Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Świadkowie Jehowy w województwie podkarpackim

historia działalności chrześcijańskiej wspólnoty religijnej Świadków Jehowy na terenie województwa podkarpackiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Remove ads

Świadkowie Jehowy w województwie podkarpackim – wspólnota religijna Świadków Jehowy w województwie podkarpackim. W wyniku Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań 2011 określono liczbę osób na terenie województwa deklarujących swoją przynależność religijną do Świadków Jehowy na 4030[a][1]. Natomiast liczba głosicieli według opracowania GUS „Wyznania religijne w Polsce 2019–2021” w roku 2021 wynosiła 3235[2]. W październiku 2024 roku na terenie województwa znajdowały się miejsca zebrań 41 zborów (w tym w Rzeszowie: grupa angielskojęzyczna, grupa ukraińskojęzyczna oraz grupa języka migowego[3])[4].

Remove ads

Historia

Podsumowanie
Perspektywa

Początki

Historia Świadków Jehowy w województwie sięga pierwszej dekady XX wieku. W latach 1914–1922 w Wólce Tanewskiej i w okolicach Niska działalność kaznodziejską rozpoczęli wyznawcy, którzy powrócili ze Stanów Zjednoczonych[5].

Lata 20. XX wieku

W roku 1921 w Zwolakach koło Ulanowa powstała grupa wyznawców[5]. W tym samym roku z emigracji powrócił również niejaki Winiarz z Mielca, który zakupił przy ul. Kącik 5 w Krakowie dom na salę zebrań. W latach 20. XX wieku we wschodniej części obecnego województwa działalność prowadzili wyznawcy ze Lwowa, jego okolic oraz z Lubelszczyzny, a w zachodniej części – Jan Kusina, pochodzący ze wsi Młodochów w powiecie mieleckim. W końcu lutego 1921 roku w okolicach Pilzna z powodu działalności kaznodziejskiej został aresztowany Józef Sokołowski ze Zwiernika wraz ze współpracownikami. Po dwóch dniach został wypuszczony, ale zabrano mu publikacje i gramofon z płytami[6][7]. 12 grudnia 1921 roku Tomaszowi Grochowiczowi w Witkach funkcjonariusze żandarmerii powiatowej skonfiskowali publikacje biblijne. Urząd Pocztowy w Starym Dzikowie nie wydawał mu przesyłki z czasopismem „Strażnica”, tylko odsyłał ją do miejscowego księdza. Podobna sytuacja miała miejsce 19 marca 1922 roku w stosunku do przesyłek dla Michała Markiewicza z Cewkowa (pod koniec lat 20. został on epifanistą)[8][9]. Działalność prowadzona była też na Łemkowszczyźnie, m.in. w okolicach miejscowości Wola Cieklińska i Pielgrzymka, przez powracających ze Stanów Zjednoczonych Badaczy Pisma Świętego[10][11].

Lata 30. XX wieku

22 marca 1930 roku w miejscowości Liskowate grupa mieszkańców brutalnie zaatakowała dwóch mężczyzn posiadających publikacje Badaczy Pisma Świętego[12].

W roku 1935 w Zwolakach powstał zbór Świadków Jehowy[b], a na terenie województwa rzeszowskiego działalność prowadzili pionierzy (m.in. w okolicach miejscowości Niwiska[13]).

W roku 1937 w Ulanowie trzynaście osób zostało ochrzczonych, a rok później pięćdziesiąt osób uczestniczyło w Pamiątce śmierci Jezusa Chrystusa[5].

Thumb
W czasie II wojny światowej wielu Świadków Jehowy zostało osadzonych w obozach koncentracyjnych i nosiło znak – fioletowy trójkąt

Okres II wojny światowej

W czasie II wojny światowej tamtejsi wyznawcy byli osadzani w hitlerowskich obozach koncentracyjnych[14].

W roku 1943 Jan i Julia Habratowie z okolic Krosna wierzeniami zainteresowali Tadeusza Klarę z Rogów, który został świadkiem Jehowy i po zakończeniu II wojny światowej prowadził działalność kaznodziejską w Ziemi Lubuskiej[15].

