Zwierzęta urikoteliczne
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zwierzęta urikoteliczne, zwierzęta urykoteliczne (łac. acidum uricum – kwas moczowy[1]) – zwierzęta, które w wyniku procesów metabolicznych wydalają większość azotu w postaci kwasu moczowego. Jest on bardzo mało toksyczny, ale jego synteza jest bardziej energochłonna niż synteza amoniaku czy mocznika. Pozwala jednak na zaoszczędzenie wody, ponieważ już w niedużym stężeniu związek ten wytrąca się z roztworu w postaci kryształów, tak więc woda, w której się znajdował, może zostać ponownie wykorzystana[2].
Zwierzęta urikoteliczne często zamieszkują pustynie i półpustynie[2]. W ten sposób azot wydalają: gady[2][3] (poza krokodylami, które są amonioteliczne)[3], ptaki[2][3], lądowe ślimaki[2][3][4], owady[2][3], a także pajęczaki i wije[5]. Osobniki dorosłe wydalają go w postaci gęstej zawiesiny lub kryształów[4], natomiast zarodki rozwijające się w jajach odkładają kryształy kwasu moczowego w jamie omoczni[1].
Przypisy
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
