W latach 1951–1956 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, dyplom uzyskał w 1959 roku. W latach 1974–1980 był komisarzem Łódzkiej Galerii Rzeźby. W latach 1962–1968 wykładał w PWSSP w Łodzi. Od 1987 roku był kierownikiem Pracowni Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi.
Tworzył rzeźby kameralne, monumentalne, architektoniczne, pracował w drewnie, kamieniu, betonie, ceramice i metalu. Był laureatem wielu nagród i wyróżnień na wystawach i konkursach ogólnopolskich[3]. Prace Michała Gałkiewicza znajdują się w muzeach krajowych i zagranicznych. Był wielokrotnie odznaczany za działalność artystyczną, pedagogiczną i społeczną, m.in. w 2014 brązowym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[4].
Trzy kompozycje ścienne, ceramika, biskwit, miedź, w budynku dawnych Zakładów Przemysłu Włókienniczego POLANIL, ul. Jarosława Dąbrowskiego 225/243, Łódź
Płaskorzeźba ścienna, ceramika szkliwiona (hol), Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji, ul. gen. Stefana Grota Roweckiego 3, Pabianice
Kompozycja ścienna, ceramika szkliwiona (wnętrze basenu), Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji, ul. gen. Stefana Grota Roweckiego 3, Pabianice
Do słońca, płaskorzeźba, technika własna, Hala Widowiskowo-Sportowa, ul. 1 Maja, Bełchatów
Płaskorzeźba ścienna, stal kuta, wnętrze dawnego biura Sports-Tourist, ul. Piotrkowska, Łódź
Kraty ozdobne i brama z motywem orła, Muzeum w Polichnie, ul. 3 Lutego 54, Polichno
Urny z ziemią z miejsc bitew oraz etalaż z hełmów, Muzeum Bitwy nad Bzurą, al. Mniewskich 1, Kutno
Furta i brama wjazdowa, Cmentarz Żołnierzy Radzieckich, ul. Rakowska, Piotrków Trybunalski