Loading AI tools
polski judoka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Marcin Nastula (ur. 26 czerwca 1970 w Warszawie) – polski judoka, mistrz olimpijski z Atlanty w 1996, dwukrotny mistrz świata, trzykrotny mistrz Europy, trzynastokrotny mistrz Polski[1]. Posiada 6. dan w judo[1]. Od 2005 zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Absolwent wychowania fizycznego, trener[1].
Paweł Nastula w 2006 roku | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pseudonim |
Nastek | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
26 czerwca 1970 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Obywatelstwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
190 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Masa ciała |
108 kg | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Styl walki | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut |
2005 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Federacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kategoria wagowa |
ciężka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub |
Nastula Team | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bilans walk zawodowych | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Liczba walk |
11 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwycięstwa |
5 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Przez nokauty |
3 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Przez poddania |
2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Porażki |
6 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Remisy |
0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Nieodbyte |
0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Zaczął trenować judo w wieku 10 lat w AZS-AWF Warszawa[2]. Jego długoletnim trenerem był Wojciech Borowiak[2]. W 1989 zdobył brązowy medal mistrzostw Europy juniorów w Atenach. Sukces ten powtórzył rok później w Ankarze. W 1991 zdobył mistrzostwo Polski w kategorii wagowej do 95 kg oraz srebrny medal w kategorii „open”. W tym samym roku został powołany do reprezentacji na mistrzostwa świata w Barcelonie, na których niespodziewanie zdobył srebrny medal[3].
W 1992 wystartował na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie, dotarł do półfinału, w którym zmierzył się z doświadczonym Brytyjczykiem Raymondem Stevensem. Z upływem czasu słabł szybciej niż Stevens, toteż w czasie pojedynku został trzykrotnie ukarany za brak aktywności i pasywną postawę, co spowodowało, że sędziowie uznali wyższość Brytyjczyka[2]. Walkę o brązowy medal stoczył z Rosjaninem Dmitrijem Siergiejewem. Szybko ją przegrał z powodu zmęczenia po poprzednim pojedynku i ostatecznie zajął piąte miejsce w swojej kategorii. W tym samym roku zwyciężył w turnieju Jigoro Kano Cup w Tokio[2]. Nastula był pierwszym Polakiem, który tryumfował w tym prestiżowym turnieju.
W lutym 1994 został finalistą turnieju w Paryżu (wygrał z nim wówczas Francuz Eric Fauroux), od tego czasu aż do 13 marca 1998 był niepokonany w walkach (wówczas pokonał go Stephane Traineau)[2]. Na sukcesy Nastuli pracował sztab szkoleniowy i medyczno-techniczny pod nazwą Nastula Judo Team[2]. Również w 1994 wystartował w mistrzostwach Europy, które odbywały się w Gdańsku. W półfinale wygrał wycieńczający pojedynek z Raymondem Stevensem, po którym wydawało się, że stracił przytomność. Nastula w finale pokonał Holendra Bena Sonnemansa i tym samym został mistrzem Europy[4].
Na igrzyska w Atlancie wyjechał jako faworyt. Startował w kat. do 95 kg. W pierwszym pojedynku szybko poddał broniącego olimpijskiego złota Węgra Antala Kovácsa. Następnym rywalem Polaka był Włoch Luigi Guidio, którego pokonał w niecałe cztery minuty. W półfinale Nastula zwyciężył Brazylijczyka Aurélio Miguela. W finale pokonał natomiast w niespełna półtorej minuty Koreańczyka Kim Min-soo i zdobył mistrzostwo olimpijskie[5]. W 1996 Europejska Unia Judo przyznała mu tytuł najlepszego zawodnika Europy[2].
Pod koniec kariery startował w kategorii wagowej do 100 kg (federacja judo zlikwidowała kategorię do 95 kg). W 1999 zdobył jeszcze srebrny medal na mistrzostwach Europy w Bratysławie. Był to jego ostatni znaczący międzynarodowy sukces w judo[6]. W 2000 wydał książkę Moje judo, w której opisuje swoje ulubione techniki i ich kombinacje.
