Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Reprezentacja Polski w hokeju na lodzie mężczyzn – zespół hokeja na lodzie, reprezentujący Rzeczpospolitą Polską, powoływany przez selekcjonera, w której występować mogą wszyscy zawodnicy posiadający obywatelstwo polskie.
Przydomek |
Biało-Czerwoni | ||
---|---|---|---|
Związek | |||
Menedżer generalny | |||
Trener | |||
Asystent trenera | |||
Skrót IIHF |
POL | ||
Ranking IIHF | |||
Zawodnicy | |||
Kapitan | |||
Najwięcej występów |
Henryk Gruth (248)[a] | ||
Najwięcej punktów |
Marcin Kolusz (151) | ||
Najwięcej bramek |
Andrzej Zabawa (99) | ||
Mecze | |||
Pierwszy mecz Polska – Austria 1:13 (Davos, 10 stycznia 1926; tow.) | |||
Najwyższe zwycięstwo Polska – Chiny 21:1 (Eindhoven, 26 marca 1993; MŚ B 1993)[2] | |||
Najwyższa porażka ZSRR – Polska 20:0 (Moskwa, 11 kwietnia 1973; MŚ A 1973)[3][4] | |||
Medale | |||
Mistrzostwa Europy | |||
| |||
Strona internetowa | |||
|
Po raz pierwszy seniorską reprezentację kraju powołano w 1925 r., tuż po założeniu Polskiego Związku Hokeja na Lodzie (PZHL), a w jej skład weszli hokeiści AZS Warszawa i Warszawskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego[5]. Inauguracyjne, oficjalne spotkanie międzypaństwowe rozegrała ona 10 stycznia 1926[b] na Eissportstadion w Davos, przegrywając 1:13 towarzyski mecz przeciwko Austrii. W drugiej połowie, honorową i zarazem pierwszą w historii bramkę zdobył Aleksander Tupalski[6]. Dzień później, 11 stycznia 1926 w tym szwajcarskim kurorcie, PZHL został przyjęty do Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie (wówczas LIHG, obecnie IIHF)[7], dzięki czemu kadra narodowa mogła przystąpić do premierowej wielkiej imprezy międzynarodowej (10. edycji mistrzostw Europy, organizowanych w Davos). W swym inauguracyjnym pojedynku – rozegranym 12 stycznia 1926 na Eissportstadion – Polacy ulegli 1:2 Francji, a gola dla nich zdobył Tadeusz Adamowski[8]. Pierwsze w historii zwycięstwo „biało-czerwoni” odnieśli 14 stycznia 1926 na Eissportstadion, wygrywając 3:1 z Włochami i ostatecznie zajęli 6. miejsce w turnieju[8]. W skład drużyny wchodzili: Edmund Czaplicki, Henryk Niezabitowski (bramkarze), Aleksander Kowalski, Włodzimierz Krygier, Lucjan Kulej, Tadeusz Adamowski, G. Mamrot, Andrzej Osiecimski-Czapski, Wilhelm Rybak (grający trener), Aleksander Słuczanowski, Aleksander Tupalski i Kazimierz Żebrowski.
Dwukrotnie Polska była organizatorem mistrzostw świata najwyższego szczebla: w 1931 w Krynicy-Zdroju (wówczas polska kadra zajęła najwyższe w historii 4 miejsce na MŚ) oraz w 1976 w Katowicach. W pierwszym dniu drugiego z tych turniejów, 8 kwietnia 1976 w katowickiej hali Spodek) reprezentacja Polski sensacyjnie pokonała faworyta turnieju i aktualnego mistrza świata (wówczas 14-krotnego mistrza świata i 5-krotnego mistrza olimpijskiego), ZSRR 6:4 (2:0 3:2 1:2). Gole dla Polaków zdobyli wówczas: Jaskierski (na 1:0), Nowiński (na 2:0), Jobczyk (na 3:1), Jaskierski (na 4:1) i ponownie Jobczyk (na 5:2 i 6:2). Do dnia dzisiejszego mecz powszechnie uznawany jest za najlepszy w dziejach polskiego hokeja na lodzie.
Z okazji jubileuszu 50-lecia istnienia PZHL, w grudniu 1975 r. zorganizowano w Katowicach turniej towarzyski, w którym poza kadrą Polski uczestniczyła juniorska kadra Szwecji, reprezentacja ZSRR II i Czechosłowacji II (zwycięzca rywalizacji)[9][10][11]. W kwietniu 1986 r. kadra Polski „A” zdobyła w Katowicach Puchar 60-lecia PZHL po zwycięstwie nad reprezentacją Czechosłowacji do lat 20 7:3[12].
W pierwszym meczu turnieju MŚ 1986 Grupy A w Moskwie Polska pokonała aktualnych mistrzów świata, Czechosłowację, 2:1 po dwóch golach Jerzego Christa[13]. W MŚ 1989 Polska została zdegradowana z Grupy A, zaś otrzymała wówczas puchar „fair play”, a wobec nieobecności ekipy podczas ceremonii zamknięcia imprezy, trofeum odebrał polski sędzia Julian Górski[14].
Polska kilkakrotnie była gospodarzem mistrzostw drugiej klasy (w przeszłości Grupa B, następnie Dywizja I). W ostatnim czasie były to mistrzostwa I Dywizji 2009 w Toruniu i I Dywizji Grupy B 2012 (trzeci poziom) w Krynicy-Zdroju.
