Loading AI tools
harcmistrz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czesław Feliks Borczyk (ur. 15 maja 1910 w Sanoku, zm. 25 maja 2004 tamże) – polski harcmistrz.
Data i miejsce urodzenia |
15 maja 1910 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 maja 2004 |
Stopień harcerski | |
Data przyrzeczenia harcerskiego |
1923 |
Organizacja harcerska | |
komendant hufca sanockiego | |
Okres sprawowania |
od 1929–1931 |
Odznaczenia | |
Czesław Feliks Borczyk urodził się 15 maja 1910 w Sanoku jako syn Antoniego i Marii z domu Wertz[1]. Uczył się w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Królowej Zofii w Sanoku, gdzie w 1928 roku ukończył IV klasę[2]. Uczęszczał na koncesjonowane kursy handlowe organizowane przez Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego im. Artura Aschera w Sanoku (działały od 1928 do 1930 roku)[3]. W młodości był ministrantem w sanockim kościele Franciszkanów[4]. Zaangażował się w harcerstwo, w 1921 roku wstąpił do zuchów (ówczesne „wilczki”), w 1923 roku złożył przyrzeczenie harcerskie w Związku Harcerstwa Polskiego. Pełnił funkcje zastępowego, drużynowego, komendanta męskiego hufca od 21 kwietnia 1929 do 20 stycznia 1931 roku[5][6], zastępcy komendanta od 1931 do 1939 roku[7]. W 1935 roku był szefem sanockiej delegacji harcerskiej na jubileuszowy I Zlot w Spale[8]. W okresie II Rzeczypospolitej pracował jako pomocnik notariusza oraz w sanockiej Fabryce Wagonów. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (1939)[9]. Przed 1939 rokiem był urzędnikiem notarialnym[1].
Po wybuchu II wojny światowej 1939 w czasie trwającej okupacji niemieckiej 1939–1945 był organizatorem tzw. „trójek harcerskich”, wspierających jeńców wojennych i rodziny żołnierzy.
W okresie bezpośrednio po wojnie współorganizował ruch harcerski w Sanoku; jesienią 1945 roku Komenda Chorągwi w Rzeszowie mianowała go przybocznym sanockiego hufca (wówczas opiekunem sanockiego harcerstwa został Józef Pohorski, ponadto działali m.in. hufcowy Franciszek Moszoro oraz sekretarz i drużynowy Leszek Kril-Nartowski)[10][11]). W 1946 roku zaangażował się w próbę reaktywacji sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[12][13]. W kolejnych latach działał na rzecz odbudowy ruchu harcerskiego na ziemi sanockiej i był wieloletnim wychowawcą harcerzy. Od 29 grudnia 1956[14] do 1964 roku był komendantem Hufca Ziemi Sanockiej[15][16][17]. Stanowisko pełnił społecznie i z uwagi na zakaz funkcjonowania w formie wolontariatu ustąpił ze stanowiska[14] (w 1964 roku jako jedyny komendant harcerski pracujący w taki sposób). Od 1964 roku był członkiem komendy hufca, od stycznia 1973[18] do 1999 roku był zastępcą komendanta hufca. W okresie PRL uzyskał tytuł Harcmistrza Polski Ludowej.
Zawodowo pracował w Kopalnictwie Nafty i Gazu. Był zaangażowany w działalność Sanockiej Spółdzielni Mieszkaniowej, której był współzałożycielem. Działał w samorządzie mieszkańców. Był wybierany radnym Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Sanoku w wyborach: 1978, 1988[19][20].
Z okazji 85 urodzin otrzymał list gratulacyjny od prezydenta RP Lecha Wałęsy[21]. Był szwagrem gen. Bronisława Prugara-Ketlinga (którego żoną została jego siostra Maria Anna, ur. 1894)[22][23] oraz mjr. Tadeusza Ochęduszki (którego żoną została jego siostra Janina Ludwika[24] i który był świadkiem na ślubie Czesława Borczyka[1])[25]. Jego żoną była Maria z domu Michalik (1912-1982[1]). Oboje zostali pochowani w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.