Wołoczyska

Wołoczyska
Волочиськ
	; Pałac w Wołoczyskach
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	chmielnicki
Rejon	chmielnicki
Powierzchnia	14,61 km²
Populacja (2018); • liczba ludności	; 19 036
Nr kierunkowy	+380-3845
Kod pocztowy	31200-31208
	Położenie na mapie Ukrainy Wołoczyska
	Położenie na mapie obwodu chmielnickiego Wołoczyska
	49°32′N 26°10′E
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Wołoczyska (ukr. Волочиськ, Wołoczyśk) – miasto na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie chmielnickim.

Szybkie fakty Państwo, Obwód ...

Zamknij

Stacja kolejowa Wołoczyska położony na linii Odessa – Lwów^[2].

Miasto leży na lewym brzegu Zbrucza, na Wyżynie Podolskiej. Najbliższymi dużymi miastami (min. 100 tys. mieszkańców) są:

Łuck 180 km	Równe 150 km	Żytomierz 230 km
Tarnopol 50 km		Chmielnicki 70 km
Iwano-Frankiwsk 170 km	Czerniowce 175 km	Kamieniec Podolski 115 km

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1463. Wieś należała do Zbaraskich. Po śmierci Jerzego Zbaraskiego w 1631 wieś przeszła w ręce Wiśniowieckich, a w 1695 Potockich. W 1772 miejscowość zakupił Fryderyk Józef Moszyński. Założył tu bank, wzniósł szkołę i kościół oraz pałac w pobliskim Frydrykowie^[3]^[4]^[5]. Jego staraniem także król Stanisław August Poniatowski nadał w 1775 przywilej jarmarku.

Po rozbiorach Polski Wołoczyska były miejscowością przygraniczną w zaborze rosyjskim, a po drugiej stronie Zbrucza znajdowała się osada Podwołoczyska w zaborze austriackim. W XIX w. przeszły w posiadanie Szembeków, a następnie Ledóchowskich. W 1871 poprowadzono linię kolejową łączącą Lwów i Kijów, z przejściem granicznym w Wołoczyskach^[6].

W Wołoczyskach urodził się Malbim – rabin i pisarz religijny żyjący w XIX wieku^[7]. Do września 1939 r. był to najdalej na zachód wysunięty punkt ZSRR. Po agresji ZSRR na Polskę w Wołoczyskach znajdował się sowiecki obóz przejściowy dla jeńców polskich, w którym więzieni byli m.in. Antoni Szymański, Zdzisław Peszkowski, Michał Żółtowski, Zygmunt Kusiak i Czesław Wojtyniak.

Status miasta od 1970^[2].

W 1989 liczyło 23 985 mieszkańców^[2]^[8].

W 2013 liczyło 19 619 mieszkańców^[9]. Do 2020 siedziba władz rejonu wołoczyskiego.

W miejscowości znajdował się piętrowy pałac wybudowany przez Moszyńskiego we Frydrykowie (obecnie część Wołoczysk), kryty dachem dwuspadowym, z portykiem od frontu, który podtrzymywał balkon na piętrze z balustradą. Do wejścia prowadziły schody. Budynek główny połączony był parterowym łącznikiem skierowanym do niego prostokątnie z budynkiem identycznym jak główny, położonym równolegle^[10].

bitwa pod Wołoczyskami

[1]
Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.73.
[2]
Волочиск // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 1. М., „Советская энциклопедия”, 1991. стр.241.
[3]
Frydryków, Frydrychów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 421.
[4]
Frydrychówka, par. Wołoczyska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 420.
[5]
Frydrychówka, 3.) wś nad Zbruczem, gm. Wołoczyska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 480. dawniej na pół. wsch. od miasta, obecnie część Wołoczysk.
[6]
Schemat dróg żelaznych europejskiej części Rosji (1912). [dostęp 2023-01-24]. (ros.).
[7]
Malbim, Meïr Löb ben Jehiel Michael, Jewish Encyclopedia, 1906 [dostęp 2021-01-19] (ang.).
[8]
Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.
[9]
Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
[10]
Antoni Urbański: ''Pro memoria: 4-ta serja rozgromionych dworów kresowych (IV cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1929, s. 77.

Wołoczyska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 882.
Wołoczyska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 700.
Wołoczyska i Frydryków na mapie z 1910 r.

[1] [1]
Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.73.

[autogenerated1-2] [2]
Волочиск // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 1. М., „Советская энциклопедия”, 1991. стр.241.

[3] [3]
Frydryków, Frydrychów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 421.

[4] [4]
Frydrychówka, par. Wołoczyska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 420.

[5] [5]
Frydrychówka, 3.) wś nad Zbruczem, gm. Wołoczyska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 480. dawniej na pół. wsch. od miasta, obecnie część Wołoczysk.

[6] [6]
Schemat dróg żelaznych europejskiej części Rosji (1912). [dostęp 2023-01-24]. (ros.).

[JE-7] [7]
Malbim, Meïr Löb ben Jehiel Michael, Jewish Encyclopedia, 1906 [dostęp 2021-01-19] (ang.).

[8] [8]
Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.

[9] [9]
Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).

[Memento4-10] [10]
Antoni Urbański: ''Pro memoria: 4-ta serja rozgromionych dworów kresowych (IV cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1929, s. 77.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Wołoczyska

Wikiwand in your browser!

Wikiwand in your browser!

Położenie

Historia

Pałac

Zobacz też

Przypisy

Linki zewnętrzne