Najlepszy wynik podczas igrzysk olimpijskich to 4. miejsce na turnieju hokejowym podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1932 w Lake Placid. Był to jednak wynik najlepszy tylko formalnie, bo w turnieju wzięły udział jedynie 4 drużyny, a reprezentacja Polski przegrała wszystkie mecze i zajęła miejsce ostatnie. Najwyższe miejsca wywalczone to 6. pozycje uzyskane w 1972 r. w Sapporo i w 1976 r. w Innsbrucku (w igrzyskach tych walczyło po 12 zespołów). W kwietniu 1991 Polska pokonała dwukrotnie Danię w kwalifikacjach do ZIO 1992[15][16]. W turnieju 1992 w Albertville reprezentacja po raz ostatni, jak dotąd, uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich[17].
Po Mistrzostwach Świata 1982 Grupy B w austriackim Klagenfurcie w marcu tego roku trzej reprezentantów, Andrzej Małysiak, Justyn Denisiuk i Bogusław Maj, nie powróciło do kraju podczas trwającego stanu wojennego, za co w maju 1982 decyzją zarządu PZHL zostali ukarani dożywotnią dyskwalifikacją[18].
30 sierpnia 2012 selekcjonerem kadry został Rosjanin Igor Zacharkin, a konsultantem kadry jego rodak Wiaczesław Bykow. Podczas Mistrzostw Świata I Dywizji 2013 reprezentacja wystąpiła w strojach oznaczonych napisem "Polska" (dotychczas było to "Poland")[19]. W sierpniu 2014 r. selekcjonerem kadry został, dotychczasowy asystent, Jacek Płachta[20][21]. 7 listopada 2014 podczas turnieju Euro Ice Hockey Challenge 2014/2015 w Budapeszcie reprezentacja Polski rozegrała swoje 1000. oficjalne spotkanie międzypaństwowe, pokonując Włochy 3:2[22]. W połowie 2017 r. z posady selekcjonera kadry odszedł Jacek Płachta[23]. 11 lipca 2017 nowym głównym szkoleniowcem kadry Polski został ogłoszony Kanadyjczyk Ted Nolan, a równolegle trenerem kadry został Tom Coolen, który krótko wcześniej został mianowany ligowej drużyny GKS-u Katowice[24][25], natomiast asystentami zostali pracujący w polskiej lidze Krzysztof Majkowski i Marek Rączka[26]. Po turnieju mistrzostw świata Dywizji I Grupy A edycji 2018, w którym Polska została zdegradowana do Dywizji IB, obaj kanadyjscy trenerzy zostali zwolnieni ze stanowisk[27].
Decyzją Ministerstwa Sportu i Turystyki, ogłoszoną na początku kwietnia 2018 r., prowadzenie reprezentacji Polski seniorów zostało odebrane PZHL i przekazane Polskiemu Komitetowi Olimpijskiemu[28].
13 czerwca 2018 nowym selekcjonerem został, pochodzący z Polski, fiński trener Tomasz Valtonen[29], który równocześnie został głównym trenerem drużyny klubowej Podhala Nowy Targ[30][31]. Na początku września 2018 ogłoszono pełny skład sztabu szkoleniowego; do pracy u boku Valtonena zostali zaangażowani polscy trenerzy ligowi Marek Ziętara i Jacek Szopiński oraz Finowie Risto Dufva i Tommi Satosaari[32].
Na początku grudnia 2018 r. głównym sponsorem reprezentacji Polski zostały Polskie Zakłady Bukmacherskie (PZBuk), prywatny podmiot oferujący legalne zakłady bukmacherskie[33][34].
W lutym 2020 r. Polska sensacyjnie wygrała w Kazachstanie turniej kwalifikacyjny do Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. W czerwcu 2020 r. ze stanowiska głównego trenera reprezentacji odszedł Tomasz Valtonen[35], a nowym został Słowak Róbert Kaláber (jednocześnie trener drużyny JKH GKS Jastrzębie)[36]. 30 czerwca 2020 asystentami głównego szkoleniowca w sztabie zostali ogłoszeni Tomasz Demkowicz i Artur Ślusarczyk, a trenerem bramkarzy Arkadiusz Sobecki[37].
Turnieje mistrzostw świata w 2020 i 2021 z udziałem reprezentacji Polski zostały odwołane z powodu pandemii COVID-19[38][39]. Po trzech latach przerwy Polska wystąpiła na turnieju MŚ edycji 2022 uzyskując awans do Dywizji IA[40][41]. 11 sierpnia 2022 ogłoszono, że do sztabu trenerskiego kadry wszedł Grzegorz Klich, a odszedł z tego grona Tomasz Demkowicz[42].
W Mistrzostwach Świata I Dywizji 2023 w brytyjskim Nottingham - prowadzona przez R. Kalábera[43] - Polska zajęła 2. miejsce, awansując do Elity[44].
Mistrzostwa Europy
|
Turniej Izwiestii |
Puchar Spenglera |
Zimowa Uniwersjada |
Na podstawie materiału źródłowego[1].
Rok | Msc. | Punkty | Zmiana |
---|---|---|---|
2003 | 19. | 2550 | — |
2004 | 20. | 2295 | – 1 |
2005 | 21. | 2085 | – 1 |
2006 | 20. | 2580 | + 1 |
2007 | 20. | 2395 | — |
2008 | 21. | 2175 | – 1 |
2009 | 22. | 1940 | – 1 |
2010 | 22. | 2405 | — |
2011 | 23. | 2215 | – 1 |
2012 | 23. | 2020 | — |
2013 | 23. | 1835 | — |
2014 | 24. | 2355 | – 1 |
2015 | 22. | 2275 | + 2 |
2016 | 20. | 2175 | + 2 |
2017 | 20. | 2030 | — |
2018 | 21. | 2565 | – 1 |
2019 | 22. | 2300 | – 1 |
2020 | 22. | 2060 | — |
2021 | 22. | 1885 | — |
2022 |
Według danych PZHL. Stan na 20 maja 2024.
Najwięcej meczów
|
Najwięcej goli
|
Najwięcej punktów
|
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.