Loading AI tools
polityk niemiecki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karl Ernst Thomas de Maizière (ur. 21 stycznia 1954 w Bonn) – niemiecki polityk i prawnik, działacz Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU), poseł do Bundestagu, w rządach Angeli Merkel szef Urzędu Kanclerza Federalnego i minister do zadań specjalnych (2005–2009), federalny minister obrony (2011–2013) oraz minister spraw wewnętrznych (2009–2011, 2013–2018).
Pełne imię i nazwisko |
Karl Ernst Thomas de Maizière |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
21 stycznia 1954 |
Minister spraw wewnętrznych Niemiec | |
Okres |
od 28 października 2009 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister obrony Niemiec | |
Okres |
od 3 marca 2011 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister spraw wewnętrznych Niemiec | |
Okres |
od 17 grudnia 2013 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Potomek hugenockiej rodziny, jest synem Ulricha (generalnego inspektora Bundeswehry) i stryjecznym bratem Lothara (ostatniego premiera NRD)[1]. Do CDU wstąpił w 1971 jeszcze jako uczeń.
Studiował prawo i historię na Westfalskim Uniwersytecie Wilhelma w Münsterze oraz na Uniwersytecie Albrechta i Ludwika we Fryburgu (1974–1979). Do 1982 zdał państwowe egzaminy prawnicze I oraz II stopnia. W 1986 doktoryzował się w zakresie prawa na podstawie pracy pt. Die Praxis der informellen Verfahren beim Bundeskartellamt – Darstellung und rechtliche Würdigung eines verborgenen Vorgehens[2]. Od 1983 pracował w urzędzie nadburmistrza Berlina Zachodniego w czasie pełnienia tej funkcji przez Richarda von Weizsäckera i Eberharda Diepgena, później kierował jednym z departamentów Kancelarii Senatu Berlina i był rzecznikiem prasowym frakcji CDU.
W 1990 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w ministerstwie kultury rządu krajowego Meklemburgii-Pomorza Przedniego. Od 1994 do 1998 był szefem kancelarii premiera tego rządu Berndta Seite. W 1999, po porażce CDU w wyborach krajowych w Meklemburgii-Pomorzu Przednim, przeszedł do pracy w rządzie Saksonii. Był kolejno szefem kancelarii premiera Kurta Biedenkopfa (1999–2001), ministrem finansów (2001–2002), ministrem sprawiedliwości (2002–2004) oraz ministrem spraw wewnętrznych (2004–2005). Od 2004 do 2005 zasiadał jednocześnie w landtagu Saksonii.
W powołanym w listopadzie 2005 pierwszym rządzie Angeli Merkel, tworzonym przez tzw. wielką koalicję (CDU/CSU i SPD), objął stanowisko ministra do zadań specjalnych i szefa Urzędu Kanclerza Federalnego. W 2009 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Bundestagu, z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 2013 oraz 2017[3].
W zaprzysiężonym w październiku 2009 rządzie koalicyjnym CDU-FDP dotychczasowej kanclerz przeszedł na urząd ministra spraw wewnętrznych. W marcu 2011 został mianowany przez prezydenta Christiana Wulffa ministrem obrony, zastąpił zdymisjonowanego Karla-Theodora zu Guttenberga[4]. W grudniu 2013, po odnowieniu w kolejnej kadencji wielkiej koalicji i powołaniu trzeciego gabinetu Angeli Merkel, ponownie objął funkcję ministra spraw wewnętrznych. Pełnił ją do końca funkcjonowania tego rządu, tj. do marca 2018.
Żonaty, ma troje dzieci.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.