Bohdan Kelles-Krauze
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bohdan Konrad Eligard Kelles-Krauze (ur. 2 stycznia 1885 w Rakowiczach pow. lidzki, zm. 25 września 1945 w Lublinie[1]) – polski architekt i malarz.
Data i miejsce urodzenia |
2 stycznia 1885 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 września 1945 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
architekt, malarz |
Syn barona Michała Piotra Kellesa-Krauzego (1856–1928), i Weroniki z Makarewiczów (1959–1903). Miał pięcioro rodzeństwa: braci, Jana, Michała i Adama oraz dwie siostry, Zofię i Annę[2][3]. Pierwsze nauki pobierał u prywatnych guwernerów. W 1894 roku rozpoczął naukę w Drugim Gimnazjum w Kijowie. Świadectwo dojrzałości z nagrodą I stopnia i złotym medalem za osiągnięcia otrzymał w 1903 roku. Od 1894 przebywał w Kijowie, gdzie uczył się w gimnazjum, za wybitne osiągnięcia otrzymał nagrodę I stopnia i złoty medal. Po otrzymaniu świadectwa dojrzałości w 1903 wyjechał w podróż do Włoch, a następnie powrócił do Kijowa, gdzie studiował na Fizyczno-Matematycznym Uniwersytetu św. Włodzimierza. Po sześciu miesiącach przerwał naukę i przeniósł się do Petersburga, gdzie studiował w Instytucie Inżynierów Cywilnych. Po ukończeniu drugiego roku studiów wyjechał do Lwowa, aby kontynuować naukę na Wydziale Budownictwa Lądowego tamtejszej szkoły politechnicznej. Dyplom ukończenia otrzymał w 1910, a następnie wyjechał do Niemiec, aby uzupełnić wiedzę w monachijskim Technische Hochschule, a następnie Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych. Równocześnie pobierał lekcje malarstwa u Juliusa Extera, który był należał do Secesji Monachijskiej.
W 1911 powrócił do Lwowa i rozpoczął pracę w biurze architektonicznym Karola Richtmana-Rudniewskiego i Stanisława Ulejskiego, gdzie pełnił funkcję kierownika budowy i projektanta. Po roku wyjechał do Paryża, gdzie uczył się technik malarskich i Williama Juliana Lapparra, uczestniczył również w spotkaniach Towarzystwa Artystów Polskich. W sierpniu 1914 przebywał w Zakopanem, gdzie poznał Janinę Marię Bocheńską, która w 1917 została jego żoną. Podczas I wojny światowej przebywał rok w Wiedniu, a następnie przez cztery lata w Nisku pracując w biurze Zarządzie dróg Krajowych w Gospodarczej Odbudowie Galicji jako inżynier architekt. Od 1919 mieszkał w Krakowie, gdzie początkowo był referentem w Dyrekcji Państwowych Zakładów Przemysłowych, a później w oddziale Ministerstwa Przemysłu i Handlu. W 1921 otrzymał stanowisko architekta powiatowego w lubelskiej Okręgowej Dyrekcji Robót Publicznych. Był członkiem Stowarzyszenia Techników Województwa Lubelskiego oraz wiceprezesem Koła Architektów, od 1927 powierzono mu funkcję kierownika oddziału architektoniczno-budowlanego. W 1934 został powołany przez urząd wojewódzki na komisarza egzaminującego i przyznającego stanowiska I kategorii w państwowej służbie technicznej. Po wybuchu II wojny światowej został właścicielem firmy budowlanej, w której zatrudniał i ukrywał ok. dwustu Żydów. Po wyzwoleniu zaangażował się odbudowę miasta oraz w działalność Polsko-Radzieckiej Komisji do Zbadania Zbrodni Niemieckich w obozie na Majdanku.
Malował od czasów studenckich, wiele jego prac nie jest datowanych. Były to pejzaże, weduty oraz krajobrazy na Ukrainie i Zajmojszczyźnie. Po nauce u Juliusa Extera zaczął stosować ekspresjonistyczną paletę barw. Pobyt w Paryżu i nauka u Willama Lapparra sprawiły, że zainteresował się tworzeniem martwych natur, które przedstawiono w 1914 w Salonie Niezależnych. Stosował technikę olejną, akwarelę i gwasz.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.