Loading AI tools
polski aktor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robert Więckiewicz (ur. 30 czerwca 1967 w Nowej Rudzie) – polski aktor filmowy i teatralny, członek Europejskiej Akademii Filmowej[1]. Czterokrotny laureat Polskiej Nagrody Filmowej (2007, 2008, 2010, 2011) i dwukrotny laureat nagrody za pierwszoplanową rolę męską na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych (2007, 2012).
.JPG)
Ukończył technikum budowlane w Legnicy[2]. W 1993 został absolwentem Wydziału Aktorskiego we Wrocławiu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie[1]. Podczas XI Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi (1993), odbywającego się w Teatrze Studyjnym, otrzymał wyróżnienie za rolę Czasu w przedstawieniu Zimowa opowieść Williama Shakespeare’a w reżyserii Bogusława Kierca[3].
W profesjonalnym teatrze zadebiutował 31 grudnia 1991 w adaptacji scenicznej Ani z Zielonego Wzgórza Lucy Maud Montgomery w reżyserii Jana Szurmieja w Teatrze Polskim we Wrocławiu. W 1993, gdy funkcje dyrektora i kierownika artystycznego pełnili odpowiednio Zbigniew Jaśkiewicz i Jerzy Stasiuk, został etatowym aktorem Teatru Polskiego w Poznaniu. Wystąpił początkowo jako Wally Webb i Georg Gibbs w inscenizacji Naszego miasta Thorntona Wildera w reżyserii Jana Błeszyńskiego (1993) oraz jako Dionea w Dekameronie Giovanniego Boccaccia w reżyserii Jacka Bunscha (1994)[3].
W latach 1995–1998 pozostał członkiem zespołu artystycznego poznańskiego Teatru Polskiego pod kierownictwem artystycznym Lecha Raczaka, gdzie otrzymał nagrodę krytyków poznańskich „Róża” dla najlepszych aktorów, przyznaną przez „Dziennik Poznański” (za 1996)[3]. W tamtym czasie wystąpił m.in. w adaptacji Edmonda Davida Mameta (1996) autorstwa Lecha Raczaka, gdzie zagrał u boku Janusza Stolarskiego[4], a także w przedstawieniu Noc Walpurgii albo Kroki Komandora Wieniedikta Jerofiejewa (1996) w reżyserii Waldemara Modestowicza, gdzie wystąpił u boku Andrzeja Szczytki i Waldemara Obłozy[5].
W latach 1999–2001 był etatowym aktorem Teatru Rozmaitości w Warszawie[3], gdzie grał u boku Stanisławy Celińskiej i Jacka Poniedziałka m.in. w Hamlecie Williama Shakespeare’a (1999)[6] i Bachanatkach Eurypidesa (2001) w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego. W 2001 powrócił do poznańskiego Teatru Polskiego, by gościnnie wystąpić w Freiheit Wolności Leona Kruczkowskiego w reżyserii Pawła Łysaka[7].
Po 2001 był gościnnie związany Teatrem Montownia (2002), Teatrem Narodowym (2004) i Teatrem Polonia Krystyny Jandy, gdzie występował w spektaklach w reżyserii Agnieszki Glińskiej, Łukasza Kosa i Krzysztofa Materny[3]. W 2003 podczas XLIII Kaliskich Spotkań Teatralnych otrzymał wyróżnienie za rolę Tytusa w przedstawieniu Testosteron Andrzeja Saramonowicza w reżyserii Agnieszki Glińskiej[3][8].
W produkcjach filmowych debiutował na początku lat 90. Początkowo grywał role epizodyczne i drugoplanowe w takich filmach jak Poznań '56 (1996) Filipa Bajona czy Ogniem i mieczem (1999) Jerzego Hoffmana. W 2003 wcielił się w Julka, jedną z głównych postaci czarnej komedii Ciało, w której zagrali również m.in. Rafał Królikowski, Bronisław Wrocławski i Zbigniew Zamachowski. Rok później wystąpił w komedii sensacyjnej Vinci u boku Jana Machulskiego i Borysa Szyca. Za rolę Roberta „Cumy” Cumińskiego w filmie Vinci Juliusza Machulskiego otrzymał specjalne wyróżnienie podczas XIV Noir in Festival we Włoszech (2004)[3].
W 2007 zagrał główne role w filmach Świadek koronny i Wszystko będzie dobrze. W pierwszym wcielił się w tytułową postać nawróconego gangstera, w drugim w wuefistę Andrzeja. Za te role otrzymał nagrodę dla najlepszego pierwszoplanowego aktora na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych. W kolejnych latach zagrał w nagradzanych i nominowanych do różnych nagród produkcjach: Ile waży koń trojański?, Lejdis, Dom zły, Różyczka i Pod Mocnym Aniołem.
W 2011 został obsadzony jako Leopold Socha, główny bohater W ciemności Agnieszki Holland, filmu nominowanego do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego. W 2013 zagrał Lecha Wałęsę w filmie Wałęsa. Człowiek z nadziei Andrzeja Wajdy[1], a w 2021 Czesława Kiszczaka w produkcji Żeby nie było śladów Jana P. Matuszyńskiego[9].
Żonaty z teatrolog Natalią Adaszyńską. Mają syna Konstantego.
W 2014 został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[10].
W tym samym roku wyróżniony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[1]. W 2009 otrzymał tytuł honorowego obywatela Nowej Rudy[11], a w 2019 Odznakę Honorową Powiatu Kłodzkiego[12].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
