Janina Rubach-Kuczewska
polska dziennikarka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
polska dziennikarka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janina Rubach-Kuczewska (ur. 28 grudnia 1919 w Krasnojarsku[1], zm. 4 grudnia 2017) – polska dziennikarka i eseistka[2][3].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
Urodziła się w Krasnojarsku na Syberii. Po powrocie do Polski rodzina osiadła w Lublinie. Ukończyła w tym mieście Gimnazjum im. Unii Lubelskiej (1937). Naukę kontynuowała na Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej zgłosiła się do szpitala wojskowego w Lublinie, jako sanitariuszka. Niemcy aresztowali ja na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, podczas łapanki na młodzież akademicką. W latach 1943–1944 działała w konspiracji, utrzymując nielegalną łączność z więźniami niemieckiego obozu koncentracyjnego na Majdanku. Współpracowała też z Radą Główną Opiekuńczą. Od września 1945 zatrudniona została w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym[4]. Od 1945 współpracowała z licznymi polskimi tygodnikami w tym między innymi z dziennikiem „Trybuna Ludu”. Od 1946 była członkiem PPR, a potem PZPR[4]. W 1952 nakładem oficyny Książka i Wiedza ukazał się jej album Dzieci pragną pokoju, a w 1954 kolejny pt. Kobiety walczą o pokój[2]. Była żoną dziennikarza Tadeusza Rubacha (zm. 1995)[1]. Należała do Stowarzyszenie Autorów ZAiKS[2].
Zmarła 4 grudnia 2017 i została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 234; rz.3, n.18)[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
