Huta Stara B

Huta Stara B – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Poczesna.

Huta Stara B

wieś
Osiedle górnicze
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Powiat	częstochowski
Gmina	Poczesna
Liczba ludności (2022)	1567[1]
Strefa numeracyjna	34
Kod pocztowy	42-263[2]
Tablice rejestracyjne	SCZ
SIMC	0142540
Położenie na mapie gminy Poczesna Huta Stara B
Położenie na mapie Polski Huta Stara B
Położenie na mapie województwa śląskiego Huta Stara B
Położenie na mapie powiatu częstochowskiego Huta Stara B
50°44′15″N 19°07′56″E[3]

Integralne części wsi

Integralne części wsi Huta Stara B^[4][5]

SIMC	Nazwa	Rodzaj
0142556	Osiedle Robotnicze	część wsi

Historia

Historia miejscowości związana jest z pobliską Wrzosową, ponieważ początkowo grunt Huty Starej należały do Wrzosowej. W 1581 roku stanowiła własność dwóch szlacheckich rodów, Błeszyńskich i Otwinowskich. Wieś miała 9,5 łana kmiecego, folwark i hutę szkła, zatrudniającą 3 robotników. W pobliżu tej huty powstała osada, którą nazwano Stara Huta, dla odróżnienia od Wrzosowej.

W wyniku II rozbioru Polski wieś znalazła się w granicach Prus, w prowincji Prusy Południowe. Leżała w powiecie częstochowskim, w departamencie łęczyckim, następnie piotrkowskim, a od 1798 roku w departamencie kaliskim. W latach 1807–1815 znajdowała się w Księstwie Warszawskim, w powiecie częstochowskim, w departamencie kaliskim. Po Kongresie Wiedeńskim leżała w Królestwie Polskim, w powiecie częstochowskim, w obwodzie wieluńskim, w województwie kaliskim, a od 1837 roku w guberni kaliskiej Imperium Rosyjskiego.

W 1818 roku w Hucie Starej osiedliło się 13 tkaczy z Moraw (koloniści dostali część Huty oznaczoną literą A, natomiast część B pozostała w rękach Grzegorza Błeszyńskiego i jego spadkobierców).

Od 1867 roku miejscowość wchodziła w skład gminy Huta Stara w powiecie częstochowskim w guberni piotrkowskiej.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę wieś leżała w gminie Huta Stara, od 1931 w gminie Wrzosowa w powiecie częstochowskim w województwie kieleckim. W 1932 roku dziedzic August Kotliński wybudował na swoich dobrach dwór.

Po wybuchu II wojny światowej wieś została włączona do III Rzeszy. Znajdowała się w powiecie Blachownia w rejencji opolskiej w prowincji Śląsk (od stycznia 1941 roku w nowej prowincji Górny Śląsk).

Po wojnie wieś należała do gminy Wrzosowa w powiecie częstochowskim w województwie kieleckim (od 1950 w katowickim). W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Kopalnie rud żelaza

Historia miejscowości i osiedla związana jest z górnictwem rud żelaza. Nieopodal znajdowały się zlikwidowane w latach 70 XX w. kopalnie (ich ślad stanowią hałdy górnicze położone w pobliżu miejscowości).

Herb KS Olimpia Huta Stara

Opis

Na miejscowym stadionie, należącym do Gminnego Ośrodka Kultury, Sportu i Rekreacji, mecze piłkarskie rozgrywa KS Olimpia Huta Stara, występujący w grupie częstochowskiej Klasy okręgowej. W barwach klubu występował napastnik Zdzisław Sławuta, zawodnik Rakowa Częstochowa i ŁKS Łódź^[6]. Na terenie ośrodka znajduje się też odkryty basen i korty tenisowe. Miejscowość posiada połączenie autobusowe z Częstochową (linia MPK nr 53). W roku 2010 zostało oddane do użytku boisko sportowe, tzw. "orlik".

Oświata

Po powstaniu osady w 1821 roku założono w budynku prywatnym szkołę, która działała do powstania styczniowego. W 1871 roku wybudowano pierwszy budynek szkolny. W 1938 roku szkoła przeniosła się do nowego budynku. W ramach programu "Tysiąc Szkół na Tysiąclecie" w 1960 roku oddano do użytku nowy budynek. W latach 2002–2003 przeprowadzono jego gruntowny remont. W 2004 r. szkole nadano imię Kazimierza Wielkiego i sztandar. Do 2019 r. funkcjonowało Gimnazjum, od 2005 r. pod patronatem Jana Pawła II^[7].

W miejscowości znajduje się przedszkole i biblioteka.

Parafia rzymskokatolicka

Parafianie wyznania rzymskokatolickiego podlegają parafii Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa we Wrzosowej^[8].

Zobacz też

• Huta Stara, Huta Stara A

• Galeria
• 
  Zabytkowy dom z 1867 roku
• 
  Dwór Augusta Kotlińskiego z 1932 roku