Loading AI tools
polski piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Dominik Jerzy Madejski (ur. 11 sierpnia 1914 w Krakowie, zm. 15 lutego 1996 w Bytomiu) – polski piłkarz, bramkarz.
 Madejski przed debiutem w reprezentacji | |||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Edward Dominik Jerzy Madejski | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
11 sierpnia 1914 | ||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
15 lutego 1996 | ||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
177 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[infobox 1] | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
.jpg)
Wychowywał się w Krakowie. Jako gimnazjalista grywał w mistrzostwach Polski w piłce ręcznej w barwach Cracovii, choć formalnie niepełnoletni nie mogli uczestniczyć w tych rozgrywkach. Następnie studiował chemię na Uniwersytecie Jagiellońskim[1]
Edward Madejski był wychowankiem Juvenii Kraków, będącej jedną z drużyn piłkarskich działających przy Związku Męskiej Młodzieży Przemysłowej i Rękodzielniczej, w ramach Towarzystwa Sportowego im. Henryka Jordana. Dobrze zapowiadający się junior szybko dostrzeżony został przez działaczy silniejszych klubów. W latach 1933–1937 zagrał w 64 meczach ligowych w barwach Wisły Kraków. Zadebiutował w wieku niespełna 19 lat, 2 lipca 1933 w meczu derbowym z Podgórzem (10:1). Bramki Wisły strzegł przez pięć kolejnych sezonów, ostatni mecz rozegrał 14 listopada 1937 przeciwko AKS Chorzów (5:2).
W 1938 roku miał zostać zawodnikiem Dębu Katowice, jednak w ostatniej chwili zrezygnował z przenosin na Śląsk mimo porozumienia klubów[1]. W niedokończonym sezonie 1939 reprezentował Garbarnię – między 14 maja i 25 czerwca 1939 pięciokrotnie bronił bramki krakowskiego beniaminka. Po przegranym 0:5 meczu z Wartą Poznań stracił miejsce w bramce Garbarni i letnie miesiące spędził jako zawodnik Zaolzia Trzyniec.
W reprezentacji Polski zadebiutował 6 września 1936 w meczu z Jugosławią. W kręgu zainteresowań kapitana związkowego Józefa Kałuży znajdował się już jednak wcześniej, w sierpniu 1936 był rezerwowym dla Spirydiona Albańskiego podczas igrzysk olimpijskich w Berlinie. Bronił m.in. w najsłynniejszym meczu Polaków tego okresu – z Brazylią na MŚ 1938, przegranym przez polską drużynę po dogrywce 5:6. Podczas francuskich finałów nie należał formalnie do żadnego z klubów – z Wisłą rozstał się w burzliwy sposób, a nie mógł jeszcze występować w Garbarni. Ostatni mecz w kadrze rozegrał 13 listopada 1938 przeciwko Irlandii. Łącznie reprezentacyjną bluzę bramkarską przywdziewał 11 razy.
| Lp. | Data | Miasto | Przeciwnik | Wynik | Czas gry | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 6 września 1936 | Belgrad |  Jugosławia |
3:9 (0:5) | 45 minut zmieniony przez Stanisława Andrzejewskiego |
Mecz o puchar króla Piotra II |
| 2. | 23 czerwca 1937 | Warszawa |  Szwecja |
3:1 (2:0) | 90 minut | Mecz towarzyski |
| 3. | 4 lipca 1937 | Łódź |  Rumunia |
2:4 (2:3) | 90 minut | Mecz towarzyski |
| 4. | 13 marca 1938 | Zurych |  Szwajcaria |
3:3 (1:1) | 90 minut | Mecz towarzyski |
| 5. | 3 kwietnia 1938 | Belgrad | Jugosławia |
0:1 (0:0) | 90 minut | Eliminacje Mistrzostw Świata |
| 6. | 22 maja 1938 | Warszawa |  Irlandia |
6:0 (3:0) | 90 minut | Mecz towarzyski |
| 7. | 5 czerwca 1938 | Strasburg |  Brazylia |
5:6 (1:3, 4:4, 4:5) |
120 minut | 1/8 finału Mistrzostw Świata |
| 8. | 18 września 1938 | Chemnitz |  III Rzesza |
1:4 (0:1) | 90 minut | Mecz towarzyski |
| 9. | 25 września 1938 | Warszawa | Jugosławia |
4:4 (2:1) | 90 minut | Mecz o puchar króla Piotra II |
| 10. | 23 października 1938 | Warszawa |  Norwegia |
2:2 (0:2) | 90 minut | Mecz towarzyski |
| 11. | 13 listopada 1938 | Dublin | Irlandia |
2:3 (1:2) | 57 minut w 14' zmieniony przez Romana Mrugałę, w 47' wrócił na boisko |
Mecz towarzyski |
W czasie II wojny światowej brał udział w konspiracyjnych rozgrywkach piłkarskich jako zawodnik AKS Kraków, ale też m.in. drukował ulotki niepodległościowe. Aresztowany przez Gestapo podczas próby przemytu kosztowności do Lwowa. Kilka miesięcy spędził w celi śmierci, w więzieniu zachorował na tyfus. Pod koniec wojny ukrywał się w górach[1].
Po wyjściu na wolność kontynuował karierę piłkarską, wyjechał do Bytomia. Pracował tam w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym. Wstąpił w szeregi założonej przez przesiedleńców ze Lwowa Polonii[1]. Okazała się być ona trzecim i ostatnim klubem, w którym Edward Madejski występował w ramach pierwszoligowych rozgrywek. Do 1947 roku był pierwszym bramkarzem[1]. Później bytomskich barw bronił już tylko trzykrotnie, dwa razy w sezonie 1948 i raz w sezonie 1949 – 2 maja 1948 w meczu przeciwko Polonii Warszawa (1:1), a następnie 9 maja 1948 grając przeciwko swojemu dawnemu zespołowi – Garbarni (4:1). Po tych dwóch spotkaniach oddał miejsce w bramce młodszemu o 15 lat Mieczysławowi Wieczorkowskiemu, czasem zastępowanemu przez Kazimierza Koczapskiego (rocznik 1919). Pożegnalny mecz Madejskiego miał miejsce 29 maja 1949, na boisku AKS Chorzów, w ramach 9. kolejki I ligi. Mający wówczas 34 lata i 291 dni bramkarz rozegrał pierwszą połowę spotkania, po czym został zmieniony przez Koczapskiego. Mecz zakończył się wynikiem 3:2 dla chorzowian, ale po 45 minutach rezultat brzmiał 2:1 dla drużyny z Bytomia. Co ciekawe, szkoleniowcem Polonii był wówczas kolega Madejskiego z reprezentacji, Michał Matyas. Rok wcześniej obaj przedwojenni kadrowicze wystąpili zresztą w meczu przeciwko Garbarni.
W 1954 otrzymał dyplom inżyniera na Akademii Górniczo-Hutniczej. Pracował jako kierownik działu gospodarki materiałowej w Nowej Hucie[1].
W 1956 aresztowano go i fałszywie oskarżono o działalność dywersyjną oraz szpiegostwo na rzecz rządu RP na uchodźstwie na podstawie zeznań bezpośredniego przełożonego. W więzieniu przesiedział trzy lata; wyszedł 24 kwietnia 1959 r. W tym czasie rozpadło się jego małżeństwo. W latach 70. jeszcze trzykrotnie zamykano go w więzieniu pod fałszywymi zarzutami[1]. Ostatecznie został zrehabilitowany.
Zmarł 15 lutego 1996 r. w Bytomiu, gdzie nieprzerwanie mieszkał[1]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
