Anna Hillbricht-Ilkowska
polska biolożka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anna Hillbricht-Ilkowska (ur. 13 grudnia 1933 w Warszawie, zm. 28 lipca 2021 tamże[3]) – polska biolożka, profesor doktor habilitowana[1][2].
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk przyrodniczych | |
| Specjalność: ekologia, hydrobiologia[2] | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1964 |
| Habilitacja |
1981 |
| Profesura |
1981[2] |
| Badaczka | |
| instytut | |
| Odznaczenia | |
  | |
Życiorys
Córka Stanisława i Marii[3]. W 1955 ukończyła studia na Uniwersytecie Warszawskim[2]. Członkini Związku Młodzieży Polskiej[4]. Obroniła pracę doktorską (1964), następnie uzyskała stopień doktora habilitowanego (1981)[2][4]. W tym samym roku nadano jej tytuł profesora w zakresie nauk przyrodniczych[2]. Pracowała w Centrum Badań Ekologicznych PAN[2].
Była członkinią Komitetu Ekologii na II Wydziale – Nauk Biologicznych Polskiej Akademii Nauk, oraz Komitetu „Człowiek i Środowisko” Prezydium PAN[2]. W latach 1995–2001 wiceprezydentka Societas Internationalis Limnologiae, a w latach 1995–2002 wiceprzewodnicząca Państwowej Rady Ochrony Przyrody. Od 2000 członkini honorowa Polskiego Towarzystwa Hydrobiologicznego.
Wśród wypromowanych przez nią doktorów znalazła się Iwona Jasser (1999).
Odznaczona: Srebrnym Krzyżem Zasługi (1978), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1991), Złotą Odznaką za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (1995)[4].
Zmarła 28 lipca 2021[1]. Pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[5].
Jej imieniem nazwano gatunek sinicy Hillbrichtia pamiria[6].
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.