Skolwin
Północne osiedle Szczecina Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skolwin (do 1929 niem. Scholwin, w latach 1929–1945 niem. Odermünde[2]) – część miasta i osiedle administracyjne Szczecina, położone w rejonie Północ. Graniczy od północy z Policami, od zachodu z gminą Police, od południa z osiedlem Stołczyn.
| jednostka pomocnicza Szczecina | |
 Zabudowa ul. Inwalidzkiej (2009 r.) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| Dzielnica | |
| W granicach Szczecina |
1939 |
| SIMC |
0978510 |
| Powierzchnia |
12,6[1] km² |
| Populacja (2021) • liczba ludności |
|
| • gęstość |
223 os./km² |
| Strefa numeracyjna |
91 |
| Kod pocztowy |
71-8XX |
| Tablice rejestracyjne |
ZS |
Położenie na mapie Szczecina | |
| 53°31′15,96″N 14°35′54,24″E | |
Według danych z 2021, na osiedlu na pobyt stały zameldowanych było 2817 osób[3].
Kościół Chrystusa Króla
Wschodnia część Skolwina położona jest nad Odrą i poprzez Iński Nurt ma dostęp do jeziora Dąbie oraz do gminy Goleniów.
W skład osiedla Skolwin wchodzą: Skolwin (właściwa część osiedla, dawna wieś), osiedle Skoki, oraz południowa część osiedla Mścięcino (które jest podzielone granicą między miastem Szczecin i miastem Police).
Od strony rzeki Odry znajduje się przystań dla łodzi, jest także nabrzeże portowe, wciąż słabo zagospodarowane, należące niegdyś do papierni „Skolwin”.
W Mścięcinie na obecnej ul. Ofiar Stutthofu w czasie II wojny światowej istniał męski i żeński obóz pracy przy niemieckiej fabryce benzyny syntetycznej w Policach. Przy ulicy Ofiar Stutthofu i ul. Przęsocińskiej znajdują się dwa pomniki.
Skolwin to historyczna wieś z kościołem.
W czasie II wojny światowej Skolwin stanowił część Wielkiego Miasta Szczecin. W latach 1945–1946 znajdował się w granicach Enklawy Polickiej. 8 lipca 1946 Skolwin stał się administracyjną częścią Szczecina. Polska nazwa Skolwin wprowadzona została oficjalnie na mocy rozporządzenia ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 roku[4], wcześniej przez pierwsze powojenne miesiące używano tymczasowej nazwy Żółwino[5], bądź dosłownego tłumaczenia nazwy niemieckiej: Ujście Odrzańskie[6].
Po II wojnie światowej (do 1964 roku) w Skolwinie mieszkał, prowadził gospodarstwo rolne i pełnił funkcję sołtysa generał Mieczysław Boruta-Spiechowicz.
W 2005 roku osiedle Skolwin doczekało się monografii w serii czas przestrzeń tożsamość – autorzy książki prof. Radosław Gaziński i dr Piotr Fiuk.
W 2008 roku została zlikwidowana iglica na wieży w Skolwinie z powodu złego stanu technicznego. W 2010 roku postawiono nową iglicę.
W latach 1886–1914 wybudowano Zakłady Celulozowo-Papiernicze (niem. Feldmühle, Papier- und Zellstoffwerke Scholwin bei Stettin) później zwane Fabryka Papieru „Szczecin-Skolwin”. Papiernia produkowała papier i celulozę od 1911. Po 1945 roku Rosjanie zdemontowali i wywieźli maszyny papiernicze, jednak w latach 50. przywrócono infrastrukturę produkcyjną.
W latach PRL-u Papiernia „Skolwin” była jednym z największych producentów papieru w Polsce. Jeszcze w latach 80. produkcja odbywała się na pięciu maszynach papierniczych, wytwarzających różne rodzaje papieru (gazetowy, śniadaniowy, tekturowy, toaletowy). Produkowano też „wytłoczki” (kartonowe opakowania do jajek). W końcowym okresie swojej działalności, po modernizacji przez Nørhaven) ostatniej pozostałej maszyny papierniczej MP 1, produkowano papier gazetowy (45 g/m2), oraz papier książkowy (52-65 g/m2), w ilości 180 ton/dobę. Produkcja odbywała się na tej jednej maszynie (MP 1) w oparciu o ścier drzewny, celulozę, i w pewnym stopniu o makulaturę.
