Sułów (województwo lubelskie)

Sułów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Sułów, nad Porem^[4][6].

Sułów

wieś
Urząd Gminy Sułów
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Powiat	zamojski
Gmina	Sułów
Liczba ludności (2021)	353[1][2]
Strefa numeracyjna	84
Kod pocztowy	22-448[3]
Tablice rejestracyjne	LZA
SIMC	0899874[4]
Położenie na mapie Polski Sułów
Położenie na mapie województwa lubelskiego Sułów
Położenie na mapie powiatu zamojskiego Sułów
Położenie na mapie gminy Sułów Sułów
50°46′12″N 22°57′29″E[5]

Kościół filialny pw. bł. Czesława.

Wieś położona przy drodze wojewódzkiej nr 848.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie zamojskim.

Wieś jest sołectwem w gminie Sułów^[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 387 mieszkańców^[8].

Części wsi

Integralne części wsi Sułów^[4][6]

SIMC	Nazwa	Rodzaj
0899911	Gaj	część wsi
0899880	Majdan	część wsi
0899897	Stara Wieś	część wsi

Demografia wsi

Liczba ludności wsi w okresie 1827-2015

1827	1890	1921	2011	2012	2013	2014	2015
252	362	541	387	bd	384	384	380
Źródło: Dane własne gminy w BIP[7] GUS, Spis powszechny z 1921 roku, SgKP z roku 1890.
Uwaga: W spisie z roku 1921 występuje Sułów Kolonia z ludnością w liczbie 155 mieszkańców

Historia

Pierwsza wzmianka o miejscowości powstała w XIII wieku. W lipcu 1279 r. wymienił ją biskup firmański Filip de Casate, w latach 1278-1282 legat papieski na Węgrzech i w Polsce^[9], w łacińskim dokumencie wystawionym w Budzie na Węgrzech, potwierdzając opatowi klasztoru cystersów w Koprzywnicy prawo do pobierania dziesięciny z szeregu polskich wsi w tym między innymi z Sułowa^[10]. W roku 1398 wieś odnotowano we włościach szczebrzeskich Dymitra z Goraja. Przekazana przez niego jako uposażenie proboszczom kościoła parafialnego w Szczebrzeszynie. Według księgi poborowej z 1578 roku posiadała 7,5 łana kmiecego^[11].

W wieku XIX Sułów stanowił wieś z folwarkiem położone nad rzeką Pór, w powiecie zamojskim ówczesnej gminie Sułów parafii w Szczebrzeszynie. Wieś i folwark odległe są od Zamościa w kierunku na zachód 26 wiorst, od Szczebrzeszyna w kierunku na północ o 8 wiorst. Stacja drogi żelaznej w Rejowcu oddalona o 54 wiorsty. Wieś posiadała w 1890 roku 48 gospodarstw zamieszkałych przez 362 mieszkańców wyznania rzymskokatolickiego z gruntem 779 mórg ziemi ornej i łąk obfitych. We wsi urząd gminy. Spis z 1827 roku pokazał 37 domów i 252 mieszkańców. Folwark Sułów należał dawniej do probostwa w Szczebrzeszynie. W 1890 było to własność prywatna, posiadając 5 domów i 683 morgi gruntu. Przez łąki przepływa rzeka Pór, zabierając wodę z drobnych strumyków^[12].

Charakterystyka gminy Sułów w XIX wieku.

W skład gminy Sułów w drugiej połowie XIX wieku wchodziły wsie: Bodaczów, Deszkowice, Gaj Gruszczański, Gruszka Zaporska, Kitów, Klemensów (pałac rezydencjonalny ordynatów Zamoyskich, z kaplicą), Michałów, Mokrelipie, Rozłopy, Sąsiadka Sułów Sułówek, Sułowiec, Tworyczów, Zakłodzie i Źrebce oraz przysiółek Nowiny. Gmina Sułów podlegała sądowi gminnemu IV okręgu w Gorajcu^[12].

Gminę zamieszkiwało 6315 mieszkańców w tej liczbie: 445 prawosławnych, 5 protestantów i 42 żydów. Powierzchnia gminy wynosiła 16518 mórg (ziemi ornej 10442 mórg, łąk 2449 mórg, zabudowania 120 mórg, nieużytki 478 mórg, wody 49 mórg, mokradła i błota 40 mórg i lasu 2940 mórg). Gleba lekka, popielatka, w części czarnoziem, najwięcej gliny^[12].
Przez wschodnią część gminy przepływa rzeka Wieprz w północnej części Pór.

Wiek XX i II wojna światowa

Według spisu powszechnego z roku 1921 w miejscowości Sułów kolonia spisano 27 domów i 155 mieszkańców, we wsi Sułów 88 domów zamieszkałych przez 541 mieszkańców, tylko 20 osób było wyznania mojżeszowego^[13]
W dniu 10 lipca 1943 r. wieś została wysiedlona przez Niemców^[11].

Zobacz też

• Sułów, Sulów, Sułowo, Sułów Mały, Sułów Wielki
• Sułów-Kolonia, Sułówek

Przypisy

1. Wieś Sułów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-11-09], liczba ludności na podstawie danych GUS.
2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-11-09].
3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1223 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
4. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-11-29].
5. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 133594
6. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
7. Jednostki pomocnicze gminy Sułów. Urząd Gminy Sułów. [dostęp 2016-08-25].
8. GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-11-29].
9. Norbert Jerzak: Udział biskupa Filipa z Fermo we wrocławskim sporze pomiędzy biskupem Tomaszem II a księciem Henrykiem IV [w:] "Wrocławski Przegląd Teologiczny" 25 (2017) nr 2, s. 130
10. Piekosiński 1886 ↓, s. 144.
11. WiesławW. Bondyra WiesławW., Słownik historyczny miejscowości województwa zamojskiego, Lublin - Zamość 1993, oai:biblioteka.teatrnn.pl:8806 [dostęp 2019-03-07]. Brak numerów stron w książce
12. Sułów 1(1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 583.
13. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. IV, Województwo lubelskie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2016-11-29].

Bibliografia

• Franciszek Piekosiński: Monumenta Meadievii Historica. Codex diplomaticus Poloniae minoris, Volumes 9-10. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1886, s. 40-41.