Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pesa 620M – szerokotorowy spalinowy wagon silnikowy produkowany od 2004 przez Pesę Bydgoszcz dla Kolei Litewskich (12 sztuk) i Ukraińskich (11 sztuk), a od 2011, we współpracy z Biełkommunmasz, także dla Kolei Białoruskich (6 sztuk). Powstało łącznie 29 sztuk.
.jpg) Litewski 620M na stacji Marcinkańce | |
| Kraj produkcji | |
|---|---|
| Producent | |
| Lata budowy |
2004–2013 |
| Układ osi |
B’2’ |
| Wymiary | |
| Masa służbowa |
50 / 56,7 t |
| Długość |
26 400 / 27 350 mm |
| Szerokość |
3000 mm |
| Wysokość |
4222 / 4435 mm |
| Średnica kół |
840 mm |
| Napęd | |
| Typ silników | |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Rodzaj przekładni |
hydrodynamiczna |
| Prędkość konstrukcyjna |
120 km/h |
| Parametry użytkowe | |
| Wysokość wejścia |
1345 mm |
| Liczba miejsc siedzących |
91 |
| Liczba miejsc ogółem |
171 (7 os./m²) |
Po wprowadzeniu na polski rynek spalinowych wagonów silnikowych 214M Partner w 2001[5] Pesa postanowiła produkować podobne pojazdy dla kolei szerokotorowych. Pierwsze zostały zakupione przez Koleje Ukraińskie[6]. W 2004 620M-001 zaprezentowano na targach InnoTrans w Berlinie[7] i rozpoczęto dostawy dla zamawiającego. Oprócz pojazdów 620M na Ukrainę trafił także jeden pokrewny silnikowy wagon inspekcyjny 610M. Kolejne zamówienia na 620M pojawiły się także z Litwy i Białorusi. Pojazdy białoruskie są produkowane wspólnie z Biełkommunmasz Mińsk, do którego zadań należy m.in. wyposażenie wnętrza[2].
Po doświadczeniach z eksploatacji 620M koleje na Ukrainie i Litwie postanowiły także zamówić bardziej pojemną, dwuczłonową wersję tych pojazdów – Pesa 630M[8].
620M jest wersją rozwojową wagonu spalinowego Partner (Pesa 214M). Podstawową różnicą między pierwowzorem jest przystosowanie do szerszego toru (1520 mm) i szerszej skrajni (T1 według GOST 9238-83), co umożliwiło zastosowanie w przestrzeni pasażerskiej układu siedzeń 2+3[1]. Zasięg pojazdu wynosi 1000 km[1][2].
Wytrzymałość konstrukcji 620M jest zgodna z normą PN-EN 12663 (kat. PII). W pojazdach zastosowano wózki toczne typu 8AS i napędowe 3MSb produkcji Pesy[3]. Dwa stopnie usprężynowania zawieszenia stanowią sprężyny śrubowe i poduszki pneumatyczne[2][3]. W wózkach mogą być zamontowane zestawy kołowe dla rozstawu toru 1520 mm, jak i 1435 mm (umożliwia to samodzielny przejazd 620M przez terytorium Polski)[9]. Wagony mogą pracować w trakcji wielokrotnej (do trzech pojazdów)[3].
Wnętrze pojazdów jest w pełni klimatyzowane i wyposażone w monitoring. Przy jednym z wejść znajduje się przestrzeń wielofunkcyjna[3][10].
| Numer egzemplarza |
Przewoźnik | Układ osi | Typ silnika | Liczba i moc silników |
Przekładnia | Masa służbowa |
Źródła |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 001 ÷ 004 | Koleje Ukraińskie | B'2' | MTU 6R183TD13H | 1 × 315 kW | hydrodynamiczna Voith Tr211re3 |
50 t | [1] |
| 005 ÷ 008 011 ÷ 012 |
Koleje Ukraińskie | B'2' | MAN D2876LUE623 | 1 × 385 kW | hydrodynamiczna Voith Tr211re4 |
50 t | [1] |
| Koleje Litewskie | B'2' | MAN D2876LUE623 | 1 × 382 kW /1 × 385 kW (różne źródła) |
hydrodynamiczna Voith Tr211re4 |
50 t | [2][11] | |
| ДП1 001 ÷ 003 | Koleje Białoruskie | B'2' | MAN | 1 × 382 kW /1 × 412 kW (różne źródła) |
Voith | 56,7 t | [2][10] |
| Państwo | Przewoźnik | Liczba sztuk |
Numery | Wersja | Lata dostaw |
|
|---|---|---|---|---|---|---|
 Ukraina |
Koleje Ukraińskie | 11 | 001 ÷ 008, 011 ÷ 012 | 2004–2008 | [1][12] | |
| 025 | 620McU | 2012 | [13][4] | |||
 Litwa |
Koleje Litewskie | 12 | 009, 010, 013 ÷ 022 | 2008–2011 | [2] | |
 Białoruś |
Koleje Białoruskie | 6 | ДП1-001 ÷ 006 (620M 023, 024, 026, ?, ?, ?) |
620McB | 2012–2013 | [2][14][15][16] |
Eksploatowane na Ukrainie pojazdy spalinowe do obsługi ruchu pasażerskiego wyprodukowane przez Ganz-MÁVAG (serie D i D1) oraz RVR Ryga (seria DR1) były już znacznie wyeksploatowane. Koleje Ukraińskie początkowo planowały zamówić wagony spalinowej w czeskich zakładach Vagonka Studénka, ostatecznie jednak, ze względu na problemy finansowe, zdecydowano się złożyć zamówienie w bydgoskiej Pesie[6].
Dostawy rozpoczęto w 2004 roku. Na ukraińskie tory wyjechał wtedy wagon inspekcyjny 610M przeznaczony dla kierownictwa Kolei Ukraińskich i pierwsze wagony 620M przeznaczone do obsługi regularnych relacji pasażerskich[1].
Pierwotnie zamówienie opiewało na cztery spalinowe wagony motorowe, które miały być wykorzystywane na mało obciążonych trasach[17]. Pozytywne doświadczenia z eksploatacji pojazdów spowodowały, że Koleje Ukraińskie zamówiły kolejne partie szynobusów, które przekazały w użytkowanie Kolei Południowej i Kolei Lwowskiej[1]. Łącznie w latach 2004–2009 dostarczono na Ukrainę 10 wagonów silnikowych serii 620M[1].
W październiku 2012 dostarczono nową jednostkę (620M-025) na Krym[13][18]. Pojazd ten, w malowaniu nawiązującym do flagi Republiki Autonomicznej Krymu[4], został uroczyście oddany do użytku 26 października na dworcu w Symferopolu. 620M-025 został zakupiony do obsługi połączeń między Dżankojem, Armiańskiem i Teodozją[19].
30 listopada 2018 uruchomione zostało połączenie Kijów Centralny – port lotniczy Kijów-Boryspol do którego obsługi skierowano 4 zmodernizowane wagony motorowe 620M[20] do obsługi 27 par połączeń[21]. W ciągu pierwszych kilkunastu dni funkcjonowania połączenia średnie napełnienie składu wyniosło 30 osób[21]. W kwietniu 2019 zakończono modernizację szóstego wagonu motorowego[22].
W 2008 zamówienie na szynobusy serii 620M do obsługi linii lokalnych o małym natężeniu ruchu złożyły Koleje Litewskie[12]. Pierwszy wagon zaprezentowano uroczyście w październiku 2008 na dworcu kolejowym w Wilnie[2]. Do 2009 dostarczono w sumie 4 pierwsze pojazdy[12]. 2 października 2008 uruchomiono w Wilnie połączenie obsługiwane przez 620M między dworcem kolejowym a portem lotniczym[23]. Cztery dostarczone pesy, oprócz trasy na lotnisko, w 2009 obsługiwały także połączenia Wilno – Szostaków, Radziwiliszki – Możejki i Szawle – Rakiszki[24].
Umowę na dostarczenie 8 kolejnych podpisano 19 kwietnia 2010 w Wilnie[25]. Od zakończenia dostaw w kwietniu 2011 w eksploatacji na Litwie jest 12 sztuk 620M[26][2]. Nowe wagony pozwoliły na całkowite wycofanie z eksploatacji pojazdów serii D1. Poza wymienionymi wcześniej relacjami 620M obsługują także połączenia z Wilna do Stasił, Kien, Ignalina i Marcinkańc, z Kowna do Marijampola, Kibart, Szostakowa i Trok oraz z Radziwiliszek do Szawli[2].
W 2011 zamówienie na sześć pojazdów serii 620M złożyły Koleje Białoruskie. Produkcja dla tego kontrahenta odbywa się we współpracy polskich zakładów firmy Pesa Bydgoszcz i białoruskiej firmy Biełkommunmasz[27]. Pierwszy pojazd został dostarczony przez Pesę do Mińska 23 grudnia 2011[28]. Od stycznia do kwietnia 2012 przeprowadzono próby techniczno-ruchowe na linii Stołpce – Horodziej[2]. 13 kwietnia 2012 pierwsza jednostka została odebrana przez zamawiającego od firmy Biełkomunasz[29]. Białoruskie szynobusy serii 620M noszą w nomenklaturze Kolei Białoruskich oznaczenie DP1 (ДП1)[28].
Uroczyste włączenie nowej serii do eksploatacji miało miejsce 1 maja 2012 na dworcu w Kalinkowiczach[30]. Pierwsze dwa pojazdy przeznaczono do połączeń klasy ekonomicznej Kalinkowicze – Wasilewicze – Chojniki i Kalinkowicze – Sławieczna. 25 sierpnia 2012 rozpoczęto obsługę kolejnym pojazdem 620M połączeń, tym razem klasy biznes, w relacjach Orsza Centralna – Pahodzina i Krzyczew I – Orsza Centralna – Pahodzina. Wagon do ich obsługi stacjonuje w lokomotywowni w Mohylewie[31].
W 2013 roku Pesa podpisała kolejny kontrakt na dostawę pojazdów kolejowych dla Białorusi – 3 sztuk typu 730M[32].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
