Loading AI tools
gatunek owada Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Smyczyk obrzeżony[1] (Megalotomus junceus) – gatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny smyczykowatych. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję od Europy Zachodniej po Daleki Wschód.
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1763 roku przez Giovanniego Antonia Scopoliego pod nazwą Cimex junceus. Jako lokalizację typową wskazano Lublanę w Słowenii[2]. W rodzaju Megalotomus umieszczony został w 1860 roku przez Franza Xavera Fiebera[3], a jego gatunkiem typowym, pod synonimiczną nazwą Alydus limbatus, wyznaczony został w 1912 roku przez Wasilija Oszanina[4].
Pluskwiak o wydłużonym, wąskim i pośrodku przewężonym ciele długości od 11 do 12 mm[5]. Ciało porasta krótkie i odstające owłosienie[6]. Głowa jest brązowoczarna[1], szeroka, trójkątna w zarysie, zaopatrzona w wyłupiaste oczy złożone i czerwonawe przyoczka. Czułki są czarne, bardzo długie[5][6], zbudowane z czterech walcowatych członów, spośród których pierwszy jest dłuższy od jednakowo długich drugiego i trzeciego, a czwarty jest najdłuższy, dłuższy niż drugi i trzeci razem wzięte[5] i lekko ku dołowi zakrzywiony[6]. Przedplecze jest brązowoczarne[1], o kątach tylno-bocznych zaopatrzonych w wyraźne kolce. Tarczka jest trójkątna, barwy przedplecza z zażółconym wierzchołkiem. Półpokrywy są brązowe do czarnobrązowych z żółto rozjaśnionymi zewnętrznymi krawędziami przykrywek. Listewka brzeżna odwłoka jest wąska, ubarwiona czarno z jasnymi, żółtawymi plamkami[5][6][1]. Odnóża są bardzo długie[6], o walcowatych udach tylnej pary[5] wyposażonych w kilka kolców na odsiebnych odcinkach tylnych krawędzi[6]. Golenie są zwykle czerwonobrązowe z czarnymi szczytami, pozostałe części odnóży zaś czarne[6][1].
Owad ten zasiedla stanowiska otwarte, ciepłe i suche, zwłaszcza o podłożu wapiennym. Spotykany jest na murawach kserotermicznych, ugorach i przytorzach[5][6][1]. Zarówno larwy jak i postacie dorosłe są fitofagami ssącymi soki roślinne[1]. Do ich roślin pokarmowych należą: janowiec barwierski, komonica zwyczajna, koniczyny, szczodrzeńce, turzyca sztywna i żarnowiec miotlasty[5][6]. Poza tym osobniki dorosłe ssą padlinę i odchody celem pozyskania substancji mineralnych[1].
Aktywne osobniki spotyka się od lipca do października[1], przy czym postacie dorosłe pojawiają się w sierpniu[6]. Zimowanie odbywa się w stadium jaja[1][6].
Gatunek o rozmieszczeniu transpalearktycznym[5]. W Europie znany jest z Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Macedonii Północnej oraz europejskiej części Rosji[7][8]. W Azji zamieszkuje Syberię, Rosyjski Daleki Wschód, Kazachstan, Iran, Mongolię, Chiny i Koreę[7].
W Polsce jest owadem rzadko spotykanym, znanym z pojedynczych stanowisk w pasie wyżyn, głównie z południowego wschodu kraju[5]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek krytycznie zagrożony wymarciem (CR)[9].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.