Loading AI tools
polski dziennikarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Kępiński (ur. 31 maja 1953 w Głuszycy, zm. 6 lutego 2015 w Jeleniej Górze[1]) – polski dziennikarz, magister socjologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Od 1972 dziennikarz, aktywny działacz Klubu Dziennikarzy Studenckich (KDS) i Socjalistycznego Związku Studentów Polskich, m.in. laureat „Czerwonej Róży” – nagrody w środowisku studenckim lat siedemdziesiątych. Członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1976–1989) i Stowarzyszenia Dziennikarzy RP. Od 1989 bezpartyjny. Dziennikarz „Nowin Jeleniogórskich”, „Wiadomości Elbląskich” (zastępca redaktora naczelnego), publicysta tygodnika „Wprost”. Od 1984 „wolny strzelec” – jako niezależny dziennikarz m.in. współpracownik „Sztandaru Młodych”, „Rzeczypospolitej”, TVP1 i TVP3. Autor książek: Kto jest kim w Polsce – inaczej (tom I w 1985, a tom II w 1986 – SW Czytelnik), Inaczej – kto jest kim w Polsce (AP Czas – 1989)
Biznesmen, fundator i prezes zarządu Fundacji im. Generała Władysława Sikorskiego – Kultura i Kosmos (1991). Promotor „Globalnego Systemu Telekomunikacji Satelitarnej” dla Polski, projektu którego realizacja uzyskała gwarancje rządu Rosji udzielone Fundacji im. Generała Władysława Sikorskiego – Kultura i Kosmos[2][3]. Współzałożyciel i prezes zarządu dwóch spółek akcyjnych Slavia SA i PAS Orbita SA – specjalizujących się w doradztwie i marketingu, inwestycjach na rynku nieruchomości.
Producent wideoklipów i muzyki – płyt Wojciecha Jasińskiego Pt. „Apokalipsa” i „Krzyżtopór” oraz „Pod włos” grupy Guliwer. Od 1991 producent, scenarzysta i reżyser filmów dokumentalnych.
Od 2000 dokumentował społeczne i polityczne przemiany na Ukrainie oraz działalność Juliusza Nowiny Sokolnickiego, którego uważał za prezydenta II Rzeczypospolitej na uchodźstwie. Swoje dociekania w tej sprawie opisał w trzech książkach:
Od 2003 był współwydawcą strony internetowej Dolnośląskiej Agencji Informacyjnej [botutaj.com].
W 2011 roku powołał Polsko Ukraiński Wędrujący Festiwal Filmowy Bo![4] W Radzie Programowej Festiwalu Bo! znaleźli się m.in. Michaiło Illienko reżyser ukraiński, Juryj Andruchowycz poeta i pisarz ukraiński, Wlada Karolkowa z kijowskiej wytwórni filmowej „Batyskaf”, Dmytro Ivanow producent festiwalu w Kijowie oraz Stanisław Panteluk redaktor naczelny polskiego „Dziennika Kijowskiego”, Piotr Żukowski producent festiwalu „Happy End”. W latach 2011 i 2012 prezentował polskie filmy dokumentalne i fabularne na Ukrainie organizując pokazy na uniwersytetach, w domach kultury i kinach.Festiwalowi towarzyszyły spotkania z reżyserami oraz wystawy fotograficzne redaktor Jolanty Stopki „I co dalej? Tropami Rzeczypospolitej Trojga Narodów Pawła Jasienicy” (2011) i „Lekcja patriotyzmu” (2012)[5]. Festiwal Bo! gościł m.in. we Lwowie, Łucku, Tarnopolu, Żytomierzu i Kijowie[6][7].
W 2009 roku na Jasnej Górze w Częstochowie został inwestowany na Kawalera Orderu Świętego Stanisława przez Juliusza Nowinę Sokolnickiego. Andrzej Kępiński od 2012 roku był członkiem władz i zasiadał w prezydium Kongresu Mediów Niezależnych[8].
Był właścicielem stron: www.kresy-rp.pl, www.festivalbo.com oraz www.botutaj.republika.pl.
Festiwalowy debiut – Jihlawa 2005 (Czechy). Pokazy pełnej wersji filmu „Tron na Ukrainie” odbyły się m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym KINO LEW we Lwowie (2008) i w kinie Zhovten w Kijowie (2009).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
