polski oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Mrowec (ur. 26 lipca 1899 w Leżajsku, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 Franciszek Mrowec w 1931 r. | |
 major artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia |
25 lipca 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     | |
Syn Zygmunta i Zofii z Jongustynów[1]. Absolwent szkoły realnej w Tarnobrzegu. Należał do drużyn skautowych. Od lipca 1914 członek Związku Strzeleckiego, a od maja żołnierz Legionów Polskich. Służył w batalionie Furgalskiego. Po skończeniu w 1915 szkoły podoficerskiej przeniesiony do 1 baterii artylerii. W Legionach do kryzysu przysięgowego. W 1917 w Polskim Korpusie Posiłkowym. Podczas przechodzenia na stronę rosyjską dostał się do niewoli i jako poddany austriacki wcielony do c.k. armii i skierowany na front włoski. W listopadzie wstępuje do Wojska Polskiego, mianowany podporucznikiem, skierowany do 3 pułku artylerii polowej Legionów, w szeregach którego walczy w wojnie z bolszewikami.
W okresie międzywojennym przeniesiony najpierw do 27 pułku artylerii polowej na stanowisko dowódcy baterii, a w 1925 r. do Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu. Do 1930 r. służył jako instruktor w Szkole. W latach 1931 – 1933 przeniesiony do 6 pułku artylerii lekkiej w Krakowie, następnie do 5 dywizjonu artylerii konnej jako oficer zwiadu dywizjonu
W czasie kampanii wrześniowej 1939 walczył w jako dowódca I dywizjonu 6 pal z Pszczyny. Został ranny 1 września. Po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli sowieckiej i osadzony w obozie w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie[2] i pogrzebany w bezimiennej zbiorowej mogile w Piatichatkach[1], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[3]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod poz. 2158[1].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[4][5][6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[7][8][9].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
.png){kind=small}
