocztowy	44500
	Położenie na mapie obwodu wołyńskiego Kamień Koszyrski
	Położenie na mapie Ukrainy Kamień Koszyrski
	51°37′N 24°58′E
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Kamień Koszyrski (ukr. Камінь-Каширський) – miasto na Ukrainie i stolica rejonu w obwodzie wołyńskim.

Szybkie fakty Państwo, Obwód ...

Zamknij

Pierwotnie było prywatnym miastem szlacheckim w XVI wieku^[2]. W okresie I Rzeczypospolitej miejscowość administracyjnie należała do województwa wołyńskiego, a w okresie II Rzeczypospolitej do województwa poleskiego.

Remove ads

Król Polski Kazimierz III Wielki wzniósł tu zamek obronny. W 1430 r. Kamień Koszyrski otrzymał prawa miejskie. Miasto należało do rodu Sanguszków. Adam Aleksander Sanguszko ufundował w 1628 r. klasztor dominikański. W 1649 r. zamek został doszczętnie zniszczony. Po 1653 r. własność Krasickich.

W 1916 doprowadzono do miasta linię kolejową i powstała stacja Kamień Koszyrski^[3].

W latach 1921–1939 stolica powiatu koszyrskiego i gminy Kamień Koszyrski w województwie poleskim II RP. Kamień Koszyrski był wówczas zamieszkany w większości przez ludność żydowską.

Po agresji ZSRR na Polskę w Kamieniu Koszyrskim był więziony przez Sowietów Jan Kobyrski – kapitan piechoty Wojska Polskiego, zamordowany w czasie zbrodni katyńskiej.

Po ataku Niemiec na ZSRR siły sowieckie opuściły miasto 26 czerwca, podczas gdy Niemcy zajęli je 28 czerwca 1941. Okres przejściowy chłopi z okolicznych wsi wykorzystali do grabienia żydowskicego mienia; doszło do pogromu, w którym zginęło 2 Żydów. 1 sierpnia 1941 żołnierze 2. pułku kawalerii SS zastrzelili tutaj 8 Żydów. 22 sierpnia 1941 oddział policji podległy Eisatzgruppe C rozstrzelał około 80 żydowskich mężczyzn z Kamienia Koszyrskiego w lesie odległym około 5 km od miasta. Podczas okupacji hitlerowskiej, w czerwcu 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 4000 osób. 2 listopada 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali^[4]. Mieszkający tutaj Polacy - Larysa Barancewicz^[5], Michał i Karolina Banachowie^[6] oraz Ludwika Piasecka^[7]^[8]^[9] - udzielali pomocy Żydom, za co po wojnie Instytut Jad Waszem uhonorował ich tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.

19 sierpnia 1943 r. ukraińscy nacjonaliści (batalion „Nazara-Krygi”, sotnia „Łysego” i sotnia „Kubika”) zaatakowali Kamień Koszyrski, gdzie zamordowali 120 Polaków^[10]^{[brak potwierdzenia w źródle]}. W wyniku potyczki z żołnierzami niemieckiego garnizonu rannych zostało dwóch partyzantów UPA^[11]. Kilka dni później, 24 sierpnia został przez Niemców rozstrzelany proboszcz miejscowej parafii rzymskokatolickiej ks. Leopold Aulich oraz wikariusz ks. Kazimierz Rybałtowski, w odwecie za współpracę z polskim podziemiem lub pomoc okazywaną prześladowanym Żydom^[12]. Niektóre źródła podają jako datę śmierci dzień 26 lipca 1943 roku^[12]. Obaj zostali pochowani niedaleko kościoła w Kamieniu Koszyrskim^[13].

Remove ads

Ruiny zamku^[14]
Kaplica klasztoru dominikańskiego z XVII w.
Cerkiew Narodzenia Matki Bożej z 1723 r.

W 2014 r. Kamień Koszyrski był centrum jednego z dekanatów eparchii wołyńskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego. Czynne były dwie cerkwie: św. Eliasza (spłonęła w 2015 r.) oraz Narodzenia Matki Bożej^[15].

W 2019 r. rozpoczęto odbudowę cerkwi św. Eliasza^[16].