26 czerwca 1943 roku został zamordowany Tomasz Wach, ponieważ ukrywał rodzinę Madejów – świadków Jehowy z Brzózy Królewskiej[16].

Okres powojenny

W roku 1945 w okolicach Rakszawy pod Łańcutem została utworzona grupa wyznawców i osób zainteresowanych ze Stanisławowa i z Lubelszczyzny. W czerwcu 1945 roku cztery osoby przyjęły tam chrzest, który odbył się w rzece Wisłok[17]. W roku 1947 na terenie województwa rzeszowskiego działało 20 zborów[18]. W 1948 roku zorganizowano zgromadzenie obwodowe w Harasiukach[19]. W tym samym roku pojawili się nowi wyznawcy w okolicach Dobrej koło Sanoka. Świadkowie Jehowy pochodzenia ukraińskiego odmawiali wstępowania do UPA[20].

Kiedy ZSRR zawarł z Polską porozumienie, na mocy którego Polaków z zachodniej Ukrainy przesiedlono do Polski, a Ukraińców z kresów Polski na Ukrainę, wśród repatriantów było sporo świadków Jehowy. Przesiedlano nieraz całe zbory. Dawało to sposobność działalności na nowych terenach. Rocznik Świadków Jehowy 1947 informował: „Cały ten ruch ludności zainicjował bardzo szybkie szerzenie się prawdy biblijnej tam, gdzie w normalnych warunkach miałaby ona znikome szanse dotarcia. Tak oto do wychwalania Jehowy przyczyniły się smutne skądinąd okoliczności.”

W 1949 roku funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa zaczęli prowadzić sprawy (trwające do 1960 roku) „rozpoznania i rozpracowania członków związku wyznaniowego Świadkowie Jehowy w związku z działalnością prowadzoną na terenie powiatu dębickiego”[21] oraz sprawy przeciwko Włodzimierzowi Tyciakowi i Zofii Dziedzic (1947–1952)[22].

Prześladowania

Lata 50. XX wieku

Na terenach, gdzie ludność ukraińska była przemieszana z polską, dochodziło do masowych rzezi – niektóre wsie wycięto w pień. W tych masakrach zginęła też pewna liczba wyznawców, którzy w nich nie brali żadnego udziału. Według szacunków Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa wiosną 1950 roku na terenie województwa działały 29 grupy (zbory). Ustalił też informacje o 435 głosicielach mieszkających w województwie rzeszowskim i oszacowano liczbę 940 głosicieli oraz osób zainteresowanych. W czerwcu 1950 roku według kolejnych szacunków WUB działało 30 grup i co najmniej 700 głosicieli[23].

W roku 1950 nastąpiła fala aresztowań. Aresztowani byli przetrzymywani w aresztach i więzieniach (np. w Krośnie w piwnicach przy ul. Portiusa 4 zorganizowano więzienie, w którym przetrzymywano, przesłuchiwano i torturowano m.in. świadków Jehowy[24]). W Nisku aresztowano 14 osób[25][26] (m.in. 15 sierpnia 1950 roku Służba Bezpieczeństwa w Kolbuszowej pobiła świadka Jehowy, który wskutek obrażeń zmarł 6 dni później[27]).

W województwie rzeszowskim, poza główną akcją aresztowań z czerwca, 5 lipca 1950 roku przeprowadzono następną, podczas której aresztowano kolejnych. Według niepełnych danych na dzień 8 lipca 1950 roku liczba aresztowanych w województwie wynosiła 11 osób. Do 5 sierpnia liczba ta wzrosła do 13 osób, 8 osób zostało zwolnionych, a 6 pozostawało w areszcie. Na koniec 1950 roku spośród około 50 aresztowanych, 5 zostało skazanych na bezwzględne kary pozbawienia wolności[28].

Od tego roku działalność prowadzona była konspiracyjnie. W następnych dziesięcioleciach – w czasie zakazu działalności – powstały kolejne zbory.

