Loading AI tools
polski piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Radosław Majdan (ur. 10 maja 1972 w Szczecinie) – były polski piłkarz występujący na pozycji bramkarza, komentator i ekspert telewizyjny, działacz społeczny, przedsiębiorca i osobowość medialna.
_(Majdan_cropped)_(cropped).jpg) Radosław Majdan (2019) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
10 maja 1972 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
185 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[infobox 1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wychowanek i wieloletni zawodnik Pogoni Szczecin, dwukrotny mistrz Polski z Wisłą Kraków, reprezentant Polski, uczestnik Mistrzostw Świata 2002. Po zakończeniu profesjonalnej kariery trener bramkarzy, bramkarz piłki nożnej plażowej i blind footbalu. W latach 2006–2009 radny sejmiku województwa zachodniopomorskiego.
W 1986, będąc w piątej klasie szkoły podstawowej, podczas turnieju międzyszkolnego został dostrzeżony przez Włodzimierza Obsta, który zaprosił go na trening Pogoni Szczecin[1]. Ostatecznie został graczem klubu; najpierw grał w drużunie juniorów, do pierwszej drużyny trafił w 1989, a w ekstraklasie zadebiutował w sezonie 1992/1993, 8 sierpnia 1992 w przegranym 0:3 meczu przeciwko Ruchowi Chorzów[2]. Przez wiele sezonów był podstawowym bramkarzem Pogoni[3], występującej wówczas w ekstraklasie (jeden sezon, 1996/1997 w II lidze). Jego największym osiągnięciem w tym czasie było zdobycie wicemistrzostwa Polski w 2001[4]. Przez cały okres gry w Pogoni był ulubieńcem szczecińskiej publiczności, a szacunek wśród fanów zdobył m.in. podczas meczu ze Śląskiem Wrocław, gdy odebrał jednemu z kibiców Śląska skradziony transparent Pogoni[5]. Zagrał w klubie łącznie 225 meczów[6].
W 2001 przeszedł do klubu tureckiej Superligi Göztepe Izmir[7]. Rozegrał w niej 31 meczów w sezonie 2001/2002 w podstawowym składzie, jednak po zakończeniu sezonu odszedł do PAOK-u Saloniki, w którym wystąpił w czterech meczach[8] oraz zdobył Puchar Grecji. Wiosną 2003 występował w tureckim klubie Bursaspor, w którym rozegrał sześć meczów w Superlidze[9]. Latem 2003 przeniósł się do izraelskiego FC Aszdod[10], gdzie zagrał 12 meczów w pierwszej lidze. W przerwie zimowej został kupiony przez klub ówczesnych mistrzów Polski, Wisłę Kraków[11]. Z drużyną dwukrotnie sięgnął po tytuł mistrzowski (w 2004 i 2005)[12]. Występował również w eliminacjach Ligi Mistrzów oraz w Pucharze UEFA. W sezonie 2005/2006 zajął z Wisłą Kraków drugie miejsce w Orange Ekstraklasie. Z powodu kontuzji pod koniec rundy wiosennej w bramce Wisły zastąpił go Mariusz Pawełek, a po zakończeniu sezonu klub nie przedłużył z nim umowy o pracę[13].
30 czerwca 2006 podpisał dwuletni kontrakt ze swoim macierzystym klubem, Pogonią Szczecin[14]. 25 czerwca 2007 podpisał kontrakt z Polonią Warszawa[15]. W klubie występował sporadycznie, będąc zmiennikiem Sebastiana Przyrowskiego. Ostatni mecz zagrał 7 października 2009 przeciwko Pogoni Szczecin, przegranym 0:2[16]. Karierę sportową zakończył w maju 2010, po czym został rzecznikiem klubu Polonia Warszawa.
W lipcu 2019 poinformował o powrocie do działalności sportowej, przyjąwszy propozycję zostania bramkarzem klubu Śląsk Wrocław Blind Football[17]. W październiku tego samego roku z drużyną sięgnął po klubowe mistrzostwo świata[18].
Pierwsze powołanie do reprezentacji Radosław Majdan otrzymał od selekcjonera Henryka Apostela w 1994. W rozegranym 22 sierpnia w Radomiu meczu towarzyskim z Białorusią 22-letni golkiper nie otrzymał jednak szansy debiutu, będąc jedynie rezerwowym dla Andrzeja Woźniaka[19]. Identyczna sytuacja miała miejsce podczas meczu z Litwą, który odbył się 15 marca 1995 w Ostrowcu Świętokrzyskim[20].
W reprezentacji Polski zadebiutował 26 stycznia 2000 w towarzyskim meczu z Hiszpanią w Cartagenie, przegranym 0:3[21]. Był rezerwowym bramkarzem na MŚ 2002, na których rozegrał jeden mecz (jedyny wygrany przez polską drużynę: Polska – USA 3:1). Ostatni, siódmy występ w reprezentacji zaliczył 21 sierpnia 2002 w rozegranym w Szczecinie spotkaniu towarzyskim z reprezentacją Belgii (1:1). Strzegąc reprezentacyjnej bramki przez 449 minut, sześć razy został pokonany przez piłkarzy drużyn przeciwnych. Trzynastokrotnie pełnił rolę rezerwowego, będąc powoływanym na zgrupowania przez trzech selekcjonerów – Apostela, Engela i Bońka.
| lp. | Data | Miejsce | Przeciwnik | Rezultat | Rozgrywki | Grał | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 26 stycznia 2000 | Kartagena |  Hiszpania | 0-3 | towarzyski | 90 minut | |
| 2. | 14 listopada 2001 | Poznań |  Kamerun | 0-0 | towarzyski | 45 minut | Zmieniony przez Adama Matyska |
| 3. | 13 lutego 2002 | Limassol |  Irlandia Północna | 4-1 | towarzyski | 89 minut | Zmieniony przez Andrzeja Bledzewskiego |
| 4. | 27 marca 2002 | Łódź |  Japonia | 0-2 | towarzyski | 45 minut | Zmienił Jerzego Dudka |
| 5. | 18 maja 2002 | Warszawa |  Estonia | 1-0 | towarzyski | 45 minut | Zmieniony przez Adama Matyska |
| 6. | 14 czerwca 2002 | Tedzon |  Stany Zjednoczone | 3-1 | MŚ 2002 | 90 minut |  |
| 7. | 21 sierpnia 2002 | Szczecin |  Belgia | 1-1 | towarzyski | 45 minut | Zmieniony przez Wojciecha Kowalewskiego |
Grał w reprezentacji Polski w piłce nożnej plażowej. Karierę z piłką nożną plażową zakończył w 2009.
15 grudnia 2009 został mianowany na dyrektora sportowego oraz kierownika drużyny Polonii Warszawa[22]. Od maja 2010 pełnił również funkcję rzecznika prasowego w tym klubie. W sezonie 2011/2012 pełnił stanowisko trenera bramkarzy pierwszego zespołu.
| Lata | Kraj | Klub | Funkcja |
|---|---|---|---|
| 2009–2010 | Polska | Polonia Warszawa | Dyrektor sportowy i kierownik drużyny |
| 2010 | Rzecznik prasowy | ||
| od 2011 | Trener bramkarzy |
W latach 2017–2019 był ekspertem Eurosportu prowadzącym relacje przed i w przerwach transmitowanych przez kanał meczów Ekstraklasy. Od sierpnia 2019 jest stałym ekspertem w programie Liga+ Extra, który emitowany jest na antenach sportowych Canal+[23]. Był też komentatorem meczów piłki nożnej m.in. w Telewizji Polskiej (w tym na kanale TVP Sport) i Eurosporcie.
W 2020 został ekspertem i komentatorem Ekstraklasy na wyłączność. Dołączył tym samym do stałej redakcji Canal+ Sport[24][25]. W 2023 na mocy porozumienia pomiędzy Ringier Axel Springer Polska i Canal+ Polska został jednym z ekspertów Przeglądu ligowego, emitowanego przez Przegląd Sportowy Onet za pośrednictwem strony internetowej i w serwisie YouTube. Program nadawany jest premierowo o godzinie 10:00, w każdy piątek tygodnia, w którym rozgrywana jest kolejka piłkarskiej PKO BP Ekstraklasy. To właśnie najwyższa liga rozgrywek piłkarskich w Polsce, jest głównym tematem każdego odcinka, chociaż nie brakuje tam również komentarzy i analiz dotyczących największych lig europejskich, takich jak: Bundesliga, Premier League, Primera División, Serie A, czy Ligue 1[26][27].
_(cropped).jpg)
Przez media nazwany „polskim Beckhamem” i celebrytą[28][29]. Jego sesje zdjęciowe prezentowały m.in. magazyny „CKM” (2004), „Gala” (2006) i „Joy” (2009)[30]. Podpisał kontrakt z agencją modeli Mag Models[31].
Wystąpił w kampanii reklamowej perfum dla mężczyzn włoskiej marki Tonino Lamborghini (2008)[32] i w spotach reklamowych marki Taboo (2008) i firmy produkującej sprzęt sportowy Zina[33]. W 2012 został ambasadorem marki ubraniowej Pako Lorente[34].
10 maja 2012 ukazała się biografia Majdana pt. Pierwsza połowa, będąca wywiadem-rzeką przeprowadzonym przez Marka Łuszczynę[35]. Książka dedykowana jest Annie Prus, ówczesnej partnerce Majdana[36].
Będąc mężem Doroty Rabczewskiej, pojawił się gościnnie w kilku odcinkach reality show Bar (2002, 2004), Mamy cię! (2005) i Mój pierwszy raz (2005)[37]. Gościł również w talk-shows: Szymon Majewski Show (2008) i trzykrotnie w Kuba Wojewódzki (2004, 2005, 2011), a także w reality show Warsaw Shore (2013). W 2008 był członkiem panelu dyskusyjnego w programach: Miasto kobiet i Tomasz Lis na żywo. Wielokrotnie gościł w programie śniadaniowym Dzień dobry TVN. Był uczestnikiem programów rozrywkowych Taniec z gwiazdami (2009) i Azja Express (2016), bohaterem reality show Iron Majdan (2018)[38] oraz zawodnikiem w specjalnym wydaniu teleturnieju Milionerzy, w którym w parze z Małgorzatą Rozenek-Majdan wygrali 40 tys. złotych, które przekazali Fundacji TVN – „Nie jesteś sam”[39].
Wystąpił w teledyskach do piosenek: „Dżaga” zespołu Virgin (2004), „Katharsis” Dody (2007)[40], „Biegnij” duetu Red & Spinache (2009)[41] i „Mega luzik” zespołu Monopol (2011)[42], był też bohaterem piosenki Grupy Operacyjnej „Podobne przypadki”[43]. Zagrał epizodyczne role w serialach: Chichot losu (2011), Piąty Stadion (2012–2013) i Barwy szczęścia (2016).
W latach 2012–2014 był gitarzystą zespołu rockowego The Trash[44][45], w którego skład wchodzili też: Piotr Konca, Sebastian Piekarek, Marcin Kleiber i Radosław Owczarz[46]. 25 stycznia 2013 zadebiutowali utworem „Na niby”[47]. W 2014 zawiesili działalność.
W 2007 został wybrany do Rady Nadzorczej SSA Pogoń Szczecin[48], w której zasiadał trzy miesiące. W latach 2014–2020 zasiadał w Radzie Nadzorczej giełdowej spółki MBF Group S.A.[49]
W 2011 stworzył własną linię perfum Vabun[50][51]. 28 czerwca 2018 firma Vabun, której był prezesem i największym akcjonariuszem, zadebiutowała na GPW, pojawiając się na rynku NewConnect[52]. W grudniu 2020 sprzedał swoje akcje w przedsiębiorstwie i zrezygnował ze stanowiska prezesa zarządu[53].
W listopadzie 2006 został radnym Sejmiku Województwa Zachodniopomorskiego z ramienia Platformy Obywatelskiej, zdobywając ponad 15 tys. głosów. W czerwcu 2009 zrzekł się mandatu[54].
Ma starszą siostrę Katarzynę i młodszego brata Cezarego (ur. 1980)[55]. Ich ojciec był marynarzem, a matka Halina (zm. 2023[56]) zajmowała się domem i wychowaniem dzieci[57]. Dorastał na szczecińskim Pogodnie[58]. W młodości oprócz gry nożnej trenował również judo w Arkonii Szczecin oraz koszykówkę[59].
20 czerwca 1998 poślubił projektantkę mody Sylwię Koperkiewicz. W latach 2005–2008 był żonaty z piosenkarką Dorotą „Dodą” Rabczewską. W 2012 był w nieformalnym związku z Anną Prus. 10 września 2016 ożenił się z prezenterką telewizyjną Małgorzatą Rozenek[60], z którą jest związany od 2013[61]. 10 czerwca 2020 urodził im się syn, Henryk[62].
W kwietniu 2007 został oskarżony o pobicie dziennikarza „Faktu” Mariusza Kuczewskiego, do czego miało dojść w nocy z 31 marca na 1 kwietnia w klubie nocnym „Rocker” w Szczecinie po ligowym meczu Pogoni Szczecin z Wisłą Płock[63]. Sąd pierwszej instancji uznał go za winnego udziału w bójce i skazał na 25 tys. zł grzywny, jednak piłkarz apelował od wyrok[64]. Sąd drugiej instancji umorzył sprawę z braku dowodów[64].
W nocy z 27 na 28 lipca 2008 w pensjonacie Villa Siesta w Mielnie wraz z dwoma innymi piłkarzami (Piotrem Świerczewskim i Jarosławem Chwastkiem) został zatrzymany za znieważenie i napaść na interweniujących policjantów – Arkadiusza Malaszewskiego i Sławomira Kusznerczuka[65]. Prokuratura wszczęła postępowanie w tej sprawie. Majdan opuścił areszt za poręczeniem majątkowym wysokości 50 tys. zł[66]. Proces sądowy rozpoczął się w czerwcu 2009, piłkarze zostali oskarżeni o zmuszanie policjantów przemocą do odstąpienia od czynności służbowych oraz o znieważenie. 15 czerwca 2010 koszaliński sąd rejonowy skazał Majdana na karę grzywny za słowną obrazę funkcjonariuszy[67][68][69]. Od wyroku apelację złożyli zarówno obrońcy piłkarzy, jak i prokurator[67], a 29 października 2010 sąd drugiej instancji (Sąd Okręgowy w Koszalinie) umorzył sprawę z uwagi na „nieznaczną szkodliwość czynu”[67]. Sąd uznał, że piłkarze nie są niewinni, jednakowoż reakcję policjantów na zachowanie Świerczewskiego ocenił jako „niewspółmierną w stosunku do tego zachowania”. Wszyscy trzej piłkarze musieli wspólnie pokryć koszty postępowania[70]. Jednocześnie piłkarze wytoczyli Malaszewskiego i Kusznerczukowi sprawę o pobicie, jednak została ona umorzona z braku dowodów[71].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