W 2004 zakończył karierę judoki. Łącznie jako jedyny Polak i nieliczny zawodnik na świecie zdobył złote medale na turniejach mistrzostw olimpijskich (1 raz), świata (2 razy), Europy (3 razy) i kraju (13 razy mistrz Polski)[1].
W pierwsze zawodowej walce Nastula stoczył walkę w organizacji PRIDE. Pomimo debiutu stanął do walki z jednym z czołowych zawodników PRIDE w wadze ciężkiej i doświadczonym Brazylijczykiem, Antônio Rodrigo Nogueirą. Ze względu na swoje zdrowie i brak doświadczenia, Nastula próbował wynegocjować krótszą walkę z zasadami PRIDE Bushido. Nogueira odmówił, więc Paweł mimo wszystko zdecydował się na normalne zasady. Nastula spisywał się dobrze podczas walki, utrzymując się w grapplingowych wymianach przez pierwszą połowę rundy, ale jego brak doświadczenia był widoczny, gdy Nogueira wykorzystał swoją uderzającą przewagę, zdobywając przewagę z kilkoma kolanami przy głowie. Pojedynek przegrał przez TKO[7].
Jego drugim przeciwnikiem był równie doświadczony zawodnik – Aleksandr Jemieljanienko, ćwiczący sambo. Był to brat legendarnego Fiodora Jemelianenki. Nastula spisywał się lepiej niż w poprzedniej walce, kontrolował momentami akcje zarówno w stójce jak i w parterze, ale ostatecznie przegrał walkę przez poddanie.
W swojej trzeciej walce w lipcu 2006 roku wygrał z niepokonanym wcześniej profesjonalistą MMA Edsonem Drag. Pojedynek zwyciężył przez poddanie (dźwignię na łokieć).
Kolejna walka Nastuli odbyła się 21 października 2006, podczas pierwszej gali PRIDE organizowanej w Stanach Zjednoczonych (PRIDE 32). Oponentem Polaka był Josh Barnett. Amerykanin wygrał przez poddanie (dźwignia na staw skokowy). Była to ostatnia walka Nastuli w PRIDE. Przeprowadzone po walce z Barnettem badanie antydopingowe wykazało w próbce moczu Nastuli śladowe ilości sterydu anabolicznego nandrolonu oraz zakazanych stymulantów (fenylopropanolaminy, pseudoefedryny i efedryny). Pełnomocnik Polaka argumentował, że próbki zostały zanieczyszczone, później zaś, że niewielkie ilości zakazanych substancji wskazują na to, że znalazły się w organizmie zawodnika przypadkowo. Komisja rozpatrująca sprawę (Nevada State Athletic Commission) nie dała wiary tym wyjaśnieniom. Nastula został zawieszony na 9 miesięcy i obciążony karą finansową w wysokości $6500[8].
Po PRIDE Nastula podpisał kontrakt z World Victory Road i wystąpił na gali Sengoku 4, przegrywając przez kontrowersyjne TKO z Yang Dong Yi[9]. Polak przegrał w kontrowersyjnych okolicznościach przez techniczny nokaut, gdy po nieudanej próbie założenia dźwigni rywalowi, nie podniósł się z maty, mimo komendy do powstania, co sędzia zinterpretował jako niezdolność do dalszej walki[10].
Po raz pierwszy przed polską widownią walczył we wrześniu 2010 na gali Fighters Arena, gdy pokonał w Łodzi Japończyka Yusuke Masudę przez TKO w 26. sekundzie walki[11]. Rok później podczas gali w Koszalinie w podobny sposób pokonał dwukrotnego mistrza olimpijskiego w zapasach Andrzeja Wrońskiego[12].
1 października 2011 stoczył pojedynek na gali STC: Bydgoszcz vs. Toruń, a jego przeciwnikiem był Amerykanin Jimmy Ambriz. Nastula wygrał przez poddanie w pierwszej rundzie z powodu kontuzji Ambriza, który naderwał triceps[13].
