Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pięciu dobrych cesarzy – cesarze rzymscy z dynastii Antoninów, którzy panowali w latach 96–180. Byli to w kolejności chronologicznej:
Sukcesja w epoce „pięciu dobrych cesarzy” następowała w sposób pokojowy – każdy cesarz adoptował następcę. Okres ich panowania w I i II wieku uznawano za złoty wiek rzymskiego państwa[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.