Od lat 50. XX wieku wyznawcy prowadzili konspiracyjne kontakty ze współwyznawcami na Ukrainie, którzy wówczas nadzorowali działalność w całym ZSRR. Ta działalność nosiła kryptonim Erika. Utrzymywano z nimi stałą korespondencję. Listy przesyłano dzięki kolejarzom jeżdżącym na trasie z Przemyśla do Lwowa[29].

Funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa w Rzeszowie prowadzili sprawy m.in. o kryptonimach: „Babilon” (1958–1972)[30]; „Komitet” (do roku 1955)[31]; „Zwolniony”, „Skryci”, „Syrena”, „Wschód” (1955–1962)[32].

Wojskowa Prokuratura Wojewódzka w Rzeszowie prowadziła sprawy m.in. przeciwko takim osobom, jak: Waleria Niedziela (1950)[33]; Janina Rożeń (1950)[34]; Marcela Skręt (1950)[35]; Jan Kubarycz (1950–1951)[36]; Franciszek Piotrowski z Dobrej Szlacheckiej (1950–1951)[37]; Stefan Krawiec (1950–1951)[38]; Jan Rogowski (1950–1951)[39]; Julia Drobotowicz (1950–1951)[40][41]; Emilian Supik (1950–1951)[42]; Michał Pastuszak (1950–1951)[43]; Piotr Karwaciński (1950–1952)[44][45]; Antoni Gierlach (1951–1952)[46].

Służba Bezpieczeństwa prowadziła także sprawy m.in. przeciwko takim osobom, jak: Edward Sieczkowski i Emil Mołoń (1954–1960)[47][48]; Bronisław Wdowicz (1955–1959)[49].

Lata 60. XX wieku

Funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa w Przemyślu prowadziły sprawy m.in. o kryptonimach: „Janek” (1960–1989; Jan Świątek)[50], „Sługa” (1964–1989; Jan Jamróz)[51], a w Rzeszowie o kryptonimie „Bolek” (1960–1969; Józef Szandroch)[52]. Prowadzono także sprawy m.in. przeciwko takim osobom, jak: Zdzisław Ciszewski (1962)[53]; Augustyn Jaśkowiak, Jan Reich, Wiktor Piotrowski i innym (1960–1962)[54]; Feliks Siewarga (1966–1972)[55]; Stanisław Jagiełło (1961–1972)[56]; Stanisław Zając (1968–1972)[57].

Lata 70. XX wieku

Funkcjonariusze Urzędu Spraw Wewnętrznych w Przemyślu prowadzili sprawy m.in. o kryptonimach: „Dozorca” (1972–1989; Henryk Popowicz)[58] oraz m.in. przeciwko takim osobom, jak: Feliks Siewarga (1972–1975)[59][60] i Stanisław Jagiełło (1972–1976)[61]. Natomiast WUSW w Rzeszowie prowadził m.in. sprawę dotyczącą Antoniego Pasternaka z Babicy „utrzymującego kontakty z wyznawcami na terenie NRD” (1973–1986)[62]. Wydział do Spraw Wyznań w Rzeszowie prowadził sprawy dotyczące działalności na terenie województwa rzeszowskiego (1978)[63]. Funkcjonariusze Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Krośnie prowadzili m.in. sprawy o kryptonimie „Babilon” (1975–1990)[64].

Świadkowie Jehowy z powiatu niżańskiego byli pod ciągłą obserwacją miejscowych służb bezpieczeństwa. Najwięcej głosicieli w tamtym regionie zamieszkiwało Jastkowice[65].

Rozwój działalności

Czas „odwilży”

Szczególnie od końca lat 60. XX wieku głosiciele w lecie prowadzili grupową wyjazdową działalność kaznodziejską na terenach, gdzie jest mniej wyznawców (wcześniejsze nazwy: grupy pionierskie, ośrodki pionierskie, obozy pionierskie)[potrzebny przypis].