Zbigniew Pawłowicz – polski lekarz, senator i poseł na Sejm
Ołeś Sanin – ukraiński filmowiec, muzyk i rzeźbiarz
Władysław Zajdler – żołnierz Armii Krajowej i powstaniec warszawski

Kaplica klasztoru dominikanów
Kościół dominikanów z XVII w., przebudowany
Cerkiew Narodzenia Matki Bożej
Kościół pw. Archanioła Michała
Siedziba władz lokalnych
Pomnik "Witamy w Kamieniu Koszyrskim"

Międzyrzec Podlaski, Polska

[1]
Чисельність наявного населення на 2023 рік. Волинь, 2023.
[2]
Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 162.
[3]
З історії залізниці на Камінь-Каширщині. Polissia. [dostęp 2020-07-10]. (ukr.).
[4]
Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1376-1377.
[5]
Barańcewicz Larisa. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-06-27]. (ang.).
[6]
Banach Michał & Karolina. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-06-27]. (ang.).
[7]
Marchuk Yevtikhiy & Anna. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-10-13]. (ang.).
[8]
Piasecka Ludwika. sprawiedliwi.org.pl. [dostęp 2024-10-13]. (pol.).
[9]
Ігор Щупак, Зоряна Бондар, Єгор Врадій, Антон Дробович, Раїса Євтушенко, Ірина Піскарьова, ПАМ’ЯТІ УКРАЇНЦІВ, ЯКІ РЯТУВАЛИ ЄВРЕЇВ ПІД ЧАС ДРУГОЇ СВІТОВОЇ ВІЙНИ, Київ – Дніпро 2021, s. 158
[10]
Instytut PamięciI.P. Narodowej Instytut PamięciI.P., UPA - atak na miasto Kamień Koszyrski, rajd na Naddnieprowszczyznę. Odpisy [online], Instytut Pamięci Narodowej [dostęp 2019-08-13] (pol.).
[11]
Mark Sołonin: Nic dobrego na wojnie. Poznań: Rebis, 2015, s. 219-220.
[12]
„BIAŁA KSIĘGA” Martyrologium duchowieństwa — Polska. [dostęp 2019-08-26].
[13]
Cmentarz rzymskokatolicki w Kamieniu. [dostęp 2019-08-26].
[14]
Kamień Koszyrski. [dostęp 2013-08-16].
[15]
Храми благочиння
[16]
В Камені-Каширському молитовно вшанували пам’ять святого пророка Іллі. kam-blag.church.ua, 2 sierpnia 2019. [dostęp 2021-12-19]. (ukr.).

Kamień Koszyrski (''daw. Koszer''), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 735.
Zamek w Kamieniu Koszyrskim
Archiwalne widoki miasta w bibliotece Polona

[1] [1]
Чисельність наявного населення на 2023 рік. Волинь, 2023.

[2] [2]
Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 162.

[3] [3]
З історії залізниці на Камінь-Каширщині. Polissia. [dostęp 2020-07-10]. (ukr.).

[4] [4]
Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1376-1377.

[5] [5]
Barańcewicz Larisa. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-06-27]. (ang.).

[6] [6]
Banach Michał & Karolina. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-06-27]. (ang.).

[7] [7]
Marchuk Yevtikhiy & Anna. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-10-13]. (ang.).

[8] [8]
Piasecka Ludwika. sprawiedliwi.org.pl. [dostęp 2024-10-13]. (pol.).

[9] [9]
Ігор Щупак, Зоряна Бондар, Єгор Врадій, Антон Дробович, Раїса Євтушенко, Ірина Піскарьова, ПАМ’ЯТІ УКРАЇНЦІВ, ЯКІ РЯТУВАЛИ ЄВРЕЇВ ПІД ЧАС ДРУГОЇ СВІТОВОЇ ВІЙНИ, Київ – Дніпро 2021, s. 158

[10] [10]
Instytut PamięciI.P. Narodowej Instytut PamięciI.P., UPA - atak na miasto Kamień Koszyrski, rajd na Naddnieprowszczyznę. Odpisy [online], Instytut Pamięci Narodowej [dostęp 2019-08-13] (pol.).

[11] [11]
Mark Sołonin: Nic dobrego na wojnie. Poznań: Rebis, 2015, s. 219-220.

[Martyrologium-12] [12]
„BIAŁA KSIĘGA” Martyrologium duchowieństwa — Polska. [dostęp 2019-08-26].

[13] [13]
Cmentarz rzymskokatolicki w Kamieniu. [dostęp 2019-08-26].

[Zamek-14] [14]
Kamień Koszyrski. [dostęp 2013-08-16].

[15] [15]
Храми благочиння

[16] [16]
В Камені-Каширському молитовно вшанували пам’ять святого пророка Іллі. kam-blag.church.ua, 2 sierpnia 2019. [dostęp 2021-12-19]. (ukr.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

Kamień Koszyrski

Wikiwand in your browser!

Kamień Koszyrski

Wikiwand in your browser!

Historia

Zabytki

Demografia

Struktury wyznaniowe

Urodzeni w Kamieniu Koszyrskim

Galeria

Miasta partnerskie

Przypisy

Linki zewnętrzne