Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dłutowo (niem. Fischborn[3][4], do 1938 r. Dlottowen[3]) – dawna wieś (do 1945 roku), później łąka, a od 2015 r. osada[5] w Polsce, położona na południe od miejscowości Jeże, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Pisz. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego.
osada | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Strefa numeracyjna |
87 |
Kod pocztowy |
12-200[1] |
Tablice rejestracyjne |
NPI |
SIMC |
1067029 |
Położenie na mapie gminy Pisz | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu piskiego | |
53°28′32″N 21°52′24″E[2] |
Położone na granicy Prus z Mazowszem Dlottowen po polsku było znane jako Dłutowo.
16 lipca 1938 r. w miejsce nazwy Dlottowen wprowadzono nazwę Fischborn[3]. 12 listopada 1946 r. ustalono polską nazwę miejscowości – Dłutowo[4].
Dawna wieś służebna, założona przy południowej granicy Prus z Mazowszem w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy. Dobra służebne zostały nadane w 1435 r. przez komtura bałgijskiego Erazma Fishborna za wiedzą wielkiego mistrza Pawła von Rusdorfa, na prawie chełmińskim, z okresem 10 lat wolnizny od służby zbrojnej i płużnego. Nadane 10 łanów nad rzeką Wincentą otrzymał Mikołaj Karczmarz z obowiązkiem jednej służby lekkozbrojnej.
W 1908 r. rozpoczęto budowę linii kolejowej Pisz – Dłutowo. W Dłutowie mieściła się ostatnia przed granicą stacja kolejowa. Jeszcze przed II wojną światową znajdowały się w miejscowości zabudowania gospodarskie, budynki stacyjne oraz cmentarz. Dawniej w Dłutowie znajdował się pomnik dowódcy wojsk rosyjskich – generała Dybicza, zmarłego na cholerę i pochowanego w 1831 roku. Później jego ciało ekshumowano i przewieziono do Rosji.
W 1933 r.[6] w miejscowości mieszkały 123 osoby, a w 1939 r.[7] – 99 osób[3]. We wrześniu 1939 r. w okolicy Dłutowa i Jeży miał miejsce wypad wojsk polskich. W latach 1941–1942 na terenie miejscowości znajdował się obóz radzieckich jeńców wojennych. W ciężkich warunkach (brak baraków, jeńcy kopali sobie ziemianki), ginęli masowo z głodu i chorób. Ciała przewożono na drugą stronę dawnej granicy i chowano w pozostawionych przez Sowietów rowach przeciwczołgowych w Wincencie[8]. W 1963 r. w miejscu obozu postawiono pomnik upamiętniający kilka tysięcy (według różnych źródeł od 2 tys. do 12 tys.) zmarłych jeńców.
Obecnie na terenie osady znajduje się jeden dom[5]. Poza pomnikiem widoczne są ślady posterunku granicznego, cmentarzy i nasypu kolejowego. Teren dawnego obozu, porośnięty lasem, nie daje się obecnie rozpoznać.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.