Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Szczepkowski (ur. 8 marca 1878 w Stanisławowie, zm. 17 lutego 1964 w Milanówku) – polski rzeźbiarz i malarz, w latach 1925–1939 dyrektor Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie.
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
8 marca 1878 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 lutego 1964 |
| Narodowość |
polska |
| Dziedzina sztuki | |
| Muzeum artysty |
Wirtualne Muzeum Jana Szczepkowskiego |
| Odznaczenia | |
    | |
Urodził się w rodzinie Alojzego (1839–1916), wysokiej rangi urzędnika w C.K. Kolejach Żelaznych, i Józefiny z Kuczyńskich (1840–1891). Edukację szkolną rozpoczął we Lwowie, następnie uczęszczał do szkoły w Stryju. W latach 1891–1895 uczył się w oddziale rzeźbiarstwa ornamentalnego Szkoły Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. Od 1896 studiował rzeźbę w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jego nauczycielami rzeźby byli Alfred Daun i Konstanty Laszczka. Nauczycielem rysunku i malarstwa był Jacek Malczewski.
W latach 1904–1907 przebywał na stypendium w Paryżu, gdzie miał możliwość zapoznania się z nowymi prądami artystycznymi. Po powrocie z Francji mieszkał w Krakowie. W tym czasie uczestniczył w życiu krakowskiej bohemy artystycznej. Był członkiem Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana i Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". W 1914 został powołany do czynnej służby wojskowej. Jako porucznik uczestniczył w walkach frontowych do maja 1915, kiedy to został ciężko ranny pod Kraśnikiem. Po rekonwalescencji uznany za niezdolnego do służby liniowej, skierowany do Oddziału Grobów Wojennych. Był kierownikiem artystycznym okręgu IV Łużna, w którym zaprojektował 25 cmentarzy, w tym dwa wspólnie z innymi artystami. Od 1917 zamieszkał w Warszawie.
W 1921 przeniósł się do Warszawy, gdzie podjął pracę w nowo powstałej Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych przy ulicy Myśliwieckiej. W latach 1923–1939 był dyrektorem tej placówki.
Zmarł w Milanówku, pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (Aleja Zasłużonych-1-135)[1]. Pomnik nagrobny artysty został wykonany przez rzeźbiarza Karola Tchorka[2].
Ostatnie lata swego życia artysta spędził w willi „Waleria”, położonej przy ul. Spacerowej 20 w Milanówku. W willi tej mieściło się od 1978 prywatne muzeum artysty. Dzięki staraniom córki artysty udało się zachować wiele rzeźb, w tym ołtarz rzeźbiony w sosnowym drewnie dla jednego z kościołów szwajcarskich (wykonany tuż przed wojną, pozostał w kraju).
W 2007 willa została sprzedana przez spadkobierców artysty miastu Milanówek za kwotę 2,5 mln złotych, z przeznaczeniem na centrum kultury. Fundacja im. Jana Szczepkowskiego przekazała miastu nieodpłatnie 127 dzieł artysty, które miały być eksponowane w budynku[7]. Według stanu na grudzień 2009, realizacja programu renowacji i adaptacji budynku na nowe potrzeby nie rozpoczęła się ze względu na wysoki koszt, który oszacowano na ok. 20 mln zł[8]. W 2020 powstało natomiast Wirtualne Muzeum Jana Szczepkowskiego − strona internetowa poświęcona życiu i twórczości artysty[9].
Szczepkowski ożenił się 18 maja 1913 z Marią z Morozowiczów[6]. Ślub odbył się w kościele bernardynów w Krakowie, świadkami byli rzeźbiarz Xawery Dunikowski i prawnik Albin Chęciński. Jego żona była autorką głośnej sztuki teatralnej Sprawa Moniki[6]. Miał z nią córkę Hannę (1915–2006) – żonę Adama Rymwida Mickiewicza[6]. Bratankiem Jana Szczepkowskiego był Andrzej Szczepkowski.
Małżeństwo Szczepkowskich prowadziło w domu w Milanówku bogate życie towarzyskie[10]. Profesor kolekcjonował broń, brał udział w polowaniach z prezydentem Ignacym Mościckim[10].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
