Wolica (rejon mościski)

Wolica, Lacka Wola (ukr. Волиця, Wołycia; hist. Tytowa Wola) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie mościskim. W 2001 roku liczyła 1040 mieszkańców^[1].

Wolica

Miejscowy kościół
Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Rejon	mościski
Powierzchnia	0,993 km²
Wysokość	213 m n.p.m.
Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość	1040 1047,33 os./km²
Nr kierunkowy	+380 3234
Kod pocztowy	81323
Tablice rejestracyjne	BC
Położenie na mapie obwodu lwowskiego Wolica
Położenie na mapie Ukrainy Wolica
49°48′36″N 23°05′16″E

Według danych z 2001 roku 69,2% mieszkańców jako język ojczysty wskazało ukraiński, 30,3% – polski, 0,3% – białoruski, 0,1% – rosyjski^[2].

Wieś była wzmiankowana po raz pierwszy w 1433 roku^[1]. Wieś królewska Tytowa Wola położona była w 1589 roku w starostwie przemyskim w ziemi przemyskiej województwa ruskiego^[3]. W czasie zaboru Galicji była w posiadaniu Jana Klemensa Branickiego^[4]. Dwór w Lackiej Woli posiadał dr Andrzej Kłodzianowski^[5].

W II Rzeczypospolitej do 1934 roku samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Mościska w powiecie mościskim, w województwie lwowskim^[6].

W 1931 r. wieś liczyła 317 zagród i 1914 mieszkańców, prawie sami Polacy. Wierni rzymskokatoliccy należeli do parafii w Mościskach, a od 1930 r. do nowo utworzonej parafii z Trzcieńcu. We wrześniu 1939 r. Niemcy chcieli rozstrzelać 53 mieszkańców, ale egzekucję wstrzymano dzięki interwencji ks. proboszcza Zygmunta Dziedziczaka. 24 czerwca 1941 r. żołnierze z ukraińskiego batalionu "Nachtigall" bez żadnego powodu rozstrzelali 49 mężczyzn. W następnych latach nacjonaliści ukraińscy zamordowali kolejnych pięciu Polaków^[7].

W czasie okupacji niemieckiej polski mieszkaniec wsi Józef Wiącek ukrywał Żydów, za co w 2019 roku Instytut Jad Waszem uhonorował go tytułem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata^[8].

Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego. W 1946 roku zmieniono nazwę wsi na Wolica^[1].

Przypisy

1. с Волиця, Львівська область, Мостиський район. Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2015-09-03]. (ukr.).
2. Таблиця: 19A050501_02_046. Розподіл населення за рідною мовою, Львівська область (1,2,3,4). Офіційна сторінка Всеукраїнського перепису населення. [dostęp 2015-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ukr.).
3. Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 7. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona. Cz. 1, Warszawa 1901, s. 2.
4. Lacka Wola, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 58.
5. Zgon konsula perskiego. „Nowości Illustrowane”. Nr 45, s. 17, 4 listopada 1905.
6. Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 547
7. SzczepanS. Siekierka SzczepanS., HenrykH. Komański HenrykH., KrzysztofK. Bulzacki KrzysztofK., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 673-674, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
8. Wiącek Józef. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Lacka Wola, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 208.