Wyznawcy za działalność religijną oraz za odmowę służby wojskowej do końca 1988 roku byli skazywani na kary więzienia w zakładach karnych[66]. Działalność wydawnicza ich publikacji była prowadzona konspiracyjnie w ukrytych ośrodkach drukarskich.[potrzebny przypis]

Pod koniec 1977 roku Daniel Sydlik z Ciała Kierowniczego spotkał się z pojedynczymi świadkami z terenów obecnego województwa[67].

W tamtym okresie niektórym świadkom Jehowy udało się wyjechać na kongresy poza granice Polski. Później w roku 1980 i w roku 1981 do Wiednia, a w latach 90. XX wieku i w XXI wieku, delegacje z tutejszych zborów były obecne na kongresach międzynarodowych i specjalnych m.in. w Niemczech, Austrii, Francji, Rosji, Czechach, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, na Węgrzech i na Ukrainie.[potrzebny przypis]

W latach 80. XX wieku na terenie województwa rzeszowskiego według oceny Ministerstwa Spraw Wewnętrznych było około 800 świadków Jehowy[68].

Wydział do Spraw Wyznań w Krośnie prowadził sprawy dotyczące działalności w Sanoku (1987)[69].

W 1986 roku świadek Jehowy – Józefa Sobol z Jarosławia – została odznaczona medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata za pomoc w ocaleniu życia osobie pochodzenia żydowskiego w czasie II wojny światowej we Lwowie[70].

W 1988 roku do 12-osobowej grupy wyznawców w Lubaczowie dołączyli pionierzy. Wkrótce powstał tam zbór. W 1991 roku było w nim już 72 głosicieli, a na uroczystość Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa przybyło do nowo zbudowanej Sali Królestwa 150 osób. W Lubaczowie odbyło się także zgromadzenie specjalne dla wyznawców z województwa przemyskiego[71]. Rok później o działalności miejscowych wyznawców napisała „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy[72].

Kongresy regionalne i zgromadzenia obwodowe

Od roku 1982 rozpoczęto wynajmować ponownie hale sportowe, a od roku 1984 Świadkowie Jehowy spotykali się na wynajętych stadionach. W latach 80. XX wieku wyjeżdżali na kongresy do Krakowa, a z północno-wschodnich krańców obecnego województwa – do Lublina lub do Zamościa. W następnych latach spotykali się na stadionach w Stalowej Woli i Rzeszowie, a na zgromadzeniach obwodowych w halach w Rzeszowie[73], Sanoku[74], Krośnie, Lubaczowie i Mielcu[75].

Kongresy regionalne dla większości podkarpackich zborów odbywają się w rzeszowskiej hali Podpromie[76][77][78] (w latach 80. i na początku lat 90. XX wieku kongresy dla większości zborów z woj. rzeszowskiego, przemyskiego i krośnieńskiego odbywały się na stadionach w Krakowie[79]), a z północno-wschodnich krańców województwa także w Lublinie (poprzednio w Zamościu)[c].

Zgromadzenia obwodowe dla zborów z północnej części województwa odbywają się w Sali Zgromadzeń w Lublinie, z południowo-wschodniej w Hali Sportowo-Widowiskowej przy ul. Bursaki w Krośnie, a z rejonu Dębicy i Jasła w Sali Zgromadzeń w Sosnowcu.[potrzebny przypis]

W poprzednich latach zgromadzenia obwodowe odbywały się w G2A Arena w Jasionce pod Rzeszowem (2019)[80][81][82] oraz w innych wynajmowanych obiektach widowiskowo-sportowych w Rzeszowie, Sanoku i w Krośnie).

Thumb
Kongresy regionalne odbywają się w rzeszowskiej hali Podpromie (2004–2019, 2023, 2024)

2–4 sierpnia 1991 roku kongres („Lud miłujący wolność”) odbył się na stadionie Stali w Stalowej Woli[83]. Również w Stalowej Woli odbyły się kolejne kongresy: 24–26 lipca 1992 roku („Nosiciele światła”)[84] i 22–25 lipca 1993 roku („Pouczani przez Boga”)[85].

