Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strzelcy podhalańscy, potocznie podhalańczycy – tradycyjna nazwa na określenie polskich oddziałów piechoty górskiej. Charakterystycznym elementem umundurowania żołnierzy tej jednostki są długie peleryny i kłobuki[1].
W latach 1918–1939 w Wojsku Polskim było sześć pułków strzelców podhalańskich:
które wchodziły w skład dwóch dywizji piechoty górskich (21 i 22).
W czasie II wojny światowej sformowano:
Po wojnie dziedzictwo tradycji oddziałów podhalańskich kontynuował 5 Pułk Strzelców Podhalańskich im. gen. Andrzeja Galicy, a od 1993 roku - 21 Brygada Strzelców Podhalańskich.
21 czerwca 1919 roku Minister Spraw Wojskowych zatwierdził następujące odznaki dla pułków strzelców podhalańskich:
Obecnie symbolem strzelców podhalańskich jest szarotka alpejska, umieszczana na mankietach, kołnierzach, rękawach umundurowania żołnierza. Motyw stylizowanej swastyki zachował się na odznakach pamiątkowych i sztandarach[3]. Swastyki podhalańskiej (prasłowiański symbol pomyślności i powodzenia w walce, znany wśród górali jako „niespodziany krzyżyk”[4]) nie należy mylić ze swastyką nazistowską. To dwa zupełnie różne symbole, o odmiennym znaczeniu i jedynie bardzo odległym, wspólnym rodowodzie.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.