30 kwietnia 1922 powstał Klub Sportowy Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski (wówczas do 1934 roku zw. Poznański), założony przez grupę gimnazjalistów, m.in. Zdzisława Kozłowskiego.
Pierwszy oficjalny mecz towarzyski Dyskobolia rozegrała w Wolsztynie z tamtejszym „Unitasem”, przegrywając 1:10. W meczu rewanżowym w Grodzisku Dyskobolia wygrała 1:0.
W 1925 roku nastąpiła fuzja KS Dyskobolia z KS Florencja Grodzisk Wielkopolski. Klub występował wówczas w Kl-C rywalizując w grupie z Jutrzenką, Koroną i PKS z Poznania, TS Liga Dębiec i Unitas Wolsztyn.
W 1932 klub obchodził 10-lecie swojego istnienia i w prezencie dla kibiców wywalczył awans do klasy B (wówczas wysoko notowana klasa – dzisiejsza III liga.). W tymże roku 10 stycznia przewodniczącym Wydziału Gier i Dyscypliny przy PozOZPN wybrano Jana Węclewicza z Dyskobolii.
25 sierpnia 1935 na stadionie w Grodzisku rozegrano pierwszy w historii klubu mecz międzynarodowy z niemiecką drużyną Weiss-Blau Schwiebus (Świebodzin). Mecz ten przyciągnął na stadion ponad 1000 widzów. Była też spora grupa kibiców niemieckich. Weiss-Blau Schwiebus wspierało również liczne grono obywateli polskich narodowości niemieckiej. Niemcy z dwóch państw kibicowali z powiewającymi flagami ze swastyką. Musiało to zmobilizować grodziską drużynę, gdyż wygrała mecz ten 5:1.
W 1948 piłkarze wywalczają awans do klasy A, po pamiętnych meczach z Wagmo Zielona Góra. Mimo że decydujący o awansie mecz na boisku z Zielonej Górze Dyskobolia wygrała (w Grodzisku też 6:1), kombinatorstwem władz partyjnych – nie wyobrażano sobie żeby prężnie rozwijające się miasto Zielona Góra nie miała drużyny w wyższej klasie rozgrywkowej, zainteresowany był tym podobno ówczesny minister E.Osóbka – mecz w Zielonej Górze unieważniono i nakazano powtórzyć. Dyskobolia jednak i tym razem pokonała Wagmo (późniejszy Zastal) 2:1.
w 1949 roku nastąpiła nowa struktura organizacyjna sportu KS Dyskobolia przystąpiła do Federacji Kolejarz i połączyła się z klubem działającym przy stacji kolejowej przyjmując jego nazwę KKS Kolejarz Grodzisk Wielkopolski.
W początku lat 50. nastąpiła nowa fuzja z ZKS Spójnia działającym przy Zakładach Mięsnych w Grodzisku i ponowna zmiana nazwy na KS Sparta Grodzisk Wielkopolski.
W 1955 roku na mocy decyzji GKKF przywrócono klubom prawo używania tradycyjnych nazw. Na wiosnę tegoż roku KS Sparta powróciła do nazwy KS Dyskobolia.
W 1957 Dyskobolia została mistrzem klasy A (gr. II) i żeby awansować do ligi okręgowej(powstała w 1956) musiała rozegrać mecz na neutralnym stadionie w Opalenicy, z mistrzem klasy A (gr. I), Kolejarzem II Poznań. Mecz wygrała Dyskobolia 2:1.
W 1960 Dyskobolia po raz pierwszy w swej historii staje przed szansą awansu, do meczów barażowych o wejście do II ligi. Decydujący o mistrzostwie okręgu mecz rozegrano na neutralnym stadionie (wówczas) im. 22 Lipca (stadionie Warty) w Poznaniu. Przeciwnikiem była drużyna Górnika Konin, która przy 10 tys. kibiców wygrała z Dyskobolią 2:1.
