Hugh Grant

Hugh John Mungo Grant^[1][2][3] (ur. 9 września 1960 w Hammersmith w Londynie) – angielski aktor i producent filmowy. Ma na swym koncie takie przeboje filmowe, jak Cztery wesela i pogrzeb (1994), Rozważna i romantyczna (1995), Notting Hill (1999), Dziennik Bridget Jones (2001), Dwa tygodnie na miłość (2002) czy Był sobie chłopiec (2002).

Hugh Grant

Hugh Grant (2014)
Imię i nazwisko	Hugh John Mungo Grant
Data i miejsce urodzenia	9 września 1960 Londyn
Zawód	aktor, producent filmowy
Współmałżonek	Anna Eberstein (od 2018)
Lata aktywności	od 1982

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Charing Cross Hospital w londyńskiej dzielnicy Hammersmith. Jego matka, Fyvola Susan (z domu MacLean)^[4] była nauczycielką, a ojciec, kpt. James Murray Grant^[4], był artystą i sprzedawcą dywanów. Ma starszego brata Jamesa^[5].

Uczęszczał do Hogarth Primary School w Chiswick i St Peter’s Primary School w Hammersmith, a następnie kontynuował naukę w szkołach londyńskich: Wetherby School i Latymer Upper School^[6]. W 1979 otrzymał stypendium z New College w Oksfordzie^[6], gdzie w 1982 ukończył studia na wydziale literatury^[1]. Potem pisał teksty do reklamówek telewizyjnych.

Kariera

Hugh Grant (1997)

Jeszcze podczas studiów debiutował przed kamerami jako Lord Adrian w komediodramacie Oxford University Film Foundation Privileged (1982)^[7] z Imogen Stubbs, Markiem Williamsem i Jamesem Wilbym. Aby uzyskać kartę Equity, wstąpił do teatru regionalnego Nottingham Playhouse^[8] i przez rok mieszkał w Park Terrace w The Park Estate. Znudzony małymi rolami, stworzył swoją własną komediową rewię o nazwie The Jockeys of Norfolk^[8], nazwisko zaczerpnięte ze sztuki szekspirowskiej Richard III, z przyjaciółmi Chris Lang i Andy Taylor. Grupa koncertowała w londyńskim klubie komediowym z postojami w The George IV w Chiswick, Canal Cafe Theatre w Maida Vale i The King’s Head w Islington. The Jockeys of Norfolk ostatecznie okazał się hitem na Edinburgh Festival, po tym, jak ich szkic na temat Narodzenia Jezusa, trafił do programu telewizyjnego BBC Two Edinburgh Nights. W tym czasie Grant pojawił się także w teatralnych przedstawieniach takich sztuk, jak An Inspector Calls J.B. Priestleya (na Royal Exchange w Manchesterze), Wachlarz lady Windermere i Koriolan.

Wkrótce Merchant Ivory Productions zaangażował go do roli Clive’a Durhama w edwardiańskim dramacie Maurycy (1987)^[9] na podstawie powieści E.M. Forstera, za którą zdobył Puchar Volpiego dla najlepszego aktora na 44. MFF w Wenecji^[10].

W dramacie sensacyjnym Michaela Radforda Biała intryga (1988) z Gretą Scacchi i Charlesem Dance’em wcielił się w postać barona Delamere – Hugh Cholmondeleya. Był lordem Byronem w hiszpańskim filmie biograficznym Wioślarstwo z wiatrem (Remando al viento, 1988) z Elizabeth Hurley i Ronanem Vibertem. Grał Lorda Jamesa D’Amptona w adaptacji powieści Brama Stokera Kryjówka Białego Węża (1988)^[7] w reż. Kena Russella z Catherine Oxenberg. W dramacie wojennym Brzask (The Dawning, 1988) z Anthonym Hopkinsem, Jean Simmons i Trevorem Howardem wystąpił w niewielkiej roli jako Harry. W biograficznym filmie Bengalska noc (la Nuit Bengali, 1988) z Johnem Hurtem na podstawie powieści Mircea Eliade i scenariusza Jean-Claude’a Carrière zagrał postać inżyniera pracującego w latach 30. w Kolkacie.

