Ulica Stolarska w Krakowie
ulica w Krakowie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Stolarska – ulica w Krakowie, w dzielnicy I, na Starym Mieście.
| Stare Miasto | |
 Widok ulicy w kierunku północnym. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Długość |
ok. 200 m. |
| Plan | |
 | |
Położenie na mapie Krakowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
| 50,059940°N 19,939014°E | |
Prowadzi z Małego Rynku do ul. Dominikańskiej. Najstarsza nazwa ulicy platea fratrum Praedicatorum (nawiązująca do znajdującego się przy niej już wówczas kościoła i klasztoru dominikanów) pochodzi z 1305 roku. Obecna nazwa występuje od roku 1542[1]. Nie była ulicą reprezentacyjną. Nieregularność jest wynikiem zabudowy istniejącej przed lokacją miasta w roku 1257.
Przy ulicy Stolarskiej znajdują się konsulaty: Francji, Niemiec i Stanów Zjednoczonych.
Przez ulicę przebiega trasa Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca.
- Nr 1a. Kamienica Arcybractwa Miłosierdzia – na rogu z ul. Sienną 5. Jest siedzibą Arcybractwa Miłosierdzia, założonego przez księdza Piotra Skargę w roku 1584. Jest to najstarsze polskie stowarzyszenie charytatywne. Jest publicznym stowarzyszeniem wiernych, działającym pod władzą arcybiskupa metropolity krakowskiego w oparciu o kodeks prawa kanonicznego.
- Nr 2. Kamienica Gutkowskiego – na rogu ul. Stolarskiej i ul. Siennej (Sienna nr 7). Powstała w latach 1851-1861. Przy jej budowie wykorzystano zachowane mury stojącego tu wcześniej domu, który spalił się w 1850 roku w wielkim pożarze Krakowa. Obecna fasada posiada cechy klasycystyczne.
- Nr 5. zabytkowa kamienica w której znajduje się wejście do Pasażu Bielaka łączącego ul. Stolarską z Rynkiem Głównym.
- Nr 7. Konsulat Generalny Republiki Federalnej Niemiec w Krakowie mieszczący się w Pałacu Morsztynów (Morstinów) – rezydencji utrzymanej w stylu cesarstwa. Niegdyś był w posiadaniu rodziny Badenich, od których został nabyty przez Morsztynów i poddany przebudowie. Pracami architektonicznymi kierował architekt Szczepan Humbert. W nowym pałacu zamieszkał Felicjan Ludwik Morsztyn, właściciel podkrakowskich Pławowic. Zgromadził on cenny zbiór książek, rękopisów, rycin i dzieł sztuki. W kolekcji bibliotecznej znajdowały się m.in. inkunabuły z XV w., druki polskie z XVI w., rękopisy z XVI – XIX w., diariusze sejmowe z XVIII w. Do najcenniejszych dzieł sztuki należały obrazy Piotra Michałowskiego (siostrzeniec Morsztyna), portret Andrzeja Morsztyna pędzla H. Rigaud (obecnie w Wilanowie) oraz antyczne meble, gobeliny, szkło i porcelana. Był to zatem przykład prywatnego muzeum, które powstało z pobudek patriotycznych i z chęci sprawowania mecenatu nad polską sztuką. W XIX w. rezydencja Morsztynów była też centrum kulturalnego i literackiego życia Krakowa. Bywali tu m.in.: Tadeusz Czacki, Jerzy Samuel Bandtkie, Ambroży Grabowski, Antoni Zygmunt Helcel, biskup Ludwik Łętowski. Podczas wielkiego pożaru miasta w 1850 biblioteka pałacowa została w dużej mierze zniszczona. Ogień uszkodził również sam pałac. W następnych latach zgromadzone przez Ludwika Morsztyna zbiory uległy częściowemu rozproszeniu. Pozostałą ich część w l. 1947 – 1949 rodzina przekazała Bibliotece Narodowej w Warszawie. Po II wojnie światowej w pałacu Morsztynów mieścił się m.in. „Dom Sportu”[2].
- Nr 9. Konsulat Generalny Stanów Zjednoczonych w Krakowie mieszczący się w kamienicy z przełomu XIII i XIV wieku.
- Nr 8-10 Kramy Dominikańskie – powstały w 1861 r. na miejscu placu i rozebranego po pożarze w 1850 r. budynku apteki dominikańskiej. Były własnością zakonu dominikanów. Dzisiaj są ciągiem handlowo-usługowym.
- Nr 13. Dom pod Świętą Trójcą – dawniej klasztor dominikanek. Został przebudowany w roku 1863 przez Karola Budweisera, drukarza i wydawcę. Obok bramy wejściowej widoczne godło domu. Niegdyś znajdował się tu klasztor dominikanek zwany „większym” i przytulisko dla ubogich wdów. W dwóch sąsiednich, połączonych w XIX w. kamienicach (ul. Stolarska nr 11) mieścił się drugi klasztor tego zakonu, zwany „mniejszym”. Według dawnej tradycji, w domu, gdzie urządzono klasztor mniejszy miały mieszkać babka i matka św. Jacka. Budynki klasztorne powstały w średniowieczu. Grupa dominikanek z obu klasztorów przeszła później do nowego, okazałego klasztoru, ufundowanego wraz z kościołem Matki Boskiej Śnieżnej w roku 1635. Klasztor i przytulisko funkcjonowały przy ul. Stolarskiej prawie do końca XVIII wieku. Po kasacie klasztoru, jego zabudowania zostały w l. 1817–1818 sprzedane osobom prywatnym przez władze Wolnego Miasta. Budowle uległy gruntownej przebudowie i unowocześnieniu w roku 1819. Pracami kierował Szczepan Humbert. Kolejne zmiany nastąpiły po wielkim pożarze miasta w 1850 roku. Dawny budynek klasztoru większego nabył na licytacji w 1863 r. Karol Budweiser. Nowy właściciel odrestaurował i ponownie gruntownie przebudował obiekt, nadając mu obecny kształt. O przeszłości gmachu przypomina jedynie biegnący przez trzy piętra wielki ryzalit oraz głębokie zamurowane wnęki, będące zapewne dawnymi krużgankami klasztornymi[3].
- Nr 15. Kamienica pod Opatrznością – Konsulat Generalny Francji i Instytut Francuski w Krakowie.
- Kościół Świętej Trójcy – przy ul. Stolarskiej 12.
- Urzędy konsularne w Polsce według miast
Widok z ul. Siennej
ul. Stolarska 9
Konsulat Amerykański
ul. Stolarska 12
Kościół Świętej Trójcy
ul. Stolarska 12
Klasztor dominikanów, furta
ul. Stolarska 13
Dom Pod Świętą Trójcą
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