Od listopada 1993 do 2 lipca 1996 Dyskobolia występowała jako fuzja z Orkanem Ptaszkowo pod nazwą KS Dyskobolia/Orkan Grodzisk Wielkopolski.
W 1996 roku Dyskobolia po raz pierwszy w swej historii awansowała do II ligi.
27 listopada 2000 założono Groclin Dyskobolię Sportową Spółkę Akcyjną w Grodzisku Wielkopolskim. Stowarzyszenie sportowe funkcjonuje jednak nadal z odrębnymi władzami – ogranicza się jednak do prowadzenia szkolenia młodzieży.
W 2003 klub wywalczył wicemistrzostwo Polski. Następnie grając w Pucharze UEFA (sezon 2003/2004) wyeliminował niemiecką Herthę oraz angielski klub Manchester City. Po dramatycznym boju Dyskobolia musiała uznać wyższość francuskiego Girondins Bordeaux i zakończyła udział w pucharze na 1/16 finału.
3 marca 2008 na konferencji prasowej ogłoszono fuzję grodziskiego klubu ze Śląskiem Wrocław. Umowę przedwstępną w tej sprawie podpisali prezydent WrocławiaRafał Dutkiewicz, prezes Dyskobolii Zbigniew Drzymała oraz dotychczasowy współwłaściciel Śląska Andrzej Mazur. Umowa zakładała powstanie jednego klubu, który miał zachować nazwę, barwy i tradycję klubu Śląsk Wrocław.[3]. Negocjacje w sprawie fuzji trwały kilka miesięcy, jednakże już 11 czerwca Rafał Dutkiewicz wycofał się z pomysłu połączenia zespołów, oficjalnie z powodu braku zgody wszystkich klubów politycznych w radzie miejskiej Wrocławia. W związku z tym Zbigniew Drzymała rozpoczął negocjacje na temat fuzji z Pogonią Szczecin[4]. Jednak i w Szczecinie nie doszło do porozumienia.
10 lipca 2008 I-ligowa drużyna Dyskobolii rozegrała ostatni mecz pod nazwą „Dyskobolia” – sparing w Seefeld z Olympiakosem Pireus wygranym przez grodziszczan 2:0.
Sezon 2012/2013 – 2. miejsce w klasie A za Lipnem Stęszew. (Jako wicemistrz klasy A, Dyskobolia powinna rozegrać mecze barażowe o wejście do klasy okręgowej z dwoma wicemistrzami pozostałych grup klasy A. Jednak baraże rozegrała drużyna Orkanu Konarzewo i to ona wygrywając baraże awansowała do klasy okręgowej. Przyczyną zaistniałej sytuacji było pozbawienie Dyskobolii zwycięstw z sezonu jesiennego, odniesionych nad LSSG Grodzisk Wielkopolski 0:4 i nad Tornado Trzebaw 10:1, przyznając wówczas walkower przeciwnikom. Oficjalnie więc Dyskobolia zajęła ostatecznie 3. miejsce i tym samym Orkan Konarzewo, jako wicemistrz rozegrał baraże. Jednak tuż po zakończeniu rozgrywek Wielkopolski ZPN uchylił wcześniejszą decyzję i uznał dwa pierwsze mecze jako zwycięstwa Dyskobolii. Tym samym oficjalnym wicemistrzem klasy A została Dyskobolia. Jednak baraży Orkanu nie anulowano, a Dyskobolia nowy sezon zaczęła w klasie A)
Sezon 2013/2014 – 1. miejsce w klasie A z dorobkiem 63 punktów i stosunkiem bramkowym 90-22 (+68) i awans do wielkopolskiej klasy okręgowej.
Sezon 2014/2015 – 7. miejsce w wielkopolskiej klasie okręgowej (Poznań-zachód) z dorobkiem 37 punktów i stosunkiem bramkowym 54–38 (+16).
