Długość ciała 65–110cm, długość ogona 5–23cm; masa ciała 5–29kg (samce są o około 25% większe i cięższe od samic)[11]. Są to zwierzęta średniej wielkości, o uszach zaokrąglonych, zakończonych pędzelkami ciemnych, najczęściej czarnych włosów. Ciało rysia jest zakończone krótkim ogonem.
Rodzaj zdefiniował w 1792 roku brytyjski przyrodnikRobert Kerr w publikacji własnego autorstwa dotyczącej królestwa zwierząt[1]. Na gatunek typowy Kerr wyznaczył (Linneuszowska tautonimia) rysia euroazjatyckiego (L. lynx).
Cervaria: łacińskie określenie odnoszące się do jelenia; lupus cemarius – termin używany przez Pliniusza na określenie rysia[16]. Gatunek typowy: Gray wymienił pięć gatunków – Felis isabellinaBlyth, 1847 (= Felis lynxLinnaeus, 1758), Felis pardinaTemminck, 1825, Felis rufavon Schreber, 1777, Lynx fasciatus[uwaga 6]Rafinesque, 1817, Felis maculataHorsfield & Vigors, 1829 (= Felis rufavon Schreber, 1777) – z których gatunkiem typowym jest Felis pardinaTemminck, 1827.
Eucervaria: gr. ευ eu ‘typowy’; rodzaj CervariaJ.E. Gray, 1867[17].
Podział systematyczny
Rodzaj Lynx prawdopodobnie dzieli swój klad z rodzajami Puma, Prionailurus i Felis. Lynx pierwszy oddzielił się od głównej linii rozwojowej[18]. Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[19][20][10]:
Eurazja od Skandynawii i Francji na wschód po wschodnią Syberię i Chińską Republikę Ludową, na południe do Turcji, Kaukazu, północnego Iranu, Wyżyny Tybetańskiej i Himalajów; wytępiony z części zachodniej i środkowej Europy
Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz:Polskie nazewnictwo ssaków świata.Warszawa:Muzeum i Instytut Zoologii PAN,2015,s.136–137. ISBN978-83-88147-15-9.(pol.•ang.).
M.E. & F.C. Sunquist:Family Felidae (Cats). W:D.E. Wilson, R.A. Mittermeier (redaktorzy):Handbook of the Mammals of the World.Cz.1:Carnivores.Barcelona:Lynx Edicions,2009,s.149–151. ISBN978-84-96553-49-1.(ang.).
D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy):Genus Lynx.[w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line].Johns Hopkins University Press,2005.[dostęp 2020-03-08].
W.E.W.E.JohnsonW.E.W.E. i inni, The Late Miocene radiation of modern Felidae: A genetic assessment, „Science”, 311 (5757), 2006, s. 73–77, DOI:10.1126/science.1122277(ang.).
N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby:Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy.[w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line].American Society of Mammalogists.[dostęp 2023-12-14].(ang.).
Q. Jiangzuo, L. Li, J. Madurell-Malapeira, S. Wang, S. Li, J. Fu & S. Chen.The diversification of the lynx lineage during the Plio-Pleistocene—evidence from a new small Lynx from Longdan, Gansu Province, China.„Biological Journal of the Linnean Society”.136(4),s.536–551,2022. DOI: 10.1093/biolinnean/blac054.(ang.).
D.E. Savage.Two new Middle Pliocene carnivores from Oklahoma with notes on the Optima Fauna.„The American Midland Naturalist”.25(3),s.698,1941. DOI: 10.2307/2420725.(ang.).
D. Geraads.Un nouveau félide (Fissipeda, Mammalia) du Pléistocène moyen du Maroc: Lynx thomasi n. sp.„Geobios”.13(3),s.442,1980. DOI: 10.1016/S0016-6995(80)80079-9.(fr.).