Loading AI tools
polska polonistka i działaczka społeczna Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alicja Maria Wolwowicz (ur. 1 maja 1928 w Borysławiu) – polska polonistka, nauczycielka, podharcmistrzyni, działaczka społeczna.
b.jpg) Alicja Wolwowicz (2023) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
nauczycielka polonistka |
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater | |
| Rodzice |
Wiktor, Tekla |
| Krewni i powinowaci |
Ryszard, Wiesław (bracia) |
| Odznaczenia | |
     | |
Urodziła się w 1928 w Borysławiu[1][2]. Jej ojciec Wiktor (1887–1971) był inżynierem kopalnictwa naftowego, a matka Tekla (1894–1981) nauczycielką[3][4]. Alicja Wolwowicz urodziła się w Borysławiu, gdzie w tym czasie pracował jej ojciec[5]. Jej braćmi byli Ryszard (1921–2015, harcerz, instruktor ZHP, żołnierz ZWZ-AK, inżynier[6][7][8]) i Wiesław (1922-2014, oficer Polskich Sił Zbrojnych).
W rodzinnym mieście Alicja Wolwowicz ukończyła pięć lat szkoły[2]. Podczas II wojny światowej i trwającej okupacji sowieckiej zdała szóstą klasę, po czym udała się do Przysłupia (miejsce pracy ojca) i stamtąd po ataku Niemiec na ZSRR przeniosła się do Rypnego[2]. Egzamin z klasy siódmek zdała w Drohobyczu pod okupacją niemiecką[2]. W lutym 1944 przybyła z rodzicami do Sanoka, początkowo mieszkając u dziadków, a potem we własnym domu na Błoniach[2]. Wówczas podjęła naukę w tamtejszej Publicznej Szkole Gospodarstwa Domowego i Szkole Rzemiosła Dla Krawczyń) działającej w budynku późniejszej plebanii parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa naprzeciw kościoła pod tym wezwaniem przy ulicy Kazimierza Lipińskiego), którą ukończyła w lipcu 1944. Od jesieni 1944 uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku, gdzie po trzech latach w 1947 zdała maturę w oddziale matematyczno-fizycznym[2][9].
Od 1947 do 1952 studiowała Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując dyplom magistra filologii polskiej[1][2]. Po skierowaniu do pracy uczyła w szkołach średnich: w Bielsku-Białej do 1955, a następnie w Czechowicach do 1961[2]. W latach 1961–1984 była etatową nauczycielką języka polskiego w szkole ekonomicznej w Sanoku, a po przejściu na emeryturę z dniem 1 września 1985 prowadziła lekcje nadal w niewielkim wymiarze godzin do 1992[10][1][2]. Prowadziła kronikę szkolną ZSE w Sanoku[1][11] do 1985[12]. Była autorką dwóch rozdziałów w publikacji pt. Księga pamiątkowa Szkół Ekonomicznych w Sanoku 1925–1995[13]. Działała w ZNP, była przewodniczącą Ogniska ZNP w latach 1969-1980 i członkiem Miejskiej Rady Zakładowej ZNP[14][1].
Przez trzy lata nauki w Sanoku od 1944 do 1947 należała do harcerstwa, a w grudniu 1947 zlożyła przyrzeczenie harcerskie[2]. Została drużynową VI Drużyny Harcerek im. Jana Kasprowicza w Sanoku[15]. Do tej aktywności powróciła na emeryturze[2]. Zaangażowała się w ramach sanockiego hufca, uzyskując tytuł podharcmistrzyni[16]. Została członkiem Komisji Historycznej Hufca Ziemi Sanockiej im. ks. hm. Zdzisława Peszkowskiego w Sanoku[17]. W 1981 została wybrana do składu Komisji Zakładowej Pracowników Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność”, a po przejściu na emeryturę została kronikarzem i przewodniczącą sekcji emerytów[18][1][19]. W wyborach samorządowych 1994 bez powodzenia ubiegała się o mandat radnej Rady Miasta Sanoka startując z listy Unii dla Rozwoju Sanoka[20][21]. Wstąpiła do założonego w 1990 Klubu Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich w Sanoku, w którym objęła funkcje sekretarki i kronikarki[22]. Została wiceprzewodniczącą Koła Terenowego Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Drohobyckiej i Borysławskiej w Krośnie[23].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