Sezon 2015/2016 – 14. miejsce w wielkopolskiej klasie okręgowej (Poznań-zachód) z dorobkiem 13 punktów i stosunkiem bramkowym 18–71 (-53). Zaznaczyć należy, iż klub wycofał się z rozgrywek po rundzie jesiennej.
W grudniu 2015 roku zostaje rozwiązane stowarzyszenie klubu i klub przestaje istnieć.
W grudniu 2017 roku powstaje stowarzyszenie „Nasza Dyskobolia" i następuje reaktywacja klubu.
Sezon 2017/2018 - klub przystąpił do rozgrywek klasy B (Poznań grupa IV), w której zajął 1. miejsce z dorobkiem 75 punktów i stosunkiem bramkowym 115-10 (+105) i awansował do klasy A.
Sezon 2018/2019 - 3. miejsce w klasie A (Poznań grupa III) z dorobkiem 50 punktów i stosunkiem bramkowym 73-35 (+38). Dzięki reformie ligowej klub awansował do klasy okręgowej.
Sezon 2019/2020 - 10. miejsce w wielkopolskiej klasie okręgowej (grupa IV) z dorobkiem 20 punktów i stosunkiem bramkowym 24-19 (+5).
2 września 2020 w wyniku afery korupcyjnej klub zostaje pozbawiony Pucharu Polski z 2005 roku.
Sezon 2020/2021 - 2. miejsce w wielkopolskiej klasie okręgowej (grupa IV) z dorobkiem 77 punktów i stosunkiem bramkowym 93-21 (+72). Awans do wielkopolskiej V ligi po wygranym meczu barażowym z Kłosem Zaniemyśl (1:1, 6:5 w rzutach karnych).
Sezon 2021/2022 - 7. miejsce w wielkopolskiej V lidze (grupa II) z dorobkiem 47 punktów i stosunkiem bramkowym 67-40 (+27).
Sezon 2022/2023 - 8. miejsce w wielkopolskiej V lidze (grupa II) z dorobkiem 44 punktów i stosunkiem bramkowym 55-46 (+9).
Sezon 2023/2024 - 4. miejsce w wielkopolskiej V lidze (grupa I) z dorobkiem 58 punktów i stosunkiem bramkowym 73-39 (+34).
Sezon 2024/25 - 5. miejsce w wielkopolskiej V lidze (grupa I) z dorobkiem 25 punktów i stosunkiem bramkowym 40-28 (+12) po rundzie jesiennej.
Atleta rzucający dyskiem w herbie klubu to słynna rzeźba MyronaDyskobol z ok. 450 p.n.e.
W 1935 Dyskobolia wywalczyła jedno z czołowych miejsc w Kl-B i w związku z tworzącą się Ligą Okręgową (ówcześnie II szczebel rozgrywek), do której przeszło 8 najlepszych drużyn z Kl-A, zagrała w eliminacjach uzupełniających Kl-A, jednak bez powodzenia.
Najwcześniejszych śladów działalności sportowej na terenie Grodziska można doszukać się w powstałym w 1646 r. Bractwie Strzeleckim zw. powszechnie „Bractwem Kurkowym”, gdzie ćwiczono początkowo szermierkę, rzut oszczepem, strzelanie z łuku i kuszy, a później broni palnej. Wynikało to z obowiązku obrony, jaki spoczywał na mieszkańcach miast.
Z 15 marca 1810 r., kiedy to Grodzisk leżał w granicach Księstwa Warszawskiego pochodzi wzmianka o zorganizowaniu wyścigów konnych, przez dowódcę francuskiego pułku dragonów. Uczestnikami wyścigów byli oficerowie francuscy i polscy oraz młodzież ziemiańska z okolicy.
W latach 1876–1888 bardzo popularne stały się wyścigi konne organizowane przez pocztę konną. Powszechne stają się też biegi przełajowe organizowane przez stowarzyszenie ladwerzystów.
W regionalnej prasie z lat siedemdziesiątych XIX w. zachowały się informacje o zawodach sportowych zorganizowanych na dużą skalę w Grodzisku. Pomysłodawcą i organizatorem zawodów zwanych „olimpijskimi” był Stefan Wenclewicz, właściciel Hotelu „Dunort” przy ul. Poznańskiej. W zawodach uczestniczyła młodzież z Grodziska, Poznania, Wrocławia i Drezna. „Ścigano się w dal”, „ścigano po przeszkodach”, „rzucano dyskiem”, „strzelano z łuku do fantów”
W 1896 powstało w mieście Towarzystwo Cyklistów, propagujące jazdę na kołach, którego prezesem został Jan Sucharski[7].
W 1901 na bazie Towarzystwa Cyklistów powstało Towarzystwo Kołowników Grodziskich.
W 1903 powstało „Gniazdo Sokoła”, należące do Związku Towarzystw Gimnastycznych Sokół, które skupiało wyłącznie młodzież polską. (W 1922 tworzy się okręg grodziski do którego należały gniazda sokole z 22 miejscowości).
W 1915 r., powstała I Drużyna Skautowska im. Tadeusza Kościuszki, która aby ukryć przed władzami pruskimi swą patriotyczną działalność, oficjalnie została zarejestrowana 22 marca 1916 r., jako Klub Sportowy Kolumbia.
Poza wymienioną Kolumbią, w tym czasie na terenie Grodziska działał Klub Sportowy Celeritas skupiający drobnych kupców i rzemieślników, a utworzony z inicjatywy Towarzystwa Robotników Katolickich powstałego w Grodzisku 24 września 1894 r. oraz Klub Sportowy Florencja skupiający młodzież uczącą się różnych zawodów. W obu klubach uprawiano głównie piłkę nożną, a we Florencji w piłkę grały także kobiety. Kiedy dokładnie oba kluby powstały nie wiadomo.
W 1922 r., już w wolnej Polsce powstał Klub Sportowy Dyskobolia.
W 1925 nastąpiła fuzja Dyskobolii z Florencją i tym samym Dyskobolia stała się w mieście jedynym klubem piłkarskim (wcześniej prawdopodobnie nastąpiła także fuzja z Celeritasem).
W latach 30. XX w. działały na terenie Grodziska jednak inne kluby. W 1930 r., powstała drużyna piłkarska grodziskiego Sokoła, która w lipcu rozegrała swój pierwszy mecz z Kanią Gostyń[8]. Tenis ziemny poza Dyskobolią istniał w Grodziskim Klubie Tenisowym. Istniały dwa kluby kręglarskie, które miały do dyspozycji pięć kręgielni. „Dobry Rzut” miał siedzibą na ul. Poznańskiej, w lokalu Walentego Węnclewicza i konkurencyjna „Dziesiątka” z siedzibą na Starym Rynku w lokalu Franciszka Nawrota. Tenis stołowy poza sekcją Dyskobolii istniał w KSMm (Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży męskiej), w GKS-ie i Harcerzu[9]
Już w marcu 1945 roku wznowiła działalność KS Dyskobolia.
W 1947 działał na terenie miasta Motoklub Unia Poznań oddział Grodzisk (sekcja motorowa istnieje równolegle także przy Dyskobolii), a przy dworcu kolejowym powstał KS Kolejarz z sekcją tenisa stołowego, który w 1948 dokonał fuzji z Dyskobolią jako KKS Kolejarz Grodzisk.
W 1948 powstał Zakładowy Klub Sportowy Spójnia przy Zakładach Mięsnych, który ok. 1950 r. dokonał fuzji z Kolejarzem i przyjął nazwę KS Sparta Grodzisk, a ZMP powołał KS Orzeł, który działał krótko.
W poł. lat 80. XX w. na bazie zlikwidowanej w Dyskobolii sekcji tenisa stołowego powstaje MKS (Młodzieżowy Klub Sportowy), który po roku zmienił nazwę na KS Płomień. Działalności zaprzestał w 1990.
W 1987 istniał LZS Wodnik Grodzisk, który bierze udział w turnieju z okazji 1 maja w Grąblewie o puchar I Sekretarza KMG PZPR[10].
W 1993 na bazie zlikwidowanej sekcji Dyskobolii powstał Grodziski Klub Koszykówki, który działał krótko.
W 2002 powstało Ludowe Stowarzyszenie Sportowe Gminy Grodzisk z siedzibą w UMiG, próbujące kontynuować tradycje dawnego Orkanu Ptaszkowo.
Mistrz II Ligi (obecna I liga) 1996/1997 i 1998/1999
Zdobywca Pucharu Beniaminków – Mława'97 w 1997 (Puchar rozegrany tylko raz, z udziałem mistrzów i wicemistrzów grup II ligi)
Puchar Polski – Okręgu Poznańskiego (2 razy) – 1994/1995 i 1995/1996
Mistrz Wielkopolski Juniorów U-19 (3 razy) – 1969/1970, 2004/2005 i 2005/2006
Wicemistrz Wielkopolski Juniorów (2 razy) – 1949 i 2006/2007
Legenda do wszystkich tabel:
Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Boks – sekcja figuruje w spisie w 1947 r., działała jednak krótko, gdyż już pod koniec 1948 r. sekcja przeniosła się do ZKS Spójnia Grodzisk[12]. W sekcji bokserskiej Dyskobolii walczył min. Feliks Suwiczak, późniejszy zawodnik Warty Poznań.
Kolarstwo – sekcja pojawiła się w 1938 r., wznowiła działalność w 1947 r. i działała do połowy lat 50.
Koszykówka (męska i żeńska) – sekcja żeńska w 1993 r., otrzymała propozycję gry w II lidze[13]. Z braku finansów sekcję rozwiązano.
Lekkoatletyka (1922 – początek lat 60. XX w.) – z lekkoatletyką w Dyskobolii związany był przez pewien czas Józef Rutkowski – w późniejszym okresie mistrz Polski w sprincie, w okresie PRL-u wiceprzewodniczący Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki, który w 1972 r. przewodniczył Honorowemu Komitetowi Obchodów 50-lecia KS Dyskobolia. Byłym lekkoatletą Dyskobolii był też Jan Stróżyk – mistrz województwa poznańskiego w biegu na 800 m w roku 1957.
sekcja motocyklowa – sekcja pojawiła się w 1947 r. Równolegle działał Motoklub Unia Poznań oddział Grodzisk z prezesem Maciejem Stecińskim. (Planowano wybudować tor żużlowy przy ul. Nowotomyskiej). Obie sekcje zaprzestały działalności w połowie lat 50. XX w.[14]
Siatkówka (męska i żeńska) – w 1988 siatkarze Dyskobolii zdobywają wicemistrzostwo ligi międzywojewódzkiej za Pocztowcem Poznań, który awansuje do II ligi. – z Dyskobolii wywodzi się Elżbieta Dziurla późniejsza siatkarka AZS Poznań.
Tenis stołowy – sekcja powstała ok. 1933 r.[14] i szybko znalazła miejsce w Lidze Okręgowej (najwyższa liga, której mistrzowie walczyli o Mistrzostwo Polski). Bracia Engelbert, Paweł i Herbert Vohlgemuthowie byli mistrzami Ziem Zachodnich. Sekcja zaprzestała działalności w poł. lat 80. XX w. Działalność sekcji kontynuował MKS, który po roku zmienił nazwę na Rzemieślniczy KS Płomień Grodzisk. W 1990 r., drużyna żeńska wywalczyła awans do II ligi. Z powodów finansowych w tymże roku klub zawiesił działalność[15].
Tenis ziemny (uprawiany nadal w Tennis Club Groclin od 1997 r.)