Andrzej Dziuba (duchowny)
polski biskup Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Franciszek Dziuba[1] (ur. 10 października 1950 w Pleszewie) – polski duchowny rzymskokatolicki, profesor nauk teologicznych, biskup diecezjalny łowicki w latach 2004–2024, od 2024 biskup senior diecezji łowickiej.
.jpg) Andrzej Dziuba (2018) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 października 1950 | ||
| Biskup diecezjalny łowicki | |||
| Okres sprawowania |
2004–2024 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
21 czerwca 1975 | ||
| Nominacja biskupia |
27 marca 2004 | ||
| Sakra biskupia |
22 maja 2004 | ||
| Odznaczenia | |||
  | |||
| Data konsekracji |
22 maja 2004 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Łowicz | ||||
| Miejsce |
bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja | ||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
| |||||
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 10 października 1950 w Pleszewie. W 1968 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica w Pleszewie i złożył egzamin dojrzałości. W latach 1969–1975 studiował w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie. Studia uwieńczył magisterium w zakresie teologii dogmatycznej uzyskanym na Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu. Święceń prezbiteratu udzielił mu 21 czerwca 1975 w bazylice prymasowskiej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gnieźnie kardynał Stefan Wyszyński, prymas Polski. Studia doktoranckie w zakresie teologii moralnej odbył na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II w Lublinie. Stopień doktora uzyskał w 1979 na podstawie dysertacji Mikołaj z Mościsk, teolog moralista XVII wieku[1]. Studia kontynuował w Akademii Alfonsjańskiej w Rzymie i w Uniwersita Italiana per Stranieri w Perugii[2].
Po przyjęciu święceń był wikariuszem w parafii Trójcy Świętej w Łobżenicy. W latach 1981–1988 był duszpasterzem przy kościele św. Marcina w Warszawie, a w latach 1998–2004 przy kościele św. Barbary na Koszykach w Warszawie. W latach 1981–1984 był referentem w Sekretariacie Prymasa Polski w Warszawie oraz sekretarzem i kapelanem Prymasa Polski dla archidiecezji gnieźnieńskiej. W latach 1984–1998 pełnił funkcje kierownika Sekretariatu Prymasa Polski i sekretarza osobistego kardynała Józefa Glempa, prymasa Polski. W latach 1998–2004 był radcą teologicznym Sekretariatu Prymasa Polski[1].
W 1990 habilitował się na podstawie rozprawy Jan Azor – teolog moralista[1]. W 1997 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych[3]. W latach 1989–2004 był zatrudniony na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a w 1995 został pracownikiem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Na obu uczelniach pełnił funkcję kierownika Katedry Historii Teologii Moralnej. W 2005 został dyrektorem Ośrodka Dokumentacji i Studiów nad Osobą i Nauczaniem Kardynała Stefana Wyszyńskiego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[1].
27 marca 2004 papież Jan Paweł II mianował go biskupem diecezjalnym diecezji łowickiej[4]. 22 maja 2004 przyjął święcenia biskupie i odbył ingres do bazyliki katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja w Łowiczu[5]. Głównym konsekratorem był kardynał Józef Glemp, prymas Polski, a współkonsekratorami Henryk Muszyński, arcybiskup metropolita gnieźnieński, i Alojzy Orszulik, pierwszy biskup diecezjalny łowicki[1]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Soli Deo” (Samemu Bogu)[6]. W 2020 do Stolicy Apostolskiej złożono skargi, w których zarzucano mu dopuszczenie się zaniedbań w prowadzeniu spraw o nadużycia seksualne na szkodę osób małoletnich ze strony niektórych (według doniesień medialnych pięciu[7]) duchownych diecezji łowickiej[8]. Dochodzenie na szczeblu diecezjalnym, zgodnie z założeniami motu proprio Vos estis lux mundi, przeprowadził arcybiskup metropolita łódzki Grzegorz Ryś[8] i w 2020 zebrane dokumenty zostały przekazane do Stolicy Apostolskiej[9]. W 2022 państwowa komisja ds. pedofilii złożyła do prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez niego przestępstwa niezawiadomienia organów ścigania o nadużyciach seksualnych na szkodę małoletniego, których w 2016 dopuścił się podległy mu duchowny pełniący funkcję kapelana ziemian[10]. W następstwie przeprowadzonego dochodzenia kanonicznego[11] 9 marca 2024 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z funkcji biskupa diecezjalnego łowickiego[12], a administratorem apostolskim sede vacante diecezji łowickiej ustanowił biskupa pomocniczego tej diecezji Wojciecha Osiala[13].
W strukturach Konferencji Episkopatu Polski objął funkcje przewodniczącego Rady Naukowej oraz Zespołu ds. Stypendiów Naukowych i Językowych. Ponadto został członkiem Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Francji oraz Kościelnej Komisji Konkordatowej, w ramach której objął funkcję przewodniczącego Zespołu ds. Szkolnictwa Wyższego. Został również delegatem na Międzynarodowe Kongresy Eucharystyczne[1].
W 2016 konsekrował biskupa pomocniczego łowickiego Wojciecha Osiala, a w 2017 asystował w sakrze nuncjusza apostolskiego w Rwandzie Andrzeja Józwowicza[14].
Został naczelnym kapelanem Związku Polskich Kawalerów Maltańskich[15].
Odznaczenia i wyróżnienia
W 2012 został odznaczony Wielkim Krzyżem Pro Piis Meritis Zakonu Kawalerów Maltańskich[16]. Przyjęty w poczet Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie, w 2014 podniesiony do rangi Komandora z Gwiazdą[17].
Nadano mu honorowe obywatelstwo Łowicza (2009)[18] i gminy Łobżenica (2014)[19].
W 2009 otrzymał tytuł doktora honoris causa Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie[1].
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.