Remove ads
polski historyk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Dobrzański (ur. 30 grudnia 1901 w Wierzblanach, zm. 5 lipca 1997 w Lublinie) – polski historyk wychowania i pedagog[1]. Doktor habilitowany nauk humanistycznych o specjalności historia oświaty i wychowania[2]. Profesor Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie[1] oraz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Był czołowym polskim historykiem wychowania oraz jednym z organizatorów nauki i powojennego szkolnictwa wyższego w Lublinie[3].
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
Specjalność: historia oświaty i wychowania | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1932 |
Habilitacja |
1946 |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej |
Odznaczenia | |
Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1922 ukończył Państwowe Gimnazjum im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego w Żółkwi. Od 1922 do 1926 roku studiował historię na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W 1926 roku założył egzamin na nauczyciela szkół średnich i rozpoczął pracę nauczycielską w Państwowym Gimnazjum im. St. Staszica w Lublinie, w którym pracował do 1952 roku (z przerwą w roku szkolnym 1931/1932, kiedy to został służbowo przeniesiony do Państwowego Gimnazjum im. B.Głowackiego w Tomaszowie Lubelskim)[3][4]. W 1932 roku uzyskał stopień doktora filozofii na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Od 1933 do 1939 roku był kierownikiem Ogniska Metodycznego Historii oraz kierował pracami Sekcji Dydaktycznej w Oddziale Lubelskim Polskiego Towarzystwa Historycznego[3].
28 sierpnia 1939, tuż przed wybuchem II wojny światowej, został zmobilizowany, a pod koniec września 1939 roku wzięty do niewoli sowieckiej skąd został przekazany hitlerowcom i osadzony w obozie jenieckim w Małaszewiczach. Po ucieczce powrócił do Lublina, gdzie pracował m.in. w zakładzie fotograficznym pod zmienionym nazwiskiem. Wraz z rozpoczęciem roku szkolnego w 1944 roku powrócił do pracy w gimnazjum jako nauczyciel historii[3].
Rozprawę habilitacyjną przeprowadził na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w 1946 roku, gdzie prowadził Sekcję Pedagogiczną na Wydziale Nauk Humanistycznych[5]. Od 1948 do 1950 roku prowadził wykłady z historii wychowania na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej dla studentów studiujących pedagogikę. W 1949 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego KUL[3]. W latach 1945–1955 kierował Katedrą Historii Szkolnictwa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od 1951 do 1954 roku był prorektorem tej uczelni[4]. W latach 1956–1972 był profesorem Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Od 1957 do 1958 roku był dziekanem Wydziału Humanistycznego, a w latach 1958–1961 prorektorem tejże uczelni[1]. W 1969 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego UMCS. Na emeryturę przeszedł w 1972 roku.
Zainteresowania naukowe Jana Dobrzańskiego koncentrowały się wokół ogólnie pojętej oświaty i szkolnictwa w Polsce w drugiej połowie XVIII wieku oraz w czasie zaborów. Ponadto był badaczem prowadzonej przez Austrię i Rosję polityki szkolnej na terenie ziem polskich[1]. Jan Dobrzański działał w Polskim Towarzystwie Historycznym, był współzałożycielem oraz członkiem honorowym Lubelskiego Towarzystwa Naukowego a także członkiem Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego[4].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.