Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Vladimir Yaroshenko (ros. Владимир Ярошенко, Władimir Jaroszenko; ur. 2 listopada 1985 w Sławiańsku nad Kubaniem) – rosyjsko-polski tancerz baletowy typu danseur noble (tancerz szlachetny). Pierwszy tancerz Polskiego Baletu Narodowego[1].
Vladimir Yaroshenko (2017) | |
Data i miejsce urodzenia |
2 listopada 1985 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
artysta baletu |
Miejsce zamieszkania |
Warszawa |
Narodowość |
rosyjska |
Edukacja |
Krasnodarska Szkoła Choreograficzna |
Alma Mater |
Krasnodarski Uniwersytet Kultury i Sztuki |
Stanowisko |
pierwszy tancerz Polskiego Baletu Narodowego |
Pracodawca |
Teatr Wielki Opera Narodowa |
Rodzice |
Aleksander i Ludmiła |
Małżeństwo |
Olga Yaroshenko Artystka baletu |
Dzieci |
Aleksander i Maria |
Odznaczenia | |
Wychowanek rosyjskiej szkoły tańca klasycznego, następnie pierwszy solista Krasnodarskiego Teatru Baletu Jurija Grigorowicza. Od września 2007 związany na stałe z Polską i Teatrem Wielkim – Operą Narodową, a od września 2010 pierwszy solista Polskiego Baletu Narodowego pod dyrekcją Krzysztofa Pastora. W styczniu 2020 zajął pozycję pierwszego tancerza PBN.
Urodził się w Sławiańsku nad Kubaniem w Kraju Krasnodarskim na południu Rosji, jako syn inżyniera Aleksandra i Ludmiły. Od siódmego roku życia uczył się tańca ludowego i występował w dziecięcym zespole tanecznym[3]. W 1998 rozpoczął naukę w klasie tańca klasycznego Krasnodarskiej Szkoły Choreograficznej, pod kierunkiem Giennadija Silina. Już jako uczeń trzeciej klasy zatańczył rolę Króla Myszy w Dziadku do orzechów w Krasnodarskim Teatrze Baletu i występował w całym repertuarze tego zespołu pod dyrekcją wybitnego rosyjskiego choreografa Jurija Grigorowicza. Pozostawał tam pod opieką pedagogiczną Olega Raczkowskiego i jako uczeń uczestniczył w tournée krajowych i zagranicznych. Intensywna praktyka sceniczna spowodowała, że po ukończeniu szkoły w 2003 roku od razu został solistą Krasnodarskiego Teatru Baletu[4].
Jako zawodowy artysta baletowy pracował w Krasnodarze przez cztery lata z Jurijem Grigorowiczem, który powierzył mu szereg ważnych partii w repertuarze teatru. Objął m.in. główne role męskie w takich jego słynnych przedstawieniach, jak: Romeo i Julia, Jezioro łabędzie, Rajmonda, Korsarz i Legenda o miłości. Ewenementem było też powierzenie młodemu tancerzowi przez Grigorowicza roli tytułowej w krasnodarskiej premierze baletu Iwan Groźny[5]. Mając zaledwie 20 lat, w 2006 awansował do rangi pierwszego solisty Krasnodarskiego Teatru Baletu. Występował z tym zespołem na scenach krajowych i zagranicznych: w USA, Japonii, Hiszpanii, Włoszech, Francji, Ukrainie i Kazachstanie.
Pomimo wysokiej pozycji w Krasnodarskim Teatrze Baletu artysta postanowił poszukać nowych możliwości rozwoju artystycznego za granicą. Podjął tę decyzję wspólnie z żoną Olgą – także tancerką tego zespołu. Oboje cenili możliwość codziennej pracy z Jurijem Grigorowiczem, ale postanowili jednak opuścić zespół, którego repertuar ograniczał się włącznie do jego baletów. Stało się to możliwe dzięki zaproszeniu do Lublina, gdzie pracował Giennadij Silin, który zaczął tworzyć nowy zespół baletowy przy Teatrze Muzycznym. Pracowali w Lublinie od stycznia do września 2007, kiedy plany zorganizowania tam profesjonalnego zespołu baletowego stały się nieaktualne.
Od września 2007 roku związali się z baletem Teatru Wielkiego – Opery Narodowej. W krótkim czasie artysta objął główne partie w warszawskich inscenizacjach Dziadka do orzechów, Jeziora łabędziego, Romea i Julii, a także w Onieginie Johna Cranko. Od 2009 był już solistą, a po utworzeniu Polskiego Baletu Narodowego w Teatrze Wielkim i po sukcesie jego tytułowej roli w prapremierze baletu francuskiego choreografa Patrice’a Barta Chopin, artysta romantyczny, we wrześniu 2010 roku zajął pozycję pierwszego solisty Polskiego Baletu Narodowego, gdzie stworzył potem wiele kreacji scenicznych. Warszawa stała się zatem jego drugim domem[6], dlatego w 2015 wraz z żoną artyści przyjęli polskie obywatelstwo jako Vladimir i Olga Yaroshenko[7].
Na pytanie o swoją ulubioną rolę artysta odpowiadał: „Każda jest dla mnie na swój sposób interesująca. Jednak bardziej podobają mi się role, w których można przekazać swoje emocje, przeżycia, stan swojej duszy. W rolach książąt także można, ale tam muszę być bardziej powściągliwy. Dla przykładu, w Szekspirowskim spektaklu Burza gram ojca. Podobnie jak mój bohater, ja także mam córkę. W tej roli musiałem wyrazić jego doświadczenia, jego strach przed utratą swojej córki i swojej władzy. Takie role są mi bliższe, ciekawsze”[2]. Odnajduje się i sprawdza w każdej roli, zyskuje uznanie i wciąż nowych fanów. Najlepszym tego dowodem, są liczne pozytywne komentarze i recenzje[8].
Artysta występuje w całym repertuarze Polskiego Baletu Narodowego. Tańczył na czele zespołu m.in. w Sankt Petersburgu, Szanghaju, Sewilli i Barcelonie, Houston, Nowym Jorku i Waszyngtonie, w Hadze, Wilnie, Montrealu i na wielu scenach polskich. Zapraszany był na międzynarodowe gale baletowe w Japonii[9], Hiszpanii[10], Szwecji, Łotwie, Czechach[11], Estonii[12], Gruzji[13] i Grecji. Występował przed polską parą prezydencką: w roli Chopina w Belwederze[14] (2013) i jako Casanova w Pałacu Prezydenckim[15] (2015). W 2016 został wyróżniony przez choreografa Johna Neumeiera zaproszeniem do Tokio, gdzie z zespołem Baletu Hamburskiego wystąpił w podwójnej głównej roli Tezeusza-Oberona w jego balecie Sen nocy letniej[16].
Wśród jego partnerek scenicznych znalazły się czołowe warszawskie baleriny: Dagmara Dryl, Maria Żuk, Aleksandra Liashenko, Yuka Ebihara i Chinara Alizade, a także Hélène Bouchet w Hamburg Ballett, Ksenia Ovsyanik ze Stattsballett Berlin i Anna Tsygankova z Het Nationale Ballet.
W latach 2014, 2017 i 2022 został uznany za najlepszego tancerza baletowego w Polsce i uhonorowany Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury[17][18][19]. Za wybitne osiągnięcia w balecie polskim został kolejno odznaczony Brązowym (2016) i Srebrnym Medalem (2024) „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.