Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Hearts of Iron IV
gra wideo Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Hearts of Iron IV – gra komputerowa z gatunku grand strategy wargame i real time strategy z serii Hearts of Iron osadzona w realiach II wojny światowej. Została stworzona i wydana przez szwedzkie studio Paradox Interactive na komputery z systemami Windows, macOS oraz Linux. Premiera odbyła się 6 czerwca 2016 roku[2].
Ten artykuł należy dopracować
Remove ads
Remove ads
Rozgrywka
Podsumowanie
Perspektywa
Gra Hearts of Iron IV jest strategią czasu rzeczywistego. Zależnie od scenariusza, rozgrywka toczy się w latach 1936-1948, bądź 1939-1948. Gracz wciela się w przywódcę jednego z państw istniejących w tym okresie, by podejmować decyzje dotyczące dyplomacji, rozwoju wojska i technologii wybranego państwa[3]. Gra posiada tryb jedno lub wieloosobowy.
Decyzje polityczne
Podczas gry zyskuje się tzw. siłę polityczną[4], która umożliwia dobieranie doradców, wykonywanie tzw. celów narodowych oraz uzyskanie celów wojennych, które pozwalają wypowiadać wojny, a także podejmować różne decyzje polityczne.
Drzewko celów narodowych
Każde państwo posiada tzw. „cele narodowe”[5]. Pozwalają one na wystąpienie specjalnych wydarzeń stanowiących odstępstwo od standardowych zasad. Unikalne drzewa narodowe w podstawowej wersji gry posiadają: III Rzesza, USA, Wielka Brytania, Francja, Włochy, Japonia, ZSRR, Polska i Finlandia. Listę państw z własnymi drzewkami można powiększyć za pomocą DLC. Kraje nieposiadające własnych, unikalnych drzew celów narodowych, korzystają ze standardowych, wspólnych celów umożliwiających ogólny rozwój.
Ideologia
W grze istnieją cztery ideologie: komunizm, faszyzm, demokracja i bez powiązań[6]. W czasie gry jest możliwa zmiana ideologii państwa, dzięki systemowi celów politycznych, doradcom w rządzie, bądź zwiększaniu poparcia dla swojej ideologii w innych państwach.
Wojsko
Wojsko dzieli się na dywizje lądowe, marynarkę i lotnictwo. Gracz może wydawać jednostkom polecenia zmiany pozycji.
Wojsko lądowe
Armia lądowa składa się z dywizji[7]. Każdą dywizją można sterować indywidualnie lub dowodzić nimi zbiorowo w ramach armii, lub grup armii. Dywizje, żeby powstać, a następnie skutecznie walczyć, potrzebują zasobów ludzkich i sprzętu. Można je grupować na poziomie armii, do których dowództwa można przypisać generała. Każdy generał może mieć maksymalnie 24 (lub 30, jeśli dany oficer posiada odpowiednią cechę) dywizje pod swoją komendą, bez ponoszenia kar w statystykach za zbyt dużą liczbę dywizji. Armie można łączyć w grupy armii, do których dowództwa można przypisać marszałków polowych. Każdy marszałek polowy może dowodzić maksymalnie pięcioma armiami (lub siedmioma, jeśli dany dowódca posiada specjalną cechę) bez ponoszenia dodatkowych kar.
Dywizje posiadają swój „szablon”, który gracz może modyfikować za pomocą punktów doświadczenia. Każdy szablon składa się z batalionów bojowych (walczących) i kompanii wsparcia. Dostępne są również szablony (jednostki) wojsk specjalnych, które umożliwiają m.in. dokonywanie desantów z powietrza (w przypadku spadochroniarzy), można jednak zrekrutować ograniczoną liczbę takich wojsk.
Bataliony walczące podzielone są na grupy: piechoty, mobilne (zmotoryzowane lub zmechanizowane) oraz pancerne. Gra umożliwia tworzenie dowolnych kombinacji batalionów do maksymalnej liczby 25 w jednym szablonie dywizji.
Kompanie wsparcia dostępne są po jednej danego typu dla każdego szablonu dywizji, do maksymalnej liczby pięciu różnych. Dostępne kompanie wsparcia to: kompania saperów (inżynierów), zwiadu (kawaleryjskiego, zmotoryzowanego lub wyposażonego w samochody pancerne/lekkie czołgi), żandarmerii wojskowej, utrzymania/naprawy, szpitali polowych, logistyki, sygnałowej (łączności) oraz artylerii zwykłej, przeciwpancernej, przeciwlotniczej i rakietowej.