Likwidacja Papierni „Skolwin”
Duński inwestor (zakładając produkcję papieru dla swoich drukarni we własnym zakresie i chcąc uniezależnić się od importu drogiego papieru książkowego z Finlandii) zmodernizował w „Skolwinie” tylko maszynę papierniczą MP 1, dostosowując ją do produkcji papieru książkowego. Jednak energochłonna infrastruktura zakładu przerosła już jego możliwości. Zbyt duża (jak dla jednej maszyny) niedoinwestowana, awaryjna i pochłaniająca dużą ilość węgla kotłownia nie zapewniała stabilnego wytwarzania pary wodnej, koniecznej w procesie suszenia papieru. Wyeksploatowane i przestarzałe urządzenia do wytwarzania ścieru drzewnego pochłaniały za dużo energii elektrycznej, zaś „nowy” system przetwarzania makulatury okazał się wysokoawaryjny i nie zapewniał jej dostaw jako surowca dla produkcji papieru o wymaganych parametrach jakości i w wystarczającej ilości. Remontów wymagały też dachy budynków fabryki. Zaległości inwestycyjne poprzednich dekad, wysokie koszty produkcji, w połączeniu z rosnącą konkurencją na rynku papieru (jakość, cena), oraz niekorzystna koniunktura eksportowa doprowadziły do likwidacji zakładu w grudniu 2007 roku. Jeszcze do końca 2007 roku znaczna liczba mieszkańców dzielnicy była zatrudniona w tej papierni.
W 2015 roku w obiektach fabryki nastąpiło ponowne uruchomienie produkcji papieru przez spółkę APIS.
- Liczne zbiorniki wodne są środowiskiem dla ptaków i ryb.
- Łąki i inne zbiorowiska trawiaste terenów nadodrzańskich i wysp na Odrze: Skolwiński Ostrów, Ostrów Żurawi i Rybi Ostrów, stanowią tereny dla rekreacji wodnej[potrzebny przypis].
- Położone na wysokich wzgórzach tereny zapewniają punkty widokowe na Odrę, jej rozlewiska, kanały, i jezioro Dąbie (podobnie, jak w wysoko położonej części dzielnicy Gocław).
- Przez Skolwin prowadzi
Szlak „Przez Las Arkoński i Wzgórza Warszewskie”.
Liczba ludności osiedla Skolwin od 2008 r.
Źródło: Portal systemu informacji przestrzennej miasta Szczecin[3]
Źródło: Portal systemu informacji przestrzennej miasta Szczecin[3]
Samorząd osiedla Skolwin został ustanowiony w 1990 roku[7]. Rada Osiedla Skolwin liczy 15 członków[8].
W wyborach do rady osiedla 13 kwietnia 2003 udział wzięło 138 głosujących, co stanowiło frekwencję 4,90%[9]. W wyborach do rad osiedli 20 maja 2007 roku udział wzięło 224 głosujących, co stanowiło frekwencję na poziomie 8,15%[10].
Komunikację miejską zapewniają linie autobusowe nr 63 (przystanek końcowy z Kołłątaja), nr 102 (Police – Gocław). W nocy kursuje autobus 526.
Ponadto obok byłej Papierni znajduje się stacja kolejowa Szczecin Skolwin – dworcowy budynek jest odnawiany przy niedostępnej dla pasażerów linii kolejowej nr 406: Szczecin – Police – Trzebież.
W Skolwinie funkcjonuje klub piłkarski OKS Świt Skolwin. W sezonie 2023/2024 zespół wygrał rozgrywki III ligi, gr. II i awansował do II ligi[11][12]. W III lidze polskiej Świt rozgrywał swoje mecze przy ul. Stołczyńskiej. Po awansie tymczasowo będzie korzystać ze Stadionu Miejskiego przy ul. Karłowicza.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
