Francuska strefa okupacyjna w Niemczech
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Francuska strefa okupacyjna w Niemczech (niem. Französische Besatzungszone, fr. Zone d’occupation française en Allemagne) – południowo-zachodni obszar Niemiec okupowany przez Republikę Francuską po zakończeniu II wojny światowej.
| 1945–1949 | |||
| |||
| Stolica | |||
|---|---|---|---|
| Data powstania |
8 maja 1945 | ||
| Data likwidacji |
23 maja 1949 | ||
| Waluta |
Reichsmark i Rentenmark (1945–1948) | ||
 Francuska strefa okupacyjna | |||
Podczas konferencji jałtańskiej podjęto decyzję podziału Niemiec na trzy strefy okupacyjne: radziecką, amerykańską i brytyjską. Swój sprzeciw wobec takich działań wyraził Rząd Tymczasowy Republiki Francuskiej uznając, że Francja, jeden z pierwszych aliantów walczący od 1939, powinna posiadać swoją strefę okupacyjną utworzoną z części terenów obiecanych Wielkiej Brytanii i Stanom Zjednoczonym[1].
Przewodniczący Rządu Tymczasowego gen. bryg. Charles de Gaulle wysłał na uroczystość podpisania przez Rzeszę kapitulacji gen. armii Jeana de Lattre de Tassigny, dowódcę 1 Armii Francuskiej „Ren i Dunaj”, który zagroził samobójstwem jeśli nie zostanie dopuszczony do podpisania kapitulacji. Feldmarszałek Wilhelm Keitel zadrwił z gen. de Lattre de Tassigny sugerując, iż powinien on podpisać akt kapitulacji po obu stronach, ponieważ do roku 1942, gdy został aresztowany i zdegradowany przez petainistów, służył w Armii Rozejmowej[2].
Brytyjczycy oddali Francuzom Saarę, Palatynat oraz tereny na zachód od Renu, zaś Amerykanie Badenię, Wirtembergię, Lindau i cztery okręgi Hesji na prawym brzegu Renu[1]. Niedługo później Francja otrzymała także berlińskie dzielnice Reinickendorf i Wedding.
Siedzibą władz okupacyjnych zostało uzdrowisko Baden-Baden, którego nie dotknęły zniszczenia wojenne[3].
3 czerwca 1948 francuska strefa okupacyjna połączyła się ze strefą brytyjską i amerykańską w Trizonię. 23 maja 1949 na jej terenie powstała Republika Federalna Niemiec.
Wśród ziem przekazanych przez Brytyjczyków znalazła się również Saara, która jednak nie weszła w skład francuskiej strefy okupacyjnej. Został tam utworzony protektorat, na którego terytorium podjęto próbę degermanizacji. Na skutek referendum z 23 października 1955 będącego wynikiem porozumień w Paryżu, w którym 67,7% wybrało stronę niemiecką, 1 stycznia 1957 Saara wróciła do Niemiec.
Gubernator strefy okupacyjnej:
Gubernator Nadrenii i Palatynatu:
Gubernator Wirtembergii:
Gubernator Badenii:
W garnizonach Tuttlingen, Lindau, Stuttgart, Karsruhe, Rottweil, Horb i Baden-Baden obok żołnierzy francuskich służyli żołnierze 19 i 29 Zgrupowań Piechoty Polskiej 1 Armii Francuskiej „Ren i Dunaj”, które tworzyli Polacy walczący uprzednio we Francuskich Siłach Wewnętrznych. Swój szlak bojowy przeszli od Renu do Jeziora Bodeńskiego. Oba zgrupowania wróciły do Polski wraz z wyposażeniem w listopadzie 1945 roku[4][5].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.svg)
