Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Nawrocki (ur. 28 grudnia 1959 w Wadowicach[1], zm. 1 lipca 2017 w Chmielniku[2]) – polski historyk, doktor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki, major ABW.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
28 grudnia 1959 |
Data i miejsce śmierci | |
Doktor nauk humanistycznych | |
Doktorat | |
Praca zawodowa | |
Instytut | |
Oddział |
Oddział IPN w Rzeszowie |
Stanowisko |
dyrektor oddziału |
Okres zatrudn. |
2000–2006 |
Instytut | |
Biuro |
Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów IPN w Warszawie |
Stanowisko |
dyrektor |
Okres zatrudn. |
2006–2010 |
Urząd | |
Ośrodek |
Centralny Ośrodek Szkoleniowy |
Stanowisko |
Dyrektor COS |
Okres zatrudn. |
od 2010 |
Odznaczenia | |
W latach 1981–1987 odbył studia w zakresie historii w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie. Obronił pracę magisterską na temat szkolnictwa wojskowego w Królestwie Polskim (1815-1830), napisaną pod kierunkiem prof. Władysława Ćwika. Zaangażował się w działalność opozycyjną w PRL, należał do Niezależnego Zrzeszenia Studentów od 1981, a pod koniec tego roku był członkiem Komitetu Strajkowego w WSP. W 1998 uzyskał tytuł naukowy doktora na podstawie pracy dotyczącej działalności organów bezpieczeństwa publicznego w województwie rzeszowskim w latach 1944–1949, obronionej na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem prof. Jana Drausa.
Od września 2000 był dyrektorem oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie. Od stycznia 2006 do 2010 był dyrektorem Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów IPN w Warszawie. Następnie pracował w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego na stanowisku dyrektora Centralnego Ośrodka Szkoleniowego ABW. Od 2006 do 2010 pełnił funkcję przewodniczącego polsko-ukraińskiej grupy roboczej historyków i archiwistów, która zajmowała się badaniami naukowymi oraz przygotowywała publikacje źródłowe w ramach serii „Polska i Ukraina w latach 30. I 40. XX wieku. Nieznane dokumenty z archiwów służb specjalnych”. Od roku akademickiego 2001/2002 był wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Kapituły Nagrody „Kustosz Pamięci Narodowej”.
Publikował pracę w dziedzinie historii najnowszej. Był sekretarzem redakcji pisma naukowego „Studia Rzeszowskie” (tomy od 1 do 10), zainicjował powstanie i został pierwszym redaktorem naczelnym tomów 1-9 periodyku „Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989”[3], był także sekretarzem i redaktorem naczelnym czasopisma „Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego” (numery tomów 5–13) oraz zasiadał w radzie programowej czasopisma „Pamięć i Sprawiedliwość”
Zmarł nagle 1 lipca 2017[4][5]. Został pochowany na cmentarzu w Chmielniku[6].
Był mężem Ewy Leniart, także dyrektor oddziału IPN w Rzeszowie.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.