Garczegorze

Garczegorze (kaszb. Garczegòrze lub też Garczigôrz, niem. Garzigar^[4], pol. przed 1939 Garczygórz^[5], Garcigórz^[6]) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, w gminie Nowa Wieś Lęborska.

Garczegorze

wieś
Kościół pw. św. Marii Magdaleny
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	lęborski
Gmina	Nowa Wieś Lęborska
Liczba ludności (2022)	652[1]
Strefa numeracyjna	59
Kod pocztowy	84-351[2]
Tablice rejestracyjne	GLE
SIMC	0748307
Położenie na mapie gminy Nowa Wieś Lęborska Garczegorze
Położenie na mapie Polski Garczegorze
Położenie na mapie województwa pomorskiego Garczegorze
Położenie na mapie powiatu lęborskiego Garczegorze
54°35′46″N 17°43′29″E[3]

Miejscowość leży w pobliżu linii kolejowej Lębork-Łeba i drogi wojewódzkiej nr 214.

Integralne części wsi Garczegorze do 2023 r.^[7][8]

SIMC	Nazwa	Rodzaj
0748543	Darżkowo	przysiółek
0748313	Janisławiec	osada

Wieś jest siedzibą sołectwa Garczegorze, w którego skład wchodzą również Janisławiec i Darżkowo. W miejscowości znajduje się Kościół rzymskokatolicki, parafia pw. św. Marii Magdaleny w Garczegorzu^[9]

W latach 1954–1958 wieś należała i była siedzibą władz gromady Garczegorze, po jej zniesieniu w gromadzie Nowa Wieś Lęborska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Siedziba klubu sportowego Anioły Garczegorze (IV liga piłki nożnej).

Historia

Pierwsza wzmianka na temat Garczegorza pochodzi z 1348, kiedy to kontur gdański Heinrich von Rechtir nadał wsi prawa chełmińskie. W okresie panowania księstwa białogardzkiego (XII wiek) Garczegorze prawdopodobnie było wsią fiskalną. Jednak już w czasach prehistorycznych istniały najprawdopodobniej osady ludzkie (wynika to z znalezionych śladów archeologicznych).^[10]

Zabytki

Według rejestru zabytków NID^[11] na listę zabytków wpisane są:

• kościół parafialny pw. św. Marii Magdaleny, 1897, nr rej.: A-1720 z 13.12.2000
• kaplica grobowa na terenie dawnego cmentarza, XVIII, posiada częściowo XVII mury z renesansowym i neogotyckim detalem^[12], nr rej.: A-1324 z 14.09.1990.