Marynarka
W skład marynarki wchodzą okręty[8], wśród których istnieją różne typy: okręty podwodne, lekkie i ciężkie krążowniki, niszczyciele, krążowniki liniowe, lotniskowce, pancerniki i superciężkie pancerniki. Okręty można przydzielać do flot. Każdą flotą może dowodzić admirał. Samym okrętom nie można wydawać poleceń, natomiast flocie można wydawać polecenia typu: gdzie mają patrolować, czy muszą atakować itp. Okręty potrzebują portów i stoczni do dokonywania napraw.
Lotnictwo
W grze istnieje także lotnictwo bojowe[9]. Samoloty wchodzą w skład dywizjonów. Każdy dywizjon może być przydzielony do jednego regionu oraz kilku misji (np. walka o dominację w powietrzu, wsparcie sił naziemnych, czy przechwytywanie wrogich bombowców). W grze istnieją różne typy samolotów: m.in. bombowce, myśliwce, samoloty transportowe, szturmowe i morskie oraz rakiety (zaliczane do samolotów)[10]. Do każdego dywizjonu można przydzielić asa lotnictwa (jeśli takowy jest dostępny), as nieznacznie podnosi skuteczność bojową danej jednostki. Same samoloty pomagają podczas bitew lądowych, pozwalają na niszczenie wrogiego przemysłu, mogą walczyć o dominację na morzu, atakując wrogie okręty i konwoje, umożliwiają desanty spadochronowe oraz zrzucanie bomb atomowych.
Produkcja, technologia i budownictwo
W grze można produkować sprzęt, odkrywać nowe technologie oraz rozbudowywać potencjał przemysłowy kierowanego państwa, konstruując budynki takie jak: fabryki cywilne, fabryki wojskowe, stocznie itp.[11]. Produkcja sprzętu wojskowego pozwala na zaopatrzenie różnego typu oddziałów wojskowych (m.in. dywizji pancernych lub piechoty), tworzenie dywizjonów lotniczych (złożonych z różnych typów statków powietrznych, np. myśliwców lub bombowców strategicznych). Stocznie pozwalają na budowę różnego typu okrętów, które po ukończeniu same stają się samodzielną jednostką wojskową, mogącą wchodzić w skład większej floty. Fabryki cywilne pozwalają na budowę innych budynków, a ich większa liczba przydzielona do danej konstrukcji zwiększa prędkość jej powstawania. Ważnym czynnikiem jest również poziom infrastruktury w danej prowincji. Bardziej rozwinięta infrastruktura zwiększa prędkość poruszania się oddziałów wojskowych w danym regionie, pozwala ulepszyć dostawy zaopatrzenia do nich, a także przyspiesza budowę wszystkich innych budynków w danym regionie. Oprócz fabryk, infrastruktury i stoczni gra umożliwia konstruowanie innego typu budynków, m.in. radarów, bunkrów (również nabrzeżnych), rafinerii (zwiększających możliwości przetwórstwa paliwa lub, w zależności od rodzaju, dostarczających syntetyczną gumę), lotnisk i portów morskich.
Remove ads
DLC
Podsumowanie
Perspektywa
Do gry stworzono 23 DLC, z czego 12 zawiera zmiany kosmetyczne[12].
Remove ads
Produkcja
Podczas „Ask Me Anything” w serwisie Reddit, kiedy można było zadawać pytania pracownikom Paradox Interactive zespół potwierdził, że zaplanowano produkcję Hearts of Iron IV. Nie podano priorytetu projektu poza tym, że gra może zostać wydana przed sequelem Victorii II[39] a także „przed 2020”[40]. Późniejszą planowaną datą premiery był I kwartał 2015[41].
Kierownik Paradox Development Studio Johan Andersson obiecał lepszą sztuczną inteligencję w porównaniu do Hearts of Iron III[42], a także mniej sztywną i wymuszoną rozgrywkę, przypominającą piaskownicę[43]. Zapowiedział też wydanie gry na platformę Linux[44].
23 stycznia 2014 ujawniono, że Hearts of Iron IV tworzono pod kryptonimem Armstrong[45].
Podczas Game Developers Conference w 2016 została ogłoszona data premiery produkcji na 6 czerwca 2016[46].
Odbiór
Gra została pozytywnie przyjęta przez większość czasopism i portali branżowych[47]. Dobrze oceniono nową oprawę graficzną, interfejs, system celów narodowych, jednak wielu recenzentów skrytykowało niedopracowaną sztuczną inteligencję, marginalizację wywiadu względem poprzedniej części oraz niezgodność gry z realiami historycznymi[48][49][50]. Krytyce poddawano również politykę wydawniczą oraz cenową Paradox Interactive[51].
Remove ads
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads