Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
2 Warszawska Dywizja Pancerna (2 DPanc) – wielka jednostka pancerna Polskich Sił Zbrojnych.
 Odznaka dywizji | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1945 |
| Rozformowanie |
1947 |
| Nazwa wyróżniająca |
Warszawska |
| Tradycje | |
| Nadanie sztandaru | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
 |
Dywizja została sformowana 7 czerwca 1945 w wyniku połączenia jednostek 2 Korpusu Polskiego we Włoszech tj. 2 Brygady Pancernej, 7 pułku artylerii konnej i pułku Ułanów Karpackich oraz jednostek formowanych w Bazie 2 Korpusu Polskiego na południu Włoch w rejonie San Basilio tj. 2 pułku artylerii przeciwlotniczej lekkiej, 2 pułku artylerii przeciwpancernej, saperów, jednostek łączności oraz 16 Brygady Piechoty, 8 (16) pułku artylerii lekkiej)[uwaga 1]. Dowództwo dywizji stacjonowało w Maceracie, w regionie Marche[1].
Po zakończeniu walk o Bolonię 2 Brygada Pancerna ześrodkowana została w rejonie Loreto. Tu dokonano jej reorganizacji i przekształcenia w dywizję. W lipcu 1945 przegrupowano dywizję na południe od Ankony. Dowództwo dywizji rozlokowano w Maceracie, dowództwo 2 BPanc w Porto Potenza Picena. Jej 1 pułk ułanów Krechowieckich stacjonował w Osimo, 4 ppanc w Potenza Picena oraz w rejonie Montefano, Montecassiano, 6 ppanc w Recanati. Pułk Ułanów Karpackich stacjonował w Cento di Budrio, a 13 maja 1945 przeszedł do Civitanova Marche i Montecosaro[1].
Dowództwo 16 Pomorskiej Brygady Piechoty umieszczono w Villa Isabella, a jej poszczególne oddziały w C. Bonaccorsi, San Claudio i C. Spadoni. Dowództwo artylerii dywizyjnej ulokowano w Maceracie, 7 pułk artylerii konnej oraz 16 pułk artylerii lekkiej w Treia i Passo di Treia. Jednostki artylerii przeciwpancernej i przeciwlotniczej pozostały w bazie korpusu i kończyły formowanie. Dopiero 24 lipca w rejon Maceraty przybyły trzy dywizjony z 2 paplot. Saperzy dywizyjni stacjonowali w Capua, oddziały służby zdrowia w rejonie Fontespina-Villa Potenza, oddziały zaopatrywania i transportu w Morrovalle[1].
2 batalion komandosów zmotoryzowanych po zakończeniu działań wojennych pozostał w okolicach Bolonii. W czerwcu przeszedł do Porto Civitanova i tam przebywał do końca września. Od 1 października nowym miejscem postoju batalionu stały się koszary włoskie w Maceracie. Tam komandosi przebywali aż do końca pobytu we Włoszech[2].
1 maja 1945 stan osobowy 2 Brygady Pancernej oraz 16 Pomorskiej Brygady Piechoty i 16 pułku artylerii lekkiej wynosił odpowiednio – 3879 i 3430 żołnierzy.
Tego samego dnia na ewidencji obu brygad pozostawało:
Dywizja całością sił nie wzięła udziału w działaniach wojennych. W pełnym składzie wystąpiła tylko raz. W dniu 17 sierpnia 1945 na lotnisku pod Loreto odbyła się defilada wszystkich jednostek dywizji z etatowym uzbrojeniem i wyposażeniem przed żegnającym się z wojskami dowódcą 15 Grupy Armii marszałkiem Haroldem Alexandrem[3]. Prawdopodobnie tego samego dnia dywizja otrzymała sztandar ufundowany przez Związek Byłych Wojskowych i Obrońców Ojczyzny w Argentynie.
W połowie 1946 wszystkie jednostki dywizji, po zdaniu etatowego uzbrojenia i wyposażenia, zostały przetransportowane do Wielkiej Brytanii, rozlokowane w okolicach m. York i włączone w struktury Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia z zachowaniem numeracji i nazewnictwa jednostek. W 1947 roku większość oddziałów i pododdziałów dywizji została rozformowana. W październiku 1948 roku rozformowany został 2 Szwadron Żandarmerii.
Kwatera Główna 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej (Divisional Headquarters)
Sztandar ufundowany przez Związek Byłych Wojskowych i Obrońców Ojczyzny w Argentynie w 1942 roku był przeznaczony dla jednego z oddziałów polskich walczących na Zachodzie. Przysłany w 1944 roku miał być wręczony 2 Samodzielnej Brygadzie Pancernej[5]. Ostatecznie sztandar został przekazany 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej prawdopodobnie 15 sierpnia 1945 roku podczas defilady w Loreto[5][uwaga 2].
Sztandar został wykonany zgodnie z przepisami, ale pozostawiono miejsca na numery lub inicjały jednostki oraz wizerunki związane z jej tradycjami. Po ustaleniu, uzupełniono stronę główną napisem: "2 WDPanc"[5]. Na lewej stronie płatu sztandaru widnieje[6]:
Na prawej stronie płatu sztandaru, na białych tarczach w czterech rogach w wieńcach z wawrzynu – "W2D/Panc." Sztandar znajduje się w Instytucie Polskim i Muzeum im. gen. Sikorskiego. 17 września 1967 dekorowany został orderem Virtuti Militari V klasy.
Jednoczęściowa – wykonana w alpace. Odznaka ma formę kompozycji składającej się ze strzemienia i czołgu. Na kabłąku strzemienia wpisano numer 2. Wymiary: 46x42 mm. Odznakę projektowali Bronisław Rakowski i Mieczysław Białkiewicz. Wykonanie: F.M. Lorioli Fratelli – Milano – Roma Odznaki wykonywane były także w srebrze lub metodą odlewu z miękkiego materiału w warsztatach remontowo-naprawczych. Zatwierdzona Dz. Rozk. Dowódcy 2 Korpusu nr 76, poz. 415 z 18 czerwca 1946 r[7]
Jasnoszare "ramię pancerne" na podkładzie w kształcie ostrołuku z sukna khaki. Oznaka wzorowana była na głównym motywie przedwojennego znaku pancernego[8]
Sztab i Kwatera Główna 2 Dywizji Pancernej: proporczyki kroju kawaleryjskiego czarne z białym paskiem przez środek[9].
Służba Warsztatowa Dywizji: proporczyk kroju kawaleryjskiego niebiesko-pąsowy z żółtym trójkątem.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