W dniach od 8 do 10 lipca 1994 roku kongres („Bojaźń Boża”) odbył się na Stadionie ZKS Stal Rzeszów, w tym samym miejscu odbyły się kolejne kongresy: 7–9 lipca 1995 roku („Rozradowani chwalcy Boga”), 28–30 czerwca 1996 roku („Posłańcy pokoju Bożego”), 11–13 lipca 1997 roku („Wiara w Słowo Boże”), 3–5 lipca 1998 roku („Boża droga życia”), 16–18 lipca 1999 roku („Prorocze słowo Boże”), 21–23 lipca 2000 roku („Wykonawcy słowa Bożego”), 27–29 lipca 2001 roku („Nauczyciele słowa Bożego”), w 2002 roku („Gorliwi głosiciele Królestwa”) oraz 18–20 lipca 2003 roku („Oddajcie chwałę Bogu”).

Kongresy w rzeszowskiej hali Podpromie odbyły się: 30 lipca–1 sierpnia 2004 roku („Chodź z Bogiem”), 1–3 lipca 2005 roku („Posłuszni Bogu”), 6–8 lipca 2007 roku („Naśladuj Chrystusa!”), 4–6 lipca 2008 roku („Kierowani duchem Bożym”) (5447 obecnych, 39 osób zostało ochrzczonych)[86][87][88][89], 16–19 lipca 2009 roku („Czuwajcie!”)[90][91], 16–18 lipca 2010 roku („Trwaj przy Jehowie!”) (ponad 5000 obecnych)[92], 1–3 lipca 2011 roku („Niech przyjdzie Królestwo Boże!”) (ponad 5000 obecnych)[93][94][95], od 13 do 15 lipca 2012 roku pod hasłem „Strzeż swego serca![96], 26–28 lipca 2013 lipca („Słowo Boże jest prawdą!”)[97], 4–6 lipca 2014 roku („Szukajmy najpierw Królestwa Bożego!”) (prawie 5 tysięcy obecnych), 31 lipca–2 sierpnia 2015 roku („Naśladujmy Jezusa!”) (prawie 5 tysięcy obecnych, 26 osób zostało ochrzczonych)[98][99][100], 15–17 lipca 2016 roku („Lojalnie trwajmy przy Jehowie!”) (ponad 4,5 tysiąca obecnych, ochrzczono 21 osób)[101][102][103], 7–9 lipca 2017 roku („Nie poddawaj się!”) (4700 obecnych, ochrzczono 20 osób)[104][105][106], 17–19 sierpnia 2018 roku („Bądź odważny!”), 16–18 sierpnia 2019 roku („Miłość nigdy nie zawodzi!”)[107], 30 czerwca–2 lipca 2023 roku („Okazujcie cierpliwość![108]), 19–21 lipca 2024 roku („Głośmy dobrą nowinę![109][110][111][112][113]), zaplanowany: 11–13 lipca 2025 roku („Prawdziwe wielbienie Boga!”)[76].

Sale Królestwa

Od lat 90. XX w. powstały liczne Sale Królestwa (m.in. w roku 2006 w Przeworsku, w 2019 roku nowy obiekt w Rzeszowie; planuje się budowę nowego obiektu we Jaśle).[potrzebny przypis]

Działalność w zakładach karnych

Od roku 1989 specjalnie przygotowani kaznodzieje (w roku 2024 było to 41 świadków Jehowy: 39 mężczyzn i 2 kobiety) odwiedzają zakłady karne na terenie województwa, aby prowadzić tam działalność kaznodziejską - w zakładach karnych podległych Okręgowemu Inspektoratowi Służby Więziennej w Rzeszowie, m.in.: Zakład Karny w Rzeszowie, Zakład Karny w Dębicy, Zakład Karny w Uhercach Mineralnych i Oddziale Zewnętrznym w Średniej Wsi, Zakład Karny w Przemyślu i Oddział Zewnętrzny w Medyce, Zakład Karny w Jaśle, Zakład Karny w Łupkowie, Areszt Śledczy w Sanoku i Oddział Zewnętrzny w Moszczańcu. W Zakładzie Karnym w Rzeszowie od 1990 roku do 2015 roku wielokrotnie odbywały się chrzty[114][115][116].

