Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Papirus 38 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na III wiek. Zawiera fragmenty Dziejów Apostolskich.
Data powstania |
III wiek |
---|---|
Rodzaj |
Kodeks papirusowy |
Numer |
|
Zawartość |
Dzieje Apostolskie 18-19 † |
Język |
grecki |
Rozmiary |
14 × 27 |
Typ tekstu |
tekst zachodni |
Kategoria |
IV |
Miejsce przechowywania |
University of Michigan |
Zachowały się jedynie fragmenty kodeksu z tekstem Dziejów Apostolskich 18,27-19,6.12-16[1]. Oryginalne karty miały rozmiar 14 na 27 cm, tekst pisany w jednej kolumnie na stronę, 36 linijek w kolumnie[2]. Nomina sacra pisane są skrótami.
Rękopis sporządzony został przez rękę wprawioną w pisaniu dokumentów[2].
Tekst grecki rękopisu reprezentuje tekst zachodni. Kurt Aland określił jego tekst jako "wolny" i zaklasyfikował do kategorii IV[1]. Tekst często jest zgodny z tekstem Kodeksu Bezy[1].
Fragmenty rękopisu nabyto w Kairze w roku 1924. Jakkolwiek pochodzenie jest nieznane, prawdopodobnie pochodzi z Fajum, ponieważ wiele rękopisów nabytych wówczas w Kairze pochodzi z tego właśnie miejsca[2]. Tekst rękopisu opublikowany został przez Henry'ego A. Sandersa w 1927 roku[3], następnie przez Schofielda. Ernst von Dobschütz umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 37[4].
Aland datował rękopis jest na III. Comfort na początek III wieku[2].
Obecnie przechowywany jest w bibliotece Uniwersytetu w Michigan (Inv. no. 1571)[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.