Długość ciała 122–300 cm, długość ogona 60–100 cm, wysokość w kłębie 60–190 cm; długość rogów 14,6–51 cm; masa ciała 200–1200 kg[10][12].
Rodzaj zdefiniował w 1827 roku angielski przyrodnikCharles Hamilton Smith w rozdziale poświęconym systematyce ssaków w publikacji traktującej o królestwie zwierząt[1]. Na gatunek typowy wyznaczył (absolutna tautonimia) woła domowego (B. bubalis).
Etymologia
Bubalus: łac.bubalus ‘bawół’, od gr.βουβαλοςboubalos ‘bawół’[13].
Anoa: rodzima, celebeska nazwa anoa dla anoa nizinnego[14]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Anoa depressicornisC.H. Smith, 1827.
Buffelus: nowołac. buffelus ‘bawół’, od ang.buffalo ‘bawół’[15]. Gatunek typowy: Rütimeyer wymienił trzy gatunki – †Bos palaeindicusFalconer, 1859, †Bubalus antiquusDuvernoy, 1854 oraz Bos indicusRütimeyer, 1865 (= Bos bubalisLinnaeus, 1758) – z których typem nomenklatorycznym jest Buffelus indicusRütimeyer, 1865 (= Bos bubalisLinnaeus, 1758).
Probubalus: gr. προ pro ‘blisko, w pobliżu’; rodzaj BubalusC.H. Smith, 1827[16]. Gatunek typowy: Rütimeyer wymienił trzy gatunki – Probubalus celebensisRütimeyer, 1865 (= Anoa depressicornisC.H. Smith, 1827), †Probubalus sivalensisRütimeyer, 1865 (= †Hemibos triquetricornisRütimeyer, 1865) oraz †Amphibos acuticornisRütimeyer, 1865 (= †Bos (Amphibos) acuticornisFalconer & Cautley, 1868) – nie wyznaczając typu nomenklatorycznego.
Pseudonovibos: gr. ψευδος pseudos ‘fałszywy’; rodzaj NovibosCoolidge, 1940[7]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Pseudonovibos spiralisPeter & Feiler, 1994 (= Bos bubalisLinnaeus, 1758).
Podział systematyczny
Podział anoa na formę nizinną B. depressicornis (anoa nizinny) i formę górską B. quarlesi (anoa górski)[11] wymaga dalszych badań ze względu na ogromną zmienność leżącą u ich podstaw (np. wygląd zewnętrzny, anatomia, chromosomy, białka i DNA) które uniemożliwiają ostateczną klasyfikację[9].
Arni azjatycki i wół domowy bywają zaliczane do odrębnych podgatunków nadrzędnego gatunku Bubalus bubalis, jako kolejno Bubalus bubalis arnee i Bubalus bubalis bubalis[11].
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[17][12][9]:
Celebes (północne, środkowe, wschodnie i południowo-wschodnie) oraz wyspa Buton; nie ma pewności, czy jest sympatryczny, czy parapatryczny w stosunku do B. quarlesi
Celebes (głównie środkowe, także w części północnej i południowo-wschodniej) oraz północna część wyspy Buton; nie ma pewności, czy jest sympatryczny, czy parapatryczny w stosunku do B. depressicornis
Nazwa odrzucona, publikacja Frischa Das Natur-System der Vierfüßigen Thiere została uznana za nieważną (poza kilkoma wyjątkami) ze względu na niekonsekwentne stosowanie nazewnictwa binominalnego, na mocy uprawnień ICZN[2].
W.P. Peter & A. Feiler.Eine neue bovidenart aus Vietman und Cambodia (Mammalia: Ruminantia).„Zoologische Abhandlungen, Staatlichen Museum für Tierkunde Dresden”.48(2),s.169,1994.(niem.).
Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz:Polskie nazewnictwo ssaków świata.Warszawa:Muzeum i Instytut Zoologii PAN,2015,s.180. ISBN978-83-88147-15-9.(pol.•ang.).
C. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, P. Jarman & W. Robichaud:Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). W:D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy):Handbook of the Mammals of the World.Cz.2:Hoofed Mammals.Barcelona:Lynx Edicions,2011,s.583–585. ISBN978-84-96553-77-4.(ang.).
D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy):Genus Bubalus.[w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line].Johns Hopkins University Press,2005.[dostęp 2021-04-10].(ang.).
N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby:Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy.[w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line].American Society of Mammalogists.[dostęp 2023-11-29].(ang.).
M.M.AkhtarM.M., Taxonomy and Distribution of the Siwalik Bovids, [w:] Praca doktorska, University of the Punjab,Lahore, Pakistan 1992, s. 1–475 (ang.).???
Z.-j. Yang.New finds of fossil Bubalus in China.„Bulletin of the Geological Society of China”.15(4),s.505,1936. DOI: 10.1111/j.1755-6724.1936.mp15004007.x.(ang.).
R. Rozzi.A new extinct dwarfed buffalo from Sulawesi and the evolution of the subgenus Anoa: An interdisciplinary perspective.„Quaternary Science Reviews”.157,s.191,2017. DOI: 10.1016/j.quascirev.2016.12.011.(ang.).
A.T. Hopwood.A new species of buffalo from the Pleistocene of China.„The Annals and Magazine of Natural History”.Ninth series.16(92),s.238,1925. DOI: 10.1080/00222932508633297.(ang.).
F. Berckhemer.Buffelus murrensis n. sp. Ein diluvialer Büffelschädel von Steinheim a. d. Murr.„Jahreshefte des Vereins für vaterländische Naturkunde in Württemberg”.83,s.146,1927.(niem.).
E. Dubois.Das geologische Alter der Kendeng- oder Trinil-Fauna.„Tijdschrift van het Koninklijk Nederlandsch Aardrijkskundig Genootschap”.28(2e série),s.1263,1908.(niem.).
周明镇 & 徐余瑄 / M.-z. Zhou & Y.-h. Xu.河南孟县一新种水牛化石 / A new species of fossil Bubalus from Menghsien, Henan.„古生物学报 / Acta Palaeontologica Sinica”.5,s.457–469,1957.(chiń.•ang.).