Błonkówki te charakteryzują się zredukowaną liczbą członów biczyków czułków; u samic funikulus (część biczyka przed buławką) zbudowany jest najczęściej z pięciu członów, rzadko z sześciu. Epiknemia zlane są w praepectus zaopatrzony w dwa żeberka subwentralne. Metapleury na powierzchniach bocznych wyposażone są w listewki przyśrodkowe (submedialne) i przedbiodrowe, przy czym te ostatnie wydzielają poziomą półkę od opadającej okolicy przystylikowej. Dołki widełek sternalnych zatułowia są powiększone i dobrze widoczne wskutek lekkiego odsunięcia od przednio-brzusznych krawędzi metapleur. Odnóża tylnej pary charakteryzują się nieco zgrubiałym i opatrzonymi podłużnym wciskiem szczecinkami grzbietowymi goleni. Stylik ma na bokach części stawowej małe włoski, widoczne jednak tylko przy użyciu skaningowego mikroskopu elektronowego[1].
Takson ten wprowadzony został w 1832 roku przez Francisa Walkera[2]. Monofiletyzm podrodziny we współczesnym sensie potwierdzony został przez wyniki morfologicznej analizy filogenetycznejHosseina Lotfalizadeha i innych z 2007 roku[1].
H. Lotfalizadeh, G. Delvare, J.Y. Rasplus.Phylogenetic analysis of Eurytominae (Chalcidoidea: Eurytomidae) based on morphological characters.„Zoological Journal of the Linnean Society”.151(3),s.441–510,2007. DOI: 10.1111/j.1096-3642.2007.00308.x.