Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Papirus 37 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na III/IV wiek. Zawiera fragmenty Ewangelii Mateusza.
Strona recto z tekstem Mt 26,19-37 | |
Data powstania |
III/IV wiek |
---|---|
Rodzaj |
Kodeks papirusowy |
Numer |
|
Zawartość |
Ewangelia Mateusza 26 † |
Język |
grecki |
Rozmiary |
12 × 22 |
Typ tekstu |
tekst zachodni/cezarejski |
Kategoria |
I |
Miejsce przechowywania |
University of Michigan |
Zachowały się jedynie fragmenty kodeksu z tekstem Ewangelii Mateusza 26,19-52[1]. Oryginalne karty miały rozmiar 12 na 22 cm, tekst pisany w jednej kolumnie na stronę, 33 linijek w kolumnie, 40-50 liter w linii[2]. Nomina sacra pisane są skrótami (ΚΕ ΙΗΣ ΠΝΑ ΙΗΣΥ).
Rękopis sporządzony został przez rękę wprawioną w pisaniu dokumentów[2].
Tekst grecki rękopisu reprezentuje tekst zachodni. Kurt Aland określił jego tekst jako „wolny” i zaklasyfikował do kategorii I[1]. Tekst często jest zgodny z tekstem papirusu [1].
Fragmenty rękopisu odkryto w Fajum. Tekst rękopisu opublikowany został przez Henry'ego A. Sandersa w 1926 roku[3], następnie przez Schofielda. Ernst von Dobschütz umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 37[4].
Aland datował rękopis jest na III, albo IV wiek[1]. Comfort na połowę III wieku[2].
Obecnie przechowywany jest w bibliotece Uniwersytetu w Michigan (Inv. no. 1570)[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.