Działalność wśród obcokrajowców i w polskim języku migowym

W XXI wieku powstały grupy obcojęzyczne, języka angielskiego, ukraińskiego w Rzeszowie (od 2018 roku), Stalowej Woli (działająca w latach 2019–2020) i rosyjskiego w Przemyślu (działająca w 2012 roku).

Świadkowie Jehowy korzystają też z możliwości działalności wśród osadzonych w Strzeżonych Ośrodkach Dla Cudzoziemców[117].

Na przełomie lat 80 i 90. XX wieku rozpoczęto tłumaczenie symultanicznie zebrań zborowych na język migowy (m.in. w Rzeszowie, Jaśle, Krośnie, Lubaczowie, Ropczycach). Na początku XX wieku w Rzeszowie powstała grupa polskiego j. migowego, w 2016 roku powstała grupa tego języka w Sanoku (działająca do 2022 roku) i Ropczycach (działająca do 2023 roku), a w 2017 roku w Przemyślu (działająca do 2018 roku). Niesłyszący korzystali z tłumaczonego symultanicznie programu w czasie kongresów[118], od 2005 roku z programu przedstawianego wyłącznie w tym języku[119].

Pomoc dla potrzebujących

W 2010 roku zorganizowano pomoc głównie dla poszkodowanych przez powódź współwyznawców.

Od 24 lutego 2022 roku rozpoczęto organizowanie pomocy dla Świadków Jehowy z Ukrainy, uchodźców – ofiar inwazji Rosji (zorganizowano całodobowe dyżury na przejściach granicznych i dworcach, aby móc ich odebrać, zapewnić im bezpłatne zakwaterowanie i wyżywienie w mieszkaniach oraz w Salach Królestwa). W tym celu na terenie województwa powołano jeden z 16 Komitetów Pomocy Doraźnej działających w Polsce, składający się z przeszkolonych wolontariuszy[120][121]. 1–6 maja 2022 roku członek Ciała Kierowniczego, Mark Sanderson wraz z grupą niektórych członków Komitetów Oddziałów w Polsce oraz w Finlandii spotykał się m.in. z uchodźcami rozlokowanymi w Sali Królestwa w Radymnie (w jednym z dwóch centrów pomocy dla uchodźców w Polsce). Grupa spotkała się też z ochotnikami dyżurującymi na polsko-ukraińskich przejściach granicznych[122][123][124][125][126][127][128][129][130][131][132][133].

Konferencje naukowe poświęcone represjom Świadków Jehowy w trakcie II wojny światowej i okresu powojennego

W programie Międzynarodowej Konferencji „Kresowe dziedzictwo – narody, wyznania, kultura”, która odbyła się 8 listopada 2012 roku w Przemyślu przedstawiono wykład „W tych czasach była i wolność i prześladowanie”. Kulturowe narracje Świadków Jehowy z Kresów[134][135].

23 maja 2018 roku w Rzeszowie w programie I Międzynarodowego Kongresu Praw Człowieka organizowanym przez Uniwersytet Rzeszowski, Michał Kuzdak z tej uczelni przedstawił wykład „Delegalizacja Świadków Jehowy w Rosji jako przejaw dyskryminacji na tle wyznaniowym”[136].

11 czerwca 2024 roku na konferencji „Tożsamość religijna i duchowa w pamięci zbiorowej i funkcjonowaniu współczesnych społeczeństw” w Rzeszowie dr Tomasz Bugaj z Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach przedstawił wykład pt. „Praktyki religijne podczas zakazu działalności – studium przypadku na przykładzie Świadków Jehowy w Rosji”[137].

Pozostała działalność

W 2003 roku na terenie województwa funkcjonowało 59 zborów[138]. W 2008 roku działało 60 zborów[139]. W 2010 roku było 3662 głosicieli w 61 zborach oraz 35 Sal Królestwa[140].

