Długość ciała 170–280, długość ogona 80–100 cm, wysokość w kłębiesamic 106–144 cm, samców 100–156 cm; masa ciała samic 110–216 kg, samców 126–295 kg[12][14].
Rodzaj zdefiniował w 1812 roku niemiecki lekarz, podróżnik, botanik i zoologMartin Hinrich Carl Lichtenstein w artykule poświęconym gatunkom antylop, opublikowanym na łamach Der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin Magazin für die neuesten Entdeckungen in der gesammten Naturkunde[1]. Na gatunek typowy Lichtenstein wyznaczył (oznaczenie monotypowe) gnu brunatne (C. gnou).
Cemas: gr. κεμας kemas ‘młody jeleń’[16]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie): Antilope gnuJ.F. Gmelin, 1788 (= Antilope gnouA.E.W. Zimmermann, 1780).
Catablepas: gr. κατωβλεπων katōblepōn ‘legendarne stworzenie z Etiopii’ wspomniane przez Pliniusza, najprawdopodobniej gnu, od κατωβλεπω katōblepō ‘patrzący w dół’[17]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Antilope gnuJ.F. Gmelin, 1788 (= Antilope gnouA.E.W. Zimmermann, 1780).
Gorgon: gr. γοργος gorgos ‘groźny, straszny’[18]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Antilope gorgonC.H. Smith, 1827 (= Antilope taurinaBurchell, 1823).
Butragus: gr. βουτραγος boutragos ‘byk-kozioł‘, od βους bous, βοος boos ‘byk, wół’; τραγος tragos ‘kozioł’[19]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Butragus corniculatusJ.E. Gray, 1872 (= Antilope taurinaBurchell, 1823).
Oreonagor: gr. ορος oros, ορεος oreos ‘góra’[20]; rodzaj NagorLaurillard, 1841 (ridbok). Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): †Antilope tournoueriP. Thomas, 1884.
Pultiphagonides: łac.pultiphagonides ‘papkożerca’, od puls, pultis ‘papka’; gr. -φαγος -phagos ‘jedzący’, od φαγειν phagein ‘jeść’[21]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): †Pultiphagonides africanusHopwood, 1934.
Podział systematyczny
W zależności od ujęcia systematycznego do rodzaju zalicza się 2 (C. gnou i C. taurinus)[13][22][14] lub 5 (C. gnou, C. taurinus, C. johnstoni, C. albojubatus i C. mearnsi)[12][11] występujących współcześnie gatunków; tutaj klasyfikacja za Mammals Diversity Database i All the Mammals of the World (2023)[22][14]:
Nazwa odrzucona, publikacja Okena Lehrbuch der Naturgeschichte została uznana za nieważną (poza kilkunastoma wyjątkami) ze względu na niekonsekwentne stosowanie nazewnictwa binominalnego na mocy uprawnień ICZN[2].
M.H.C. Lichtenstein.Die Gattung Antilope.„Der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin Magazin für die neuesten Entdeckungen in der gesammten Naturkunde”.6,s.152,1814.(niem.).
W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński, W. Bogdanowicz:Polskie nazewnictwo ssaków świata.Warszawa:Muzeum i Instytut Zoologii PAN,2015,s.177. ISBN978-83-88147-15-9.(pol.•ang.).
C. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, Pe. Jarman, W. Robichaud:Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). W:D.E. Wilson, R.A. Mittermeier (redaktorzy):Handbook of the Mammals of the World.Cz.2:Hoofed Mammals.Barcelona:Lynx Edicions,2011,s.707–708. ISBN978-84-96553-77-4.(ang.).
D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy):Genus Connochaetes.[w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line].Johns Hopkins University Press,2005.[dostęp 2021-05-02].(ang.).
N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby:Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy.[w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line].American Society of Mammalogists.[dostęp 2024-07-29].(ang.).
E.C.N. van Hoepen.Voorlopige beskrywing van Vrystaatse soogdiere.„Paleontologiese Navorsing van die Nasionale Museum, Bloemfontein”.2(5),s.65,1932.(ang.).