Piotr Świerczewski

Piotr Jarosław Świerczewski (ur. 8 kwietnia 1972 w Nowym Sączu) – polski piłkarz występujący na pozycji pomocnika, reprezentant Polski, trener piłkarski, freak fighter. Młodszy brat Marka Świerczewskiego. Posiada również obywatelstwo francuskie^[1].

Piotr Świerczewski

PiotrSwierczewski (2018)
Pełne imię i nazwisko	Piotr Jarosław Świerczewski
Data i miejsce urodzenia	8 kwietnia 1972 Nowy Sącz
Wzrost	175 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub Sandecja Nowy Sącz Dunajec Nowy Sącz
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1989–1993 GKS Katowice 100 (4) 1993–1995 AS Saint-Étienne 61 (2) 1995–2001 SC Bastia 181 (12) 1999 → Gamba Osaka (wyp.) 15 (3) 2001–2003 Olympique Marsylia 36 (1) 2003 → Birmingham City (wyp.) 1 (0) 2003–2004 Lech Poznań 19 (0) 2004 Cracovia 0 (0) 2005–2006 Lech Poznań 39 (4) 2006–2007 Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski 26 (1) 2007–2008 Korona Kielce 9 (0) 2008 Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski 11 (1) 2008–2009 Polonia Warszawa 3 (0) 2009 ŁKS Łódź 8 (2) 2009 Zagłębie Lubin 13 (0) 2010 ŁKS Łódź 14 (0) 2012 Tęcza 34 Płońsk 2 (0) 2014 Tarnovia Tarnowo Podgórne 4 (0) W sumie: 542 (30)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1992  Polska IO 5 (0) 1992–2003  Polska 70 (1) W sumie: 75 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2011 Znicz Pruszków 2012 ŁKS Łódź 2012–2013 Motor Lublin 2014 Znicz Pruszków (zastępstwo) 2015–2016 Polska U-21 (asystent) 2020 KTS Weszło 2020 Sandecja Nowy Sącz 2021 Znicz Pruszków
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie srebro Barcelona 1992 Piłka nożna

Przebieg kariery piłkarskiej

Kariera piłkarska

Zdobył wicemistrzostwo olimpijskie w Barcelonie 1992, Puchar Intertoto w 1997 jako zawodnik SC Bastia, cztery razy Puchar Polski (w sezonach 1990/91, 1992/93 w barwach GKS Katowice, 2003/04 w barwach Lecha Poznań oraz 2006/07 w barwach Dyskobolii), dwa razy Superpuchar Polski (w 1992 w barwach Katowic oraz w 2004 w barwach Lecha).

26 listopada 1992 zadebiutował w reprezentacji Polski w meczu przeciwko Argentynie. Uczestniczył w mistrzostwach świata w Korei Południowej i Japonii w 2002, w których wystąpił w dwóch meczach^[2]. Łącznie w reprezentacji rozegrał 70 spotkań i strzelił jednego gola.

W połowie 2010 zakończył profesjonalną karierę piłkarską^[3]. W 2012 rozegrał jeszcze dwa spotkania w nieistniejącej już Tęczy '34 Płońsk^[4][5], a w 2014 był krótko zawodnikiem Tarnovii Tarnowo Podgórne.

Kariera trenerska

Od 15 kwietnia 2011 do zakończenia sezonu 2010/11 wraz z Maciejem Śliwowskim tworzył duet trenerski w Zniczu Pruszków. W 2012 pracował jako szkoleniowiec ŁKS Łódź. Po spadku klubu do I ligi, z dniem 1 czerwca 2012 został mianowany jego dyrektorem sportowym. Od 12 września 2012 był trenerem Motoru Lublin. Od 19 lutego 2015 był asystentem Marcina Dorny, selekcjonera reprezentacji Polski do lat 21.

Kariera freak fight

FFF

21 grudnia 2019 zadebiutował w tzw. freak fightach, w walce na zasadach mieszanych sztukach walki, gdzie podczas gali Free Fight Federation 2 pokonał jednogłośnie na punkty Grzegorza „Grega Collinsa" Chmielewskiego^[6].

Fame MMA

21 lipca 2023 w drugiej walce na zasadach MMA, zmierzył się z Dariuszem „Daro Lwem" Kaźmierczukiem, podczas gali Fame Friday Arena 1^[7]. Wygrał przez niezdolność rywala do kontynuowania walki po pierwszej rundzie^[8].

Życie prywatne

Jest żonaty z Lidią, która w 2005 wystąpiła w filmie dokumentalnym „Bo mój chłopak piłkę kopie”^[9]. Ma dwoje dzieci: Tomasza (ur. 1994) i Annę (ur. 1997)^[10].

W 2009 wystąpił w teledysku Red & Spinache, wcielając się w rolę policjanta^[11].

Wiosną 2018 brał udział w trzecim sezonie programu TVN Agent – Gwiazdy^[12].

Procesy sądowe

Za zachowanie po meczu towarzyskim Polski z Irlandią w Bydgoszczy 28 kwietnia 2004 – doszło do utarczek i znieważenia dziennikarza tygodnika „Piłka Nożna” Adama Godlewskiego – został ukarany przez Polski Związek Piłki Nożnej karą dyskwalifikacji na sześć miesięcy w zawieszeniu na rok oraz grzywną w wysokości 28 tysięcy złotych^[13].

Świerczewski (2007)

W nocy z 27 na 28 lipca 2008 w pensjonacie Villa Siesta w Mielnie został zatrzymany za rzekome zaatakowanie i znieważenie interweniujących policjantów^[14]. W zajściu brali udział także inni piłkarze: Radosław Majdan oraz Jarosław Chwastek. Prokuratura wszczęła postępowanie w tej sprawie, a Świerczewski opuścił areszt za poręczeniem majątkowym w wysokości 50 tysięcy złotych^[14]. Proces sądowy rozpoczął się w czerwcu 2009, piłkarze zaś zostali oskarżeni o to, że podczas wymienionych zdarzeń mieli zmuszać policjantów przemocą do odstąpienia od czynności służbowych i znieważali ich. 15 czerwca 2010 zapadł wyrok w tej sprawie, w którym koszaliński sąd rejonowy skazał Świerczewskiego na pół roku więzienia w zawieszeniu na dwa lata (Majdan został skazany na karę grzywny, a w sprawie Chwastka postępowanie karne zostało warunkowo umorzone)^[15][16]. Od powyższego wyroku apelację złożyli zarówno obrońcy piłkarzy, jak i prokurator. 29 października 2010 sąd drugiej instancji, Sąd Okręgowy w Koszalinie, umorzył sprawę z uwagi na nieznaczną szkodliwość czynu. Sąd uznał, że piłkarze nie są niewinni, jednakowoż reakcję policjantów na zachowanie Świerczewskiego ocenił jako niewspółmierną w stosunku do tego zachowania. Wobec Świerczewskiego umorzenie było warunkowe przez okres dwóch lat; bezterminowe wobec pozostałych zawodników. Ponadto piłkarz musiał zapłacić 2 tysiące zł nawiązki na rzecz Fundacji Pomocy Wdowom i Sierotom po Poległych Policjantach, a wszyscy wspólnie pokryć koszty postępowania^[17].