Loading AI tools
polski aktor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dariusz Sławomir Kordek[1] (ur. 26 stycznia 1965 w Warszawie) – polski aktor teatralny, musicalowy, i filmowy, prezenter telewizyjny, konferansjer, piosenkarz. Powszechną popularność zdobył w latach 90. występując jako Marek Siedlecki w telenoweli W labiryncie.
_(cropped).jpg) Dariusz Kordek (2017) | |
| Imię i nazwisko |
Dariusz Sławomir Kordek[1] |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
26 stycznia 1965 |
| Zawód |
aktor, prezenter telewizyjny, piosenkarz |
| Współmałżonek |
Agnieszka Kordek |
| Lata aktywności |
od 1986 |
| Strona internetowa | |
Urodził się i dorastał w Warszawie[2][3]. Uczęszczał do klasy matematyczno-fizycznej w warszawskim VI Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana[4], gdzie w 1984 uzyskał maturę[5]. Działał w amatorskim teatrze przy Parafii św. Stefana Króla przy ul. Czerniakowskiej, gdzie zbierał pierwsze doświadczenia sceniczne, a także był ministrantem i lektorem. Studiował na Wydziale Aktorskim w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, którą ukończył w 1988.
Podczas studiów otrzymał nagrodę na VI Ogólnopolskim Przeglądzie Przedstawień Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi za podwójną rolę Kacpra i Leondera w spektaklu składanym kabaretowo-rewiowym Czyste szaleństwo w reżyserii Jana Englerta[6]. W 1987 zadebiutował na scenie warszawskiego Teatru Polskiego w roli Cyngi w sztuce Witkacego Bezimienne dzieło w reż. Jana Englerta. W 1989 zdobył jedną z trzech głównych nagród – Nagrodę Pagartu i stypendium pieniężne Ministerstwa Kultury i Sztuki za wykonanie piosenki „Och, ty w życiu” na X Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu.
W latach 1988–1992 występował w Teatrze Rampa na Targówku, w którym zagrał w przedstawieniach: Cabaretro (1988), Sweet Fifties (1989), Muzykoterapia (1989) i Czerwony stoliczek (1990). Następnie został aktorem teatru muzycznego Studio Buffo, w którym zagrał Jana w musicalu Metro (1991–1997)[7] oraz był obsadzony w przedstawieniach: Do grającej szafy grosik wrzuć (1993), Nie opuszczaj mnie ... (1994) Jacquesa Brela i Grosik 2 – Piosenki z lat 60. (1995).
Ogólnopolską popularność zapewniła mu rola Marka Siedleckiego, pracującego w laboratorium przystojniaka i podrywacza w telenoweli W labiryncie (1990–1991). Zagrał przyjaciela tytułowego bohatera (granego przez Olafa Lubaszenkę) w sensacyjnym dramacie psychologicznym Władysława Pasikowskiego Kroll (1991)[8].
W 1995 w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu zagrał gościnnie rolę Jimmy’ego Portera w sztuce Johna Osborne’a Miłość i gniew w reż. Jana Buchwalda. Był Gustawem w komedii Aleksandra Fredry Śluby panieńskie (1995) w reż. Zbigniewa Lesienia we Wrocławskim Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego, gdzie w 1996 wystąpił w recitalu Playback Romana Kołakowskiego. Był faraonem w biblijnym musicalu Tima Rice i Andrew Lloyda Webbera Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze (1996) w Teatrze Powszechnym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. W latach 1996–1999 prowadził interaktywny teleturniej Polsatu Trzy Kwadraty. W 1996 wydał album pt. tylko cień..., którego producentami byli Romuald Lipko i Paweł Skura.
