Lublica
wieś w województwie podkarpackim Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
wieś w województwie podkarpackim Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lublica – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Kołaczyce[3][5].
wieś | |
Widok na wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
297 m n.p.m. |
Liczba ludności (2020) |
587[1] |
Strefa numeracyjna |
13 |
Kod pocztowy |
38-214[2] |
Tablice rejestracyjne |
RJS |
SIMC |
0354028[3] |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie Polski | |
49°48′10″N 21°30′55″E[4] |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Miejscowość jest siedzibą parafii Matki Bożej Częstochowskiej, należącej do dekanatu Brzostek, diecezji rzeszowskiej.
Od wschodu wieś sąsiaduje z Sieklówką, od zachodu z Bieździadką, od północy z Gogołowem, od południa z Warzycami.
Przez miejscowość przebiega droga powiatowa Kołaczyce-Lubla oraz potok Lublica zwany także Lublą bądź Lubią, wpływający do rzeki Wisłok.
Wieś jest otoczona dwoma pasmami leśnymi od strony północnej i południowej.
W północnej części wioski za przysiółkiem Rzeki Lublickie wznosi się zalesiona góra zwana Narożnik (455 m n.p.m.), na której szczycie znajduje się grób żołnierza Mariana spod Tarnowa, partyzanta poległego 30 października 1916 (żył 36 lat).
W południowej części wioski na pograniczu Lublicy i Warzyc znajduje się źródło wody mineralnej (z żelazem i naturalnym dwutlenkiem węgla) posiadającej właściwości lecznicze. Źródło wypływa ze zbocza góry Mezelom (Mazendol) znajdującej się blisko Babiej Góry (387 m n.p.m.), największego szczytu pasma zwanego Garbem Warzyckim, a jednocześnie stanowiącego południową granicę wsi. Wzgórzami tymi przebiega międzygminny szlak turystyczny, biegnący z Przybówki do Święcan (ORINOCO). Wartym odnotowania jest także fakt reaktywacji niebieskiego szlaku turystycznego obejmującego atrakcje Garbu Warzyckiego[6].
Do dziś nie wiadomo ile jest prawdy w legendzie o przebywającym w okolicach wsi królu Łokietku i podkowie znalezionej pod jednym z dębów. Sama wieś powstała dopiero w XV wieku. Wcześniej stanowiła, wraz z obecną Lublą, jedną całość /Lubia/.
Obszar parafii Bieździedza, wedle danych z 1347 roku w skład której wchodziła wieś, wynosił 30 km2 i miał 45 mieszkańców. Majątek dziedziczny trzech braci rycerzy, był dzielony w ten sposób, że duży obszar, nazywany w dokumencie lokacyjnym „Nowa Bieździedza”, przyznano braciom w częściach. Z ówczesnej Bieździedzy wydzielono teren, który nazwano „Bieździadka” i przyznano go drugiemu z braci, trzeci zaś otrzymał osady: Sowina i Lublica wraz z późniejszą Sieklówką. W ten sposób przestała istnieć „Stara Bieździedza”, którą podzielono na trzy małe wsie. Dopiero założenie wsi Sieklówka przez osadnika Sieklucha spowodowało rozłączenie się od swej wsi macierzystej.
Wieś w roku 1480 przeszła na własność Weroniki ż. Stanisława Żarnowieckiego[7]. W tym roku jest odnotowany zapis dotyczący właścicieli Jodłownika: "Anna c. Więcława z Jodłownika, ż. Jana Zimnowodzkiego (Symnowodszky) zeznała, że Stanisław Żarnowiecki zaspokoił pretensje do dóbr macierzystych we wsi Bieździedza i Lublica'"[8] W 2. połowie XIX wieku właścicielem dóbr był Stanisław Romer[9][10][11][12].
Początek XX wieku to fala emigracji zarobkowej do USA, związana z tzw. biedą galicyjską.
Najpopularniejsze nazwisko we wsi, które zachowało się zresztą do dziś to Ochałek, występuje ono też w dokumentach amerykańskich[13].
Rok 1938 przyniósł wsi potężne gradobicie, które zniszczyło 95% zbiorów (źródło gazeta: Głos Narodu z 4.08.1938)
Wieś została w czasie II wojny światowej przesiedlona, zaś żydowska rodzina Chaberow rozstrzelana w Kołaczycach.
Nazwa wsi pochodzi od imienia męskiego Lubla, w jego skróconej, zdrobniałej postaci. Zdrobnienie dotyczyć miało dwuczłonowego imienia staropolskiego typu Lubomir, Lubosław czy Lubowid. Także w języku czeskim występuje imię Lubla.
Istnieją miejscowości, w których widoczny jest pień lubl- np.: Lublin, Lubliniec, Lublinek, Lublinów.
Językoznawcy odrzucają pochodzenie nazwy wsi od czasownika „lubić” – rosyjskiego ljublju (ros. люблю).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.