W roku 2013 wdrożono program świadczenia publicznego na terenie poszczególnych zborów za pomocą wózków z literaturą biblijną[a][141].

W 2015 roku było 3668 głosicieli w 42 zborach[142]. W roku 2018 liczba głosicieli wynosiła 3359 należących do 41 zborów[143]. W 2021 roku było 3235 głosicieli należących do 41 zborów, w których usługiwało 243 starszych zboru[2].

W dorocznych uroczystościach Wieczerzy Pańskiej w Rzeszowie uczestniczy około tysiąca osób. Na Podkarpaciu było ich około 5 tysięcy[144][145].

Remove ads

Zbory

Podsumowanie
Perspektywa
Thumb
Sala Królestwa w Krośnie
Thumb
… w Rzeszowie (ul. Warszawska 78)

Poniższa lista obejmuje zbory zgromadzające się na terenie województwa[d][e][4]:

Na terenie miast na prawach powiatu
  • Krosno: 3 zbory: Krosno-Jedlicze, Krosno-Południe, Krosno-Północ; (1 Sala Królestwa)[146]
  • Przemyśl: 2 zbory: Przemyśl-Wschód, Przemyśl-Zachód; (1 Sala Królestwa)
  • Rzeszów: 5 zborów: Rzeszów-Baranówka, Rzeszów-Południe (w tym grupa ukraińskojęzyczna), Rzeszów-Północ (w tym grupa angielskojęzyczna), Rzeszów-Wschód (w tym grupa języka migowego), Rzeszów-Zalesie; (2 Sale Królestwa)[146]
  • Tarnobrzeg: 1 zbór: Tarnobrzeg; (Sala Królestwa)
Thumb
Miejscowości w województwie podkarpackim, w których są zbory Świadków Jehowy[4]. Na żółto zaznaczono zbory zgromadzające się w Sali Królestwa sąsiedniego zboru.
Thumb
Sala Królestwa w Mielcu
Thumb
… w Sanoku
Na terenie powiatów
Remove ads

Uwagi

  1. W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej). Od marca 2020 roku zebrania zborowe odbywały się wyłącznie w formie wideokonferencji, a od 1 kwietnia 2022 roku odbywają się ponownie w Sali Królestwa oraz w formie „hybrydowej” (wszyscy uczestnicy w Sali Królestwa i odbierający program transmitowany przez wideokonferencje mogą brać czynny udział w punktach i dyskusjach). Do 31 maja 2022 roku wstrzymano również budowy i remonty Sal Królestwa. Do 31 grudnia 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
  2. Największa grupa Badaczy Pisma Świętego, która pozostała związana z Towarzystwem Strażnica, 26 lipca 1931 roku przyjęła nazwę Świadkowie Jehowy.
  3. Zbory z Podkarpacia brały udział w kongresach międzynarodowych w Chorzowie: 23–25 sierpnia 1985 roku pod hasłem „Lud zachowujący prawość” i 4–6 sierpnia 1989 roku pod hasłem „Prawdziwa pobożność” (Kongres na „śląskim gigancie”. „Prawdziwa pobożność”, „Echo Krakowa”, 27 lipca 1989, s. 1, 2.). W 2018 roku większość zborów z województwa podkarpackiego uczestniczyło w kongresie regionalnym pod hasłem „Bądź odważny!” w Krakowie, a w 2019 roku w kongresie regionalnym pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” także w Krakowie, a pozostałe zbory w Lublinie.
  4. Jeżeli nie zaznaczono inaczej, miejsce cotygodniowych zebrań chrześcijańskich zboru jest w miejscowości, od której zbór nosi nazwę.
  5. Według NSP 2011 największy odsetek mieszkańców deklarujących przynależność do Świadków Jehowy zanotowano w powiecie niżańskim (0,75–0,99%); w powiecie krośnieńskim i sanockim (0,50–0,74%); w Rzeszowie (0,18–0,24%); a w pozostałych powiatach poniżej 0,18% (uwzględniono tylko deklaracje powyżej 300 osób w powiecie).

Przypisy

Loading content...
Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads