Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Challenger 2 – czołg podstawowy produkcji brytyjskiej pochodzący z pierwszej połowy lat 90. XX wieku. Powstał on na bazie doświadczeń zebranych na swoim poprzedniku, czyli Challengerze 1, którego zastąpił. Należy do trzeciej generacji czołgów. Armia brytyjska odebrała pierwsze egzemplarze czołgu 25 lipca 1994 roku[1].
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja | |
| Załoga |
4 |
| Historia | |
| Prototypy |
1991 |
| Produkcja |
od 1993 |
| Egzemplarze |
około 450 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
Diesel Perkins-Condor CV12 |
| Pancerz |
kompozytowy Chobham/Dorchester L2 |
| Długość |
11,55 m |
| Szerokość |
3,52 m |
| Wysokość |
2,49 m |
| Masa |
bojowa: 62,5 t |
| Moc jedn. |
19,20 KM/t (14,24 kW/t) |
| Osiągi | |
| Prędkość |
56 km/h |
| Zasięg pojazdu |
400 |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
do 1,10 m |
| Rowy (szer.) |
do 2,30 m |
| Ściany (wys.) |
do 0,90 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| armata gwintowana L30A1 kalibru 120 mm, dwa karabiny maszynowe kalibru 7,62 mm | |
| Wyposażenie | |
| wyrzutnik granatów dymnych | |
| Użytkownicy | |
 Wielka Brytania,  Oman,  Ukraina | |
Challenger 2 to trzeci pojazd produkcji brytyjskiej o tej nazwie. Pierwszym był Mk VIII Challenger, z czasów II wojny światowej wykorzystujący podwozie czołgu Cromwell. Drugim był Challenger 1 z czasów wojny w Zatoce Perskiej, który był głównym czołgiem bojowym armii brytyjskiej od wczesnych lat 80. do połowy lat 90. Vickers Defence Systems zaczął rozwijać następcę Challengera 1 jako swoje prywatne przedsięwzięcie w 1986 roku. Po wydaniu wymagań kadrowych dla czołgu nowej generacji, Vickers przedłożył Ministerstwu Obrony plany czołgu Challengera 2. Sekretarz Stanu ds. Obrony George Younger ogłosił w Izbie Gmin, że Vickers otrzyma kontrakt o wartości 90 milionów funtów na pojazd demonstracyjny, który został sfinalizowany w styczniu 1989 roku. W czerwcu 1991 roku, po rywalizacji z projektami innych producentów czołgów (w tym M1A2 Abrams i Leopard 2, Ministerstwo Obrony złożyło zamówienie za 520 milionów funtów na 127 czołgów podstawowych i 13 pojazdów szkoleniowych dla kierowców. Zamówienie na kolejne 259 czołgów i 9 trenerów kierowców (o wartości 800 milionów funtów) zostało złożone w 1994 roku. Oman zamówił 18 Challengerów 2 w 1993 roku i kolejne 20 czołgów w listopadzie 1997 roku. Produkcja rozpoczęła się w 1993 roku w dwóch głównych zakładach: Elswick, Tyne and Wear i Barnbow, Leeds, chociaż zaangażowanych było ponad 250 podwykonawców. Pierwsze czołgi zostały dostarczone armii w lipcu 1994 roku[1][2][3].
Challenger 2 jest wyposażony w 120-milimetrową armatę czołgową L30A1 o długości 55 kalibrów, następcę działa L11 używanego w pojazdach Chieftain i Challenger 1. Czołg jest również uzbrojony w karabin maszynowy L94A1 EX-34 7,62 mm oraz karabin maszynowy L37A2 kal. 7,62 mm. Challenger 2 posiada również możliwość zamontowania zdalnie sterowanego systemu uzbrojenia Leonardo „Enforcer” z karabinem maszynowym L37A2 (GPMG) 7,62 mm, ciężkim karabinem maszynowym 12,7 mm lub automatycznym granatnikiem 40 mm[3][4].
Challenger 2 to ciężko opancerzony i dobrze chroniony czołg podstawowy. Wieżę i kadłub chroni pancerz Chobham drugiej generacji (znany również jako Dorchester). Bezpieczeństwo załogi było nadrzędne w projekcie, dlatego w pojeździe wykorzystano półprzewodnikowy napęd elektryczny do ruchu wieży i działa, eliminując w ten sposób tradycyjne ryzyko uszkodzenia układu hydraulicznego w przedziale załogi co wiąże się z jej poparzeniem. W razie potrzeby montowane są również zestawy pancerza reaktywnego, wraz z dodatkowym pancerzem prętowym. System ochrony jądrowej, biologicznej i chemicznej (NBC) znajduje się w tylnej części wieży. Kształt czołgu został również zaprojektowany tak, aby zminimalizować jego sygnaturę radarową. Po każdej stronie wieży znajduje się pięć wyrzutni granatów dymnych L8. Challenger 2 może również wytwarzać dym poprzez wtryskiwanie oleju napędowego do kolektorów wydechowych[3][4].
_on_display_at_the_Medium_Capability_Demonstration_Day_at_Bovington_Camp._MOD_45147390.jpg)
.jpg)
.jpg)
Challengery brały udział w operacji w Kosowie oraz w wojnie w Iraku, gdzie wystrzeliły 540 pocisków odłamkowo-burzących oraz 1,9 tony amunicji przeciwpancernej z rdzeniami ze zubożonego uranu. 16 sierpnia 2023 roku pierwsze Challengery wkroczyły na linie frontu we wschodniej Ukrainie[7] podczas toczącego się tam od 2022 roku konfliktu. W dniu 5 września 2023 roku opublikowano materiał przedstawiający pierwszy zniszczony przez Rosjan egzemplarz[8]. Jest to zarazem pierwszy przypadek zniszczenia tego typu czołgu w wyniku ostrzału przeciwnika.
| Eksploatacja | |
|---|---|
| Państwo | Liczba |
| Wielka Brytania | 408 |
| Ukraina[9] |
28[10] |
| Oman | 38 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