W warszawskim Teatrze „Scena Prezentacje” wystąpił w roli Leopolda w przedstawieniu Françoise Sagan Czasami skrzypce... (1997) w reż. Romualda Szejda. W Teatrze Rozrywki w Chorzowie wystąpił gościnnie jako Riff-Raff w musicalu Richarda O’Briena The Rocky Horror Show (1999) w reż. Marcela Kochańczyka. Był królewiczem w produkcji Jacka Bromskiego i Krzysztofa Kolbergera Królewna Śnieżka i krasnoludki (1999) w Operze na Zamku w Szczecinie. W Teatrze Polskim w Bielsku-Białej wystąpił w potrójnej roli taksówkarza Freda, studenta Antona i polityka Charlesa w spektaklu Davida Hare’a Tonacja blue albo Blue Room (2000) w reż. Krzysztofa Zaleskiego. W 2001 wystąpił jako Gucio w widowisku Taka noc nie powtórzy się więcej (reż. Artur Barciś) w Teatrze Syrena. Następnie został aktorem Teatru Muzycznego „Roma”, w którym w 2002 zagrał w musicalach: Grease w reż. Wojciecha Kępczyńskiego (jako Johnny Casino), Pięciu braci Moe w reż. Olafa Lubaszenki (jako Nomax) i Cohen Leonarda Cohena w reż. Krzysztofa Zaleskiego. Następnie zagrał Tomka w przedstawieniu Sztuka kochania, czyli serdeczne porachunki (2004) Jadwigi Has w reż. Jana Szurmieja w Teatrze Na Woli.
W 2004 w duecie z Olgą Bończyk nagrał płytę pt. Sztuka kochania, czyli serdeczne porachunki. W 2006 uczestniczył w trzeciej edycji programu rozrywkowego Polsatu Jak oni śpiewają i wystąpił z recitalem Songi Bertolta Brechta w reż. Tomasza Dutkiewicza w Teatrze Komedia. W 2009 zagrał Pana Capuletiego w musicalu Romeo i Julia w Studiu Buffo. W 2011 był uczestnikiem 13. edycji programu TVN Taniec z gwiazdami. W 2012 powrócił do Teatru Muzycznego „Roma”, w którym zagrał: Dona Lockwooda w musicalu Deszczowa piosenka (2012) i Sama Carmichaela w Mamma Mia! (2015). W 2013 zagrał Żółtego Jima w spektaklu Teatru Syrena Jesienne manewry Petera Coke’a. Zagrał też pianistę i artystę kabaretowego Jacka Nightingale w Erato Art / Centrum Kultury i Sztuki w Lesznie w przedstawieniu impresaryjnym w reż. Dariusza Taraszkiewicza: Showbizz (2014) Petera Quiltera. Wiosną 2016 zajął drugie miejsce w finale piątej edycji programu Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo w telewizji Polsat. W 2018 został jednym z jurorów talent-show Śpiewajmy razem. All Together Now w Polsacie[9][10]. W tym samym roku został obsadzony w roli Ivana Alernatywy w spektaklu Teatru Rampa Kobiety na skraju załamania nerwowego (2018) Jeffreya Lane w reż. Dominiki Łakomskiej. Wystąpił też w kolejnych przedstawieniach impresaryjnych w reż. Dariusza Taraszkiewicza: Bodo (2018) w roli przedwojennego amanta Eugeniusza Bodo, a w 2019 zagrał w spektaklach PROM Kultury Saska Kępa: Cudowna terapia Daniela Glattauera (jako Walenty Dorek) i Gąska Nikołaja Kolady (jako Wasilij). Wystąpił też w komediach pomyłek: Zdradziłeś mnie... kotku! (2019) Tomasza Jemioły w reż. Macieja Damięckiego i Kobieta idealna (2019) Adrianny Biedrzyńskiej i Agnieszki Szygendy w reż. Stefana Friedmanna, a także w sztukach: Randka w ciemno na dwie pary Norma Fostera w reż. Mirosława Polatynskiego, CudownaTerapia w reż. Dariusza Taraszkiewicza, Winda do Nieba, czyli czworo po czterdziestce Fritza Schindleckera, którą Kordek wyprodukował jako niezależny producent, i Wyjście Awaryjne w reż. Tomasza Dutkiewicza.
W latach 1993–1996 był związany z Edytą Górniak[11]. Następnie pozostawał w nieformalnym związku z Moniką Stefaniak[12]. W latach 2001–2008 był żonaty z Agnieszką Gewert[11][13]. 7 sierpnia 2010 poślubił Elizę Jędrzejewską, z którą ma syna Maksymiliana (ur. 2009) i córkę Marię Elizę (ur. 22 lipca 2013)[11].
Pracował jako przedstawiciel handlowy i pracownik korporacji[14].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