W telewizyjnym dramacie kryminalnym Wielki człowiek (The Big Man, 1990) u boku Liama Neesona, Joanne Whalley, Iana Bannena i Billy’ego Connolly’ego pojawił się jako Gordon. Zagrał główną rolę Fryderyka Chopina w dramacie Improwizacja (Impromptu, 1991) z Judy Davis (jako George Sand), Mandym Patinkinem (Alfred de Musset) i Julianem Sandsem (Ferenc Liszt)^[11].

Roman Polański powierzył mu rolę młodego żonkosia, konserwatywnego Nigela Dobsona w dramacie psychologicznym Gorzkie gody (1992)^[7] z Kristin Scott Thomas, Emmanuelle Seigner i Peterem Coyote’em. Wystąpił jako Reginald Cardinal, chrześniak Lorda Darlingtona (James Fox) w dramacie Jamesa Ivory’ego Okruchy dnia (1993)^[7] na podstawie powieści brytyjskiego autora japońskiego pochodzenia Kazuo Ishiguro u boku Anthony’ego Hopkinsa, Emmy Thompson i Christophera Reeve’a.

Za rolę Charlesa w komedii romantycznej Mike’a Newella Cztery wesela i pogrzeb (1994)^[7] według scenariusza Richarda Curtisa z Andie MacDowell otrzymał Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie komediowym lub musicalu^[10], Nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej dla najlepszego aktora pierwszoplanowego^[10] oraz Chicago Film Critics dla najbardziej obiecującego aktora^[10]. W komediodramacie Syreny (Sirens, 1993) z Tarą Fitzgerald, Samem Neillem i Elle Macpherson zagrał młodego anglikańskiego pastora Anthony’ego Campiona. W melodramacie kostiumowym Czas przemian (1995)^[11] według powieści Rose Tremain z Robertem Downeyem Jr. i Meg Ryan wystąpił jako wynajęty malarz Elias Finn.

W 2006 odebrał honorowego Cezara za całokształt twórczości, przyznanego przez Francuską Akademię Filmową.

Aktor był też brany pod uwagę do roli Gilderoya Lockhart w serii filmów „Harry Potter”^[12].

Życie prywatne

Grant w młodości był czynnym sportowcem, grał w krykieta i piłkę nożną. Obecnie gra w golfa, od czasu do czasu bierze udział w zawodach cyklu Pro-Am^[13]. Jest fanem klubu piłkarskiego Fulham F.C.^[14]

Związki

W latach 1987–2000 był związany z aktorką Elizabeth Hurley^[15][16]. Pozostając z nią w związku, 27 czerwca 1995 został aresztowany za publiczne uprawianie seksu oralnego z prostytutką w swoim samochodzie^[7], za co został skazany na 1180 dolarów grzywny oraz dwuletni nadzór sądowy^[17]. Po rozstaniu z Hurley romansował ze stylistką Caroline Stanbury (2000–2001)^[16], Sandrą Bullock (2001)^[16], Martine McCutcheon (2003)^[16], Daną Verbytską (2004)^[18], Jemimą Khan (2004–2007)^[18] i Drew Barrymore (2007)^[18].

W styczniu 2011 w chińskiej restauracji w Londynie poznał Chinkę Tinglan Hong^[18]. 26 września 2011 urodziła się ich córka Tabitha^[18]. Para rozstała się w 2012^[16]. W listopadzie 2011 spotykał się z niemiecką artystką, Elisą Schmidt^[19]. W lutym 2012 związał się z młodszą o 18 lat szwedzką prezenterką Anną Elisabet Eberstein^[16], która we wrześniu 2012 urodziła syna Johna Mungo^[18]. 16 lutego 2013 został ojcem syna Felixa Changa Honga Granta, którego urodziła Tinglan Hong^[20]. 25 maja 2018 ożenił się z Anną Eberstein, a skromna uroczystość odbyła się w Londynie^[21].

Filmografia

Rok	Tytuł polski	Tytuł oryginalny	Rola
1982	Uprzywilejowany	Privileged	Lord Adrian
1985	Prywatna wojna Jenny	Jenny’s War	Peter Baines
1985	The Last Place on Earth		Apsley Cherry-Garrard
	Honour, Profit & Pleasure		Burlington
1986	Lord Elgin and Some Stones of No Value		William Hamilton
1987	Maurycy	Maurice	Clive Durham
	Biała gorączka	White Mischief	Hugh
1988	Remando al viento		Lord Byron
	Bengalska noc	Nuit Bengali, La	Allan
	Brzask	The Dawning	Harry
	Kryjówka Białego Węża	The Lair of the White Worm	Lord James D’Ampton
	Nocturnes		Chopin
1989	Szampański Charlie	Champagne Charlie	Charles Heidsieck
	The Lady and the Highwayman		Lord Lucius Vyne
	Póki się znów nie spotkamy	Till We Meet Again	Bruno
1990	Wielki człowiek	The Big Man	Gordon
1991	Nasi synowie	Our Sons	James
	Improwizacja	Impromptu	Fryderyk Chopin
	The Trials of Oz		Richard Neville
1992	Gorzkie gody	Bitter Moon	Nigel
1993	Okruchy dnia	The Remains of the day	Cardinal
	Nocny pociąg do Wenecji	Night Train to Venice	Martin Gamil
1994	Syreny	Sirens	Wielebny Anthony Campion
	The Changeling		Alsemero
	Cztery wesela i pogrzeb	Four Weddings and a Funeral	Charles
1995	Czas przemian	Restoration	Elias Finn
	Rozważna i romantyczna	Sense and Sensibility	Edward Ferrars
	O Angliku, który wszedł na wzgórze, a zszedł z góry	The Englishman Who Went Up a Hill But Came Down a Mountain	Anson
	Nieprawdopodobna historia	An Awfully Big Adventure	Meredith Potter
	Dziewięć miesięcy	Nine Months	Samuel Faulkner
1996	Krytyczna terapia	Extreme Measures	Dr Guy Luthan
1999	Notting Hill		William Thacker
	Mickey Niebieskie Oko	Mickey Blue Eyes	Michael Felgate
2000	Drobne cwaniaczki	Small Time Crooks	David
2001	Dziennik Bridget Jones	Bridget Jones’s Diary	Daniel Cleaver
2002	Był sobie chłopiec	About a Boy	Will Freeman
	Dwa tygodnie na miłość	Two Weeks Notice	George Wade
2003	To właśnie miłość	Love Actually	Premier
2004	Bridget Jones: W pogoni za rozumem	Bridget Jones: The Edge of Reason	Daniel Cleaver
2005	Remont kapitalny	Travaux, on sait quand ça commence...	Nowy sąsiad
2006	Jak zostać gwiazdą	American Dreamz	Martin Tweed
2007	Prosto w serce	Music and Lyrics	Alex Fletcher
2009	Słyszeliście o Morganach?	Did You Hear About the Morgans?	Paul Morris
2012	Atlas chmur	Cloud Atlas	Wielebny Giles Horrox / Ochroniarz hotelu / Lloyd Hooks / Denholme Cavendish / Widzący Rhee / Wódz Kona
2014	One Rogue Reporter
	Scenariusz na miłość	The Rewrite	Keith Michaels
2015	Kryptonim U.N.C.L.E.	The Man From U.N.C.L.E.	Waverly
2016	Boska Florence	Florence Foster Jenkins	St Clair Bayfield
2018	Skandal w angielskim stylu	A Very English Scandal	Jeremy Thorpe
2019	Dżentelmeni	The Gentlemen	Fletcher
2020	Od nowa	The Undoing	Jonathan Fraser
2023	Gra fortuny	Operation Fortune: Ruse de Guerre	Greg Simmonds
2024	Heretyk	Heretic	pan Reed
2025	Bridget Jones: Szalejąc za facetem	Bridget Jones: Mad About the Boy	Daniel Cleaver

Nagrody

Rok	Nagroda	Kategoria	Film
1987	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji	Puchar Volpiego dla najlepszego aktora	Maurycy (1987)
1994	Nagroda BAFTA	Najlepszy aktor pierwszoplanowy	Cztery wesela i pogrzeb (1994)
1995	Złoty Glob	Najlepszy aktor w filmie komediowym lub musicalu
	MTV Movie Award	Najlepszy przełomowy występ
2002	Brytyjska Nagroda Filmowa „London Evening Standard”	Nagroda Petera Sellersa w kategorii komedia	Dziennik Bridget Jones (2001)
2003	Nagroda BAFTA	Stypendium Brytyjskiego Instytutu Filmowego	–
	Nagroda dla mężczyzny roku „GQ”	Aktor filmowy w komedii	Był sobie chłopiec (2002)
2006	Cezar	Cezar Honorowy	–