Jesienią 2012 związał się z organizacją KSW. 16 marca 2013 zwyciężył Amerykanina Kevina Asplunda przez poddanie – klucz na łokieć[14]. Pojedynek ten był również eliminatorem do walki o pas KSW w wadze ciężkiej[15].
Na gali KSW 24 Nastula zmierzył się z Karolem Bedorfem w walce o tytuł pierwszego mistrza KSW w wadze ciężkiej[16]. Przegrał pojedynek przez niezdolność do walki[17].
7 grudnia 2014 zmierzył się z Mariuszem Pudzianowskim na gali KSW 29 w Krakowie[18]. Walkę przegrał przez jednogłośną decyzję[19].
Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Przegrana | 5-6 | Mariusz Pudzianowski (7-3. 1 NC) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | KSW 29: Reload | 07.12.2014 | Kraków | Co-Main Event |
Przegrana | 5-5 | Karol Bedorf (9-2) | TKO (niezdolność do walki) | 2 | 2:25 | KSW 24: Starcie Gigantów | 28.09.2013 | Łódź | Walka o międzynarodowe mistrzostwo KSW w wadze ciężkiej, Bonus za walkę wieczoru, Co-Main Event |
Wygrana | 5-4 | Kevin Asplund (15-3) | Poddanie (klucz na rękę – americana) | 1 | 2:33 | KSW 22: Czas Dumy | 16.03.2013 | Warszawa | Debiut w KSW, Eliminator do walki o międzynarodowe mistrzostwo KSW w wadze ciężkiej, Co-Main Event |
Wygrana | 4-4 | Jimmy Ambriz (15-17-1) | TKO (kontuzja ręki) | 1 | 1:50 | STC: Bydgoszcz vs. Toruń | 01.10.2011 | Bydgoszcz | Zdobył pas STC w wadze ciężkiej |
Wygrana | 3-4 | Andrzej Wroński (0-0) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 1:09 | Wieczór Mistrzów | 20.08.2011 | Koszalin | |
Wygrana | 2-4 | Yusuke Masuda (2-8-3) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 0:26 | Fighters Arena 1 | 03.09.2010 | Łódź | Main Event |
Przegrana | 1-4 | Yang Dong-i (6-0) | TKO (niezdolność do walki) | 2 | 2:15 | World Victory Road Presents: Sengoku 4 | 24.08.2008 | Saitama | |
Przegrana | 1-3 | Josh Barnett (22-4) | Poddanie (dźwignia na staw skokowy) | 2 | 3:04 | PRIDE 32: The Real Deal | 21.10.2006 | Las Vegas | Nastula przeszedł pozytywny test na obecność sterydów |
Wygrana | 1-2 | Edson Drago (9-0) | Poddanie (dźwignia na łokieć) | 1 | 4:33 | PRIDE Critical Countdown Absolute | 01.06.2006 | Saitama | |
Przegrana | 0-2 | Aleksandr Jemieljanienko (7-1) | Poddanie (duszenie zza pleców) | 1 | 8:45 | PRIDE Shockwave 2005 | 31.12.2005 | Saitama | |
Przegrana | 0-1 | Antônio Rodrigo Nogueira (24-3-1) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 8:38 | PRIDE Critical Countdown 2005 | 26.06.2005 | Saitama | Debiut w MMA |
Od 8 marca do 19 kwietnia 2009 uczestniczył w dziewiątej edycji programu Taniec z gwiazdami, w parze z Magdalena Soszyńska-Michno zajął szóste miejsce, odpadając w siódmym odcinku.
Od 3 listopada 2012 współprowadził program TVN Turbo MMAster[20].
W wyborach samorządowych w 2010 został wybrany radnym VI kadencji (2010–2014) do rady miejskiej Łomianek, kandydując z ramienia stowarzyszenia „Twoje Łomianki”[21]. W roku 2011 wystartował w wyborach do Sejmu z listy PSL